مصاحبه مجله څرک با محترم مولوی امیرخان متقی صاحب، رئیس دفتر رهبری، عضو تیم مذاکراتی و شورای رهبری امارت اسلامی

یادآوری: در مورد روز تاریخی دهم حوت، مجله څرک با بسیاری از بزرگان امارت اسلامی مصاحبه نموده است، که وبسایت الاماره نیز این مصاحبه ها را به خوانندگان محترم تقدیم می کند، این بار مصاحبه مجله څرک با محترم  مولوی امیرخان متقی صاحب رئیس دفتر مقام رهبری، عضو شورای رهبری و تیم مذاکراتی را به حضور شما پیشکش می کنیم:

سوال: محترم مولوی امیرخان متقی صاحب رئیس دفتر رهبری و عضو شورای رهبری امارت اسلامی!

شما در روند مذاکرات طولانی با آمریکایی ها شریک بودید و از تمام جریان آن آگاه هستید، برای بسیاری ناممکن می نمود که مذکرات با آمریکا به کدام نتیجه مثبت برسد، زیرا ذهنیت این بود که آمریکا حتما غدر خواهد کرد و پیش از نهایی شدن مذاکرات سر باز خواهد زد. آخر کدام عوامل و شرایط بود که آمریکا آماده امضاء پیمان صلح  گردید تا به اشغال خود نقطه پایان بگذارد ؟

بسم الله الرحمن الرحیم
نحمده ونصلی علی رسوله الکریم.

اولتر از هم به شما و خوانندگان محترم سلام و احترام تقدیم می کنم. همانطور که شما گفتید، پیمان پایان اشغال با آمریکا واقعا در نوع خود یک پیشرفت بی سابقه بود که به نصرت الله متعال تا مرحله پایان امضاء رسید. به نظر من مقاومت قوی صفوف جهادی، ناکامی همه حربه های استفاده شده برای انحراف صفو جهادی، انشعاب و غیره، پالیسی معقول و پختۀ امارت اسلامی و مجبوریت آمریکا سبب شد که بالاخره پیمان امضاء شود.

سوال: جناب متقی صاحب وقتیکه بتاریخ ۱۰ حوت پیمان تاریخی در دوحه قطر امضاء شد، به نظر شما نقطه جالب آن چه بود، یعنی افغان ها و امارت اسلامی از این پیمان چه بدست آوردند؟

جواب:

– این موافقنامه در حقیقت پیمان پایان اشغال افغانستان است و کسب استقلال با توجه به آزادی یک کشور اسلامی و حالات حاضر جهانی چنان یک دستاورد بزرگی است که باید در تعریف و بیان آن کتاب ها نوشته شود.

– در سطح بین المللی نیز این توافقنامه یی بی مثال با یک قوت جهانی غیر اسلامی میباشد که اصول شریعت مقدس به دقت در آن مراعات شده است.

– این توافقنامه به کسانیکه ذهنیت جهادی دارند این تفکر داد که در میدان سیاسی نیز اهداف جهادی بدست میاید و اینکه قیادت امارت اسلامی قابلیت سیاسی بیمثال دارد.

– این پیمان برای آینده افغانستان  باب مصالحه و جورآمد را باز کرد.

– این پیمان از این لحاظ که نزد دوست و دشمن، خیرخواه و بدخواه برای هیچکس جای اعتراض بدست نداد، واقعا بی مثال است.

سوال: وقتیکه سال گذشته ترامپ رئیس جمهور آمریکا با چند بهانه گفتگوهای صلح را به تاخیر انداخت و جلو امضاء پیمان را گرفت، واکنش اعضای دفتر سیاسی چه بود؟ خصوصا عکس العمل محترم ملا عبدالغنی برادر صاحب معاون سیاسی امارت اسلامی چه بود و آیا امیدوار بودید که روزی گفتگو ها نهایی شده و معاهده انجام خواهد شد؟

جواب: هنگامی که دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در تویتی تاخیر مذاکرات را اعلام نمود، محترم ملا برادر آخند فورا مجلس تیم مذاکراتی را دایر کرد و در مجلس به اتفاق فیصله شد که ما موقف معقول و معتدل اعلام می کنیم، و اعلامیه یی بر این ترتیب نشر کردیم که هم جهانیان تائید کردند و هم هموطنان و مقامات آمریکایی تحت فشار زیاد قرار گرفتند. در همان مجلس نیز این اتفاق شد که نه عکس العمل شدید نشان می دهیم و نه هم برایشان زاری می کنیم، خودشان دوباره به میز مذاکرات بر خواهند گشت که بالاخره نیز چنین شد.

سوال: مقتی صاحب! نشست آتی بین الافغانی را چه اندازه موفق می دانید، کدام جهت ها در آن اشتراک دارند؟ رژیم کابل در آن چه موقفی خواهد داشت، سخن مهم دیگر اینکه اگر شرکت کنندگان نشست با یک صدا از امارت اسلامی بخواهد که از یک سلسله مواقف خود تنزل کند، مثلا بجای امارت از دولت، مشارکت زنان در نظام، آزادی بیان و غیره … جواب امارت چه خواهد بود؟

جواب: در مذاکرات بین الافغانی جهت های افغانی شرکت خواهند کرد و اداره کابل به شکل یک جهت در آن اشتراک نموده می توانداما امارت اسلامی آن را بحیث یک حکومت به رسمیت نمی شناسد، اما اینکه چه فیصله هایی خواهد شد، من فکر می کنم  در این مورد بهتر است به نقش قدمی برویم که با آمریکایی ها رفتیم. و آن اینکه قدم به قدم موضوعات را از نگاه شرعی، سیاسی و ملی تحلیل کردن و شریک ساختن آن با علماء جید و بزرگان و پذیرفتن هر آنچه که شریعت مقدس اجازه می دهد، و رد نمودن هر آنچه که  غیر مشروع باشد. من باورمند هستم که به این شکل با در نظر داشت ضروریات و مصلحت ها پیشرفت خوبی صورت خواهد گرفت.

سوال: محترم متقی صاحب! در جریان روند مذاکرات با آمریکایی ها و هم در نشست های مسکو و دوحه به محتوم با صحنه های جالبی برخورده اید، اگر خاطرات تلخ و شیرین آن را با خوانندگان مجله څرک شریک سازید، خرسند خواهیم شد؟

جواب: در جریان مذاکرات خاطرات تلخ این بود که از وطن خبرهای چاپه، بمباردمان و ظلم و وحشت بر هموطنان ما به ما می رسید و گفته می شد که همه اینها به هدف فشار آوردن بر امارت اسلامی انجام می شود، تا در مذاکرات تنزل نمایندو این اشتباه جانب مقابل بود، زیرا فشار بر افراد نظریاتی تاثیر نمی کند بلکه عزائم شان محکم تر می شوند. و دیگر خاطره یا خاطرات تلخ مان این بود که شب ها و روزها و حتی ها هفته ها مذاکرات می کردیم اما پیشرفت خاص بدست نمی آمد.

و خاطرات شیرین خصوصا که برای من جالب بود آن صحنه یی بود که در مجلس مذاکراتی هنگامیکه وزنه ما سنگین میشد، جانب مقابل می گفت که حال یک وقفه خواهیم نمود تا در میان خودشان بحث کنند و جواب بیابندو طبعا آن صحنه نیز جالب بود که فیصله به نفع ما میشد.

سوال: محترم متقی صاحب! در پایان اگر با توجه به شرائط خاص حال، پیامی به مجاهدین و مردم عام دارید، امید است، با ما شریک سازید.

جواب: پیام من به مجاهدین و ملت مسلمان افغانستان اینست، همانگونه که یک انسان در زندگی شخصی گاهگاهی با آزمون و ابتلاء مواجه می شود، همینگونه ملت ها و مردم نیز در مراحل مختلف زندگی با آزمون های گوناگون روبرو می شوند. زندگی یک ملت طولانی تر از زندگی یک فرد است از اینرو آزمون آن نیز روزگذر نه بلکه سال ها را در بر خواهد گرفت. حالتی که بر ملت مسلمان افغانستان آمد، مرحله آزمونی ماست. در چنین حالات ما به حیث یک ملت باید حواس و روحیه خود را از دست ندهیم، بلکه همانند هژده سال گذشته که با متانت، حوصله، اتحاد و تدبر کامل با آزمون ها مقابله کردیم و لله الحمد بالاخره پیروز برآمده یم، در آینده نیز باید همین خاصیت سنجیدگی  خود را نگهداریم. باید در سردی و گرمی و سختی و آسانی روزگار و مقابل تبلیغات و حربه های گوناگون دشمن ، اصول دینی، هدف بزرگ و مصالح علیای خود و کشور را گم نکنیم.