سالگردِ دهم‌حوت؛ گرامی باد!

امپراتوری آمریکا با هم‌پیمانان خویش با هدف از بین بردن اسلام و نظام اسلامی که تازه، نهال آن غرس گردیده بود، به افغانستان عزیز از هوا و زمین به همکاری غلامانِ زرخرید‌خویش هجوم برد. نیروهای اشغالگر و غلامان آنها در مدت بیست‌سال حاکمیت‌شان ظلم‌ها و جنایات نا‌بخشودنی را در حق ملت مظلوم و بی‌دفاع ما انجام دادند.

اشغالگران با این هدف آمدند تا عقیده و جغرافیای مردم افغانستان را ویران نمایند. در جغرافیا، عساکر و برده‌های خویش را حاکم نموده و در دفاتر و سیاست، نظام فرسوده‌ی ساخته دستِ خویش را تطبیق نمایند و همینطور عقیده و افکار پوسیده و تحریف شده‌‌ی خویش را در اذهان مردم متدین این سرزمین القا نمایند.

این نیروها بعد از هیجده‌سال جنگ حتی نتوانستند امنیت را در کابل، قلب کشور تأمین نمایند؛ در حالی‌که در اطراف و دهات، مردم از امنیتی که توسط مجاهدین بر قرار گردیده بود، بهره می‌بردند؛ اما فقط در آنجا مردم را بم‌افگن‌های بی۵۲ آمریکا و غُرش طیاره‌های بی‌پیلوت می‌رنجاند.

نیروهای اشغالگر وقتی دانستند که دیگر در جنگ پیروز نمی‌شوند، تلفات سنگین مالی و جانی را متحمل گردیده‌اند، راه را برای خروج خویش جستجو کرده تا پناهگاهی برای فرار خویش برابر نمایند. برای اینکه در جهان به فراری شهرت نیابند، بلآخره پیمان ده‌حوت را با امارت‌اسلامی به‌راه انداخته و رسماً سند فرار خویش را در دهم‌ حوتِ سال۱۳۹۸ه ش در دوحه امضا نمودند که با امضاء این توافق‌نامه، پایه‌های اشغال سست و بی‌تمکین گردید، زنگ خطر در گوش غلامان زرخرید آنها نواخته شد؛ چون همه می‌دانستند که چرخش ماشین غلامان با تیل آمریکای‌هاست، در صورت قطع تیل، ماشین هم خاموش خواهد شد و چنان هم شد.