مصاحبه مجله څرک با محترم سهیل شاهین عضو تیم مذاکراتی و سخنگوی کمیسیون سیاسی امارت اسلامی

یادآوری: درمورد روز تاریخی دهم حوت ، مجله سرک با بسیاری از بزرگان امارت اسلامی مصاحبه نموده است، که ویب سایت الاماره نیز این مصاحبه ها را به خوانندگان محترم تقدیم می کند، این بار مصاحبه مجله څرک با محترم  سهیل شاهین صاحب سخنگوی کمیسیون سیاسی و عضر تیم مذاکراتی را به حضور شما پیشکش می کنیم:

سئوال: در مراحل مذاکرات با جانب آمریکایی، تلاش های خستگی ناپذیر شما فراموش نشدنی است، وقتیکه با آمریکایی ها گفتگو ها را شروع کردید، آیا امید داشتید که آمریکایی ها از موقف پیشین و جنگی خود بگردند؟ به اراده و استقلال ملی افغان ها احترام بگذارند و بالاخره پیمان پایان اشغال را امضاء کنند؟

ځواب: نحمده ونصلی علی رسوله الکریم اما بعد، شما می دانیدکه عالیقدر امیرالمؤمنین ملا محمد عمر مجاهد رحمه الله در وقت حیات خود قطر را بحیث یک ادرس معلوم برای فعالیت های سیاسی امارت اسلامی انتخاب کرد. در آنزمان ما باور نداشتیم که آمریکایی ها خواهان حل صلح آمیز مسئله باشد و آمریکایی ها همیشه طالبان را به حیث یک گروه جنگی متهم می نمودکه به حل صلح آمیز باور ندارند. از اینرو امارت اسلامی دفتر سیاسی در قطر گشود تا دیگر این بهانه بدست آمریکایی ها و دیگران نهد که گویا امارت اسلامی خواهان حل صلح آمیز مسئله افغانستان نیست. همزمان با گشودن دفتر با بسیاری از کشورها روابط مستقیم و با جانب آمریکایی روابط و تماس های غیر رسمی شروع شد. شما می دانید که دفتر در زمان ریاست جمهوری اوباما گشوده شد، اما بخاطر مخالفت بی مورد اداره کابل مسدود شد. اوباما در سال های نخست ریاست جمهوری خود استراتیژی نظامی اختیار کرد، یکصد هزار عسکر آمریکایی به افغانستان گسیل داشت ، اما کاری از پیش نبرد. در شروع به جنرالان خود گفت که از راه قوت نظامی به امارت و ملت افغان شکست دهند، اما نتوانستندو ناکام شدند. بالاخره درک کرد که قضیه افغانستان راه حل نظامی ندارد. در حقیقت مذاکرات در زمان اوباما شروع شد و چندین سال ادامه یافت.

حتی چندین بار  به این نتیجه رسیدیم که افتتاح دفتر را اعلام کنیم، اما باز یک مشکل پیش می آمد. اما مذاکرات یک و نیم سال گذشته که طولانی بود و پیچ و خم هایی داشت، کامیاب شد. بالاخره بتاریخ ۲۹ فیروری گذشته امضاء پایان اشغال امضاء شد.

سئوال: شاهین صاحب موافقتنامه پایان اشغال از لحاظ سیاسی و حقوقی چه اندازه برای امارت اسلامی مهم و حیاتی بود و باز هنگامیکه ملل متحد توافقنامه مذکور را تائید نمود و پذیرفت، حال امارت اسلامی در سطح سیاسی و جهانی از کدام سهولیات برخوردار شده می تواند؟

جواب: از لحاظ سیاسی و حقوقی توافقنامه پایان اشغال با آمریکایی ها اهمیت زیادی دارد. مشروعیت مبارزه ما در سطح جهانی پذیرفته شد و اینکه کشور ما اشغال شده است، باید قوت های خارجی از آن برایند. این خودش یک دستاورد است. ما در توافقنامه نوشته ایم که آمریکا در امور داخلی افغانستان مداخله نمی کند. افغان ها خودشان مستقلانه درباره نظامی سیاسی آینده تصمیم می گیرند.

همچنین تائید این پیمان از سوی ملل متحد در سطح جهانی به معنای به رسمیت شناختن امارت اسلامی است و این در ایجاد و استحکام روابط دیپلوماتیک امارت اسلامی با کشورهای مختلف کمک خواهد کرد. علاوه بر این توافقنامه مذکور داعیه بر حق امارت اسلامی و تعهد به صلح را ثابت نمود  و امارت اسلامی را به شکل قوت سیاسی و نظامی که خواستار آزادی کشور عزیز است به جهانیان آشکار کرد.

سئوال: بتاریخ دهم حوت که آمریکا و نمایندگان ۲۸ کشور با حضور صدها رسانه ها توافقنامه را امضاء کرد، رژیم کابل تا چه حدی در سطح سیاسی و جهانی تجرید و منزوی گردید؟

جواب: رژیم کابل پیش از این هم بخاطر فساد، نا امنی و کشمکش های انتخاباتی در سطح جهان نام خوبی نداشت، اما پس از امضاء توافقنامه مذکور همه میدانیم که اداره کنونی کابل بقا ندارد و نظام آینده افغانستان، نظام اسلامی افغان شمول خواهد بود. همه چشم براه آن هستند، می خواهند که روابط اقتصادی و سیاسی آینده خود را با آن نظام شروع کنند. بناءً همۀ این تحولات رژیم کابل را در میدان سیاسی و جهانی تجرید کرد، حتی حال روابطش با آمریکا نیز به شکلی نیست که پیش از آن بود. بلکه شاید شما شنیده اید که حکومت آمریکا یک میلیارد از کمک هایش را بر روی اداره کابل قطع کرد و گفته اند که یک میلیارد کمک دیگر را نیز سال آتی قطع خواهد کرد.