نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
حدوداً بیست‌‌وسه‌سال قبل از امروز در ۷ اکتوبر ۲۰۰۱م، نیروهای ناتو به سرکردگی آمریکا که به همهٔ امکانات نظامی، سیاسی و اقتصادی مجهز بودند، با بهانهٔ پوچ و مغرورانه وارد خاک افغانستان شدند تا با ساقط‌نمودن حکومت اسلامی طالبان، عزت و شوکت اسلامی افغان‌ها را سرنگون نموده، سیطرهٔ سیاسی و قوانین فاسد غربی را بر آن‌ها تحمیل کنند، که از هر حیث حتی ۵٪ امکان تطبیق و بقای آن در این جامعهٔ سراسر مبارز و مذهبی، وجود نداشت!
آمریکا با پیشرفته‌ترین آلات جنگی و جاسوسی از زمین و آسمان تلاش کرد تا همهٔ علایم و نشانه‌های حکومتی را که با خواسته‌های دینی و سیاسی مردم مطابقت داشت، از جایگاه رفیع سیاسی و اجتماعی آن به افسانه‌ای فراموش‌شده مبدل نماید، تا تربیت‌یافته‌ها و اندیشه‌های وارداتی‌اش در این‌جا حکم‌فرما شوند.
آمریکا بی‌خبر از تاریخ مردم مبارز افغانستان، با همکاری تعدادی از پیش‌مرگه‌های عقیده‌باخته، به صورت ظالمانه جنگ طولانی مدتی را به بهانهٔ مبارزه با تروریسم در افغانستان آغاز کرد.
در این مدت بار‌ها پلان‌های استراتژی خود را تغییر داد و هرگونه نیرنگ و ابزارهای نظامی و فکری‌ای که در توان داشت، به خرج داد؛ اما کارگر واقع نشد، با آن‌که مشاورین ارشد امور امنیتی آمریکا همواره بر بازگشت آمریکا مصر بودند و حضور آن را در سرزمینی که به «گورستان امپراطوری‌ها» شهرت دارد، بی‌فایده و افتضاح‌آور می‌خواندند، اما بازهم آمریکا غرق در فکر اشغال و استبداد بود و در این راستا مصروف عملیات شد و بیش از حد تصور آسیب دید و بالآخره به اشتباه خود پی برده و در جستجوی راهی برای خروج آبرومندانه شد.
در سرزمینی که مردمانش هدف را بر زندگی آسوده ترجیح می‌دهند، مردمانش همواره به تاریخ‌سازی و نماد افتخار قرارگرفتن، قادراند. مردم مسلمان افغانستان در طول تاریخ در برابر نیروی‌های متجاوز و ایدیولوژی‌های اِعمالی، و همچنین هیچ‌گاه به زورگویی‌ها و مداخلات مغرضانه، تن نداده‌اند. افغان‌ها در یک دست خود شمشیر و در دست دیگر گل دارند، اشغال‌گر وطن‌شان را با شمشیر استقبال می‌کنند و از همکار بی‌طرف با دسته‌گُل میزبانی می‌کنند.
۱۰ حوت در تاریخ افغانستان مصادف با روز امضای پیمان تاریخی ختم اشغال، با ایالات متحدهٔ آمریکا در دوحه، پایتخت کشور قطر است. در این روز پیمان توافق‌نامهٔ دوحه با حضور بیش از ۶۰ نمایندهٔ کشورها و سازمان‌های بین‌المللی جهان، توسط ملا عبدالغنی برادر نمایندهٔ امارت اسلامی، و زلمی خلیل‌زاد نمایندهٔ ویژهٔ آمریکا در امور افغانستان امضا شد، که بعنوان یکی از روزهای پر دست‌آورد سیاسی در تاریخ کشور افغانستان محسوب می‌شود.
این روز نمایان‌گر پختگی طالبان در مسایل سیاسی، فهم دقیق، درک عمیق آنان از کنش‌های سیاسی، ادامهٔ تعامل سیاست مثبت در روابط خارجی، اراده‌ای قوی و تعهد مردم افغانستان برای دفاع از آیین و اندیشهٔ پاک اسلامی می‌باشد. در این روز طالبان در ادامهٔ پیش‌رفت‌های چشم‌گیر مبارزات نظامی، صفحهٔ جدیدی را در عرصهٔ سیاست‌خارجهٔ کشور رقم زدند که توسط آن افغان‌ها به بلندترین قلهٔ سیاست صعود کردند، که به امید خدا، امکان تسخیر آن از سوی هیچ قدرتی تا ابد وجود نخواهد داشت.
امضای توافق‌نامهٔ ختم اشغال در دوحه، بهترین اقدامی بود که به یک جنگ طولانی‌مدت تحمیلی از سوی آمریکای اشغال‌گر پایان داد. این اقدام که هجده ماه طول کشید، درخت تنومند (جهاد) مبارزینِ سنگر را به‌شکل عالی آب‌یاری نمود تا افغان‌ها باردیگر از ثمر باافتخار آزادی مستفید شوند؛ اقدامی که سبب شد تا آمریکا؛ طرف مقابل طالبان، ظاهراً روی‌سفید اخراج گردد و نیروهایش مانند ارتش اتحاد جماهیر شوروی در شهرها و کوه‌ها متواری و زیر بیل و کلنگ افغان‌ها به شکل ذلت‌بار کشته نشوند!
این اقدام بزرگ‌ترین ضربه را بر پیکر سیاسی اشغال گران خارجی وارد کرد و زمینه‌ساز فروپاشی حکومت دست‌نشانده و ارتش صدها هزارنفری لقمه‌گیرِ آمریکا در افغانستان شد. سرانجام پس از امضای توافق‌نامهٔ دوحه آخرین میخ برتابوت اشغالگران خارجی کوبیده شد و نظام بیست‌سالهٔ حکومت سابق با وجود حمایت‌های گستردهٔ مالی و سیاسی آمریکا و ناتو و حضور هزاران سرباز خارجی در افغانستان، در ۱۵ اگست سال ۲۰۲۱ فروپاشید و ا.ا.ا، پس از بیست‌سال دوباره در افغانستان حاکم شد.
پس از اخراج نیروهای اشغال‌گر آمریکایی، نوبت به سرکوبی پروژه‌های فتنه‌انگیز غربی (گروه خوارج/ داعش) رسید، که آن‌ها جهت بدنامی اسلام و ناامنی‌های بزرگ‌تر در منطقه و جهان مأموریت داشتند. پس از عملیات‌های موفقانه، تمام لانه‌های آنان از بین برده شد و مردم افغانستان هم‌اکنون شاهد هیچ دشمن بیرونی و آشوب‌گر داخلی نمی‌باشند.
حالا که در آستانهٔ جشن چهارمین دورۀ پیمان سرنوشت‌ساز دوحه قرار داریم، لازم است به مواردی که از این توافق‌نامه از سوی امریکا نقض شده است اشاره نماییم: بیرون‌نشدن نام‌های بعضی از اعضای رهبری ا.ا. از فهرست سیاه و منجمد‌ماندن دارایی‌های مردم افغانستان و انتقام‌گیری‌های سیاسی و اقتصادی آمریکا به بهانه‌های مختلف از مردم افغانستان از جمله چیزهایی‌ست که علنا از سوی طرف مقابل نقض گردیده است. امارت اسلامی به‌عنوان وجیبهٔ شرعی تا هنوز به تعهدات خود در چهارچوب مصالحه پابرجا مانده و برای جهانیان پیام سلامتی سر می‌دهد.
دیدگاهها بسته است.