مصاحبه مجله څرک با محترم حافظ انس حقانی صاحب عضو کمیسیون سیاسی و تیم مذاکراتی

یادآوری: درمورد روز تاریخی دهم حوت ، مجله سرک با بسیاری از بزرگان امارت اسلامی مصاحبه نموده است، که ویب سایت الاماره نیز این مصاحبه ها را به خوانندگان محترم تقدیم می کند، این بار مصاحبه مجله څرک با محترم حافظ انس حقانی صاحب عضو کمیسیون سیاسی و تیم مذاکراتی را به حضور شما پیشکش می کنیم:

سئوال:

محترم برادر مجاهد انس حقانی! از سئوالات و گفته های دردناک اسارت شما فعلا خواهیم گذشت و بسوی خوشی و فتوحات خواهیم رفت.

بتاریخ ۱۰ حوت امارت اسلامی موافقنامه پایان اشغال با آمریکا را در دوحه پایتخت قطر امضاء کرد، شما در کنفرانس و در همان لحظات حاضر بودید، تاثرات خود را با ما شریک نمائید که این توافقنامه از لحاظ تاریخی و جهادی چه اندازه مهم است و چه دستاوری برای ملت مجاهد افغان دارد؟

جواب:

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله وحده، والصلاه والسلام علی من لانبی بعده،

اما بعد، به همه کارکنان کمیسیون فرهنگی امارت اسلامی و خوانندگان محترم مجله څرک  السلام علیکم ورحمه الله وبرکاته.

الله متعال موفقیت دارین را نصیب شما بگرداند، تشکر می کنم که مجله شما حوصله رساندن تاثرات ما به خواهنندگان محترم را دارد، الله متعال تمام خدمات فرهنگی شما را قبول کند.

بتاریخ دهم ماه حوت سال ۱۳۹۸ شمسی مصادف با ۲۹ فبروری سال ۲۰۲۰ میلادی پیمان پایان اشغال بین ایالات متحده آمریکا و امارت اسلامی افغانستان در شهر دوحه پایتخت قطر امضاء گردید.

براساس این توافقنامه بصورت رسمی به اشغال افغانستان نقطه پایان گذاشته شد و آمریکا حاضر گردید که در مدت ۱۴ ماه تمام نظامیان خود بغیر از دیپلومات ها را از افغانستان خارج کند.

 

یک چنین توافقی را آمریکا در سال ۱۹۷۵ میلادی با ویتنامی ها نیز امضاء کرده بود، اما با این تفاوت که در انجا علیه شان دولتی می جنگید که از سوی روسیه، چین و دیگر کشورهای بلاک کمونیستی حمایت میشد. اما جنگ علیه اشغال در افغانستان با ویتنام متفاوت بود، در اینجا ملت افغانستان نه تنها در مقابل آمریکا، بلکه علیه تمام ائتلاف به رهبری آمریکا می جنگید که شامل ۴۹ کشور به قیادت و رهبری آمریکا بود. یعنی امارت اسلامی در حالیکه حمایت نظامی و سیاسی هیچ کشور خارجی را با خود بهمراه نداشت، با آمریکا و ائتلاف جهانی بشمول ناتو با دست خالی و قوت ایمانی مقابله می نمود.

در مراسم امضاء پیمان مذکور مایک پمپیو وزیر امور خارجه آمریکا و نماینده رسمی سازمان ملل متحد و سفرای حدود پنجاه کشور مشترکا بر الزامات و اتهمات آمریکا خط بطلان کشید که برخلاف امارت اسلامی انجام میداد، مجاهدین امارت اسلامی را به نام های نامناسب یاد می نمود و برای از بین بردن آنها از تمام قوت نظامی، تکنیکی و تبلیغاتی خود استفاده می کرد.

اما از انجائیکه داعیه امارت اسلامی بر حق بود. الله متعال نیز به جهاد و مقاومت این ملت غیور توان استقامت داد و به برکت قربانی ها و رشادت های این جهاد مقدس بود که امضاء سند پایان جنگ و اشغال با آمریکا ممکن گردید.

آمریکایی ها پیش از  توافقنامه واقعیت های میدانی در افغانستان را درک کرده بودند و براساس آن برای خروج نیروهای خود از افغانستان پیمان پایان اشغال را با امارت اسلامی امضاء کردند.

اگر آمریکایی ها از لحاظ عملی به محتویات این موافقتنامه متعهد بمانند، من مطمئن هستم که بی ثباتی و جنگی که در نتیجه اشغال به میان آمده است ، پایان خواهد یافت و افغانستان با داشتن یک نظام قوی مرکزی به خانه یی امن و صلح آمیز برای همه افغان ها تبدیل خواهد شد.

به امید رسیدن به چنین روزی

سئوال:

در جریان کنفرانس ما دیدیم که وقتی شما بیرون می آمدید، خبرنگاران حول شما جمع میشدند و ازدحام درست می شد، سئوالات و پرسش های مهم خبرنگاران چه بود و شما به سئوالات عمده آنها چه پاسخ دادید؟

جواب:

بله – یقینا در آن وقت با سئوالات گوناگون بصورت تصادفی مواجه شدم، در حالیکه من قبلا نیز آمادگی نداشتم، زیرا در مجلس مذاکراتی ما فیصله شد که چهارتن با مطبوعات گفتگو خواهند کرد.در آخر مجلس یک نظر نیز چنین پیش شد که اگر کدامیک به جواب دادن مجبور شد، جواب بدهد. بناءً من هیچ دلچسبی نداشتم که با رسانه ها مصاحبه کنم اما ژورنالستان که هر جا مرا می دیدند، به سمت من هجوم می آوردند. پس مجبورا به آنها جواب می دادم. سئوالات عمده آنها در مورد روند مراسم بود و یا در مورد شخصیت من. بطور مثال این سئوال از من زیاد پرسیده شد که موفقیت امضاء این موافقتنامه برای شما چیست؟ من نیز به اکثرشان جواب می دادم که بله، این امضاء تنها موفقیت برای ما نیست بلکه ممکن خبر موفقیت و خوشحالی برای هر کسیکه زندگی امن و صلح آمیز را می پسندد، باشد. آن افراد اگر از هر کشور و هر عقیده باشند، این امضاء به اشغالی که مسبب تمام بدبختی های کشور بود، نقطه پایان می گذارد.

جنگ بر ما تحمیل شده است، و خاک ما اشغال شده است و جنگ علیه اشغال جهاد مقدس ماست که اینست امروز عامل بزرگ آن یعنی وجود اشغال از بین می رود. این نتیجه جهاد و قربانی های ماست، اینکه ما بلاخره نتیجه قربانی های خود را بدست می آوریم، این برای ما پیروزی بزرگی است.

نمایندگان رسانه ها در مورد من می گفتند که مردم از تو می ترسند، تو را به عنوان یک قاتل می شناسند، من برایشان گفتم که این کارهای پلان شده دشمنان ماست و تبلیغات شما رسانه هاست که از یک انسان معصوم و بیگناه، بلا درست می کنید، کسانیکه در موردنظر منفی دارند، افکار و نظریات آنها را مطبوعات و تبلیغات دشمن شستشو داده است. بین ما و برادرانی که به ما به دیده شک می نگرند، دستگاه تبلیغاتی دشمن فاصله ایجاد کرده است، واقعیت اینست که ما آنطور نیستیم که رسانه ها در جریان هژده سال ما را معرفی کرده اند.

من با صدای آمریکا مصاحبه یی تفصیلی داشتم اما متاسفانه که دعوه داران آزادی برای نام اجازه نشر آن را برایشان نداد. در آن مصاحبه من در جواب همین سئوال گفتم که سن من در هنگام آمدن آمریکا ۷ سال بود، یعنی من هفت ساله بودم وقتی آمریکا به افغانستان تجاوز کرد. و در زمان اسارت بیست ساله بودم، آیا آزادی بیان به معنای اینست که یک انسان کم سن و سال جامعه را به صفت یک قاتل معرفی کند؟ در حقیقت دشمنان، تحت نام آزادی بیان حربه های سیاسی خود را به پیش می برند. اما من به این باور هستم که به فضل الله متعال، آنها (دشمنان) هیچ سودی از تزویرهای خود نخواهند برد. ان شاءالله و اینست  ما و شما شاهد حال این سخن است که جهانیان رفته رفته از حقایق باخبر می شوند.

سئوال:

تیموتی ویکس استاد استرالیایی آزاد شده از اسارت نیز بیرون از کنفرانس بود،  انتظار می رفت که در داخل سالون و در سالون امضاء توافقنامه حضور داشته باشد، اما چنین نشد! علت آن چه بود و شاید هم شما او را پس از امضاء پیمان ملاقات نموده اید، تاثرات او در این مورد چه بود؟

جواب:

تیموتی ویکس (جبرایل) دوست و برادر دینی من است، نامبرده به دعوت به مراسم آمد، تمام تیم مذاکراتی متفق بود که او را به مراسم دعوت کنیم، زیرا او یک شخص صلح دوست است و خواهش آمدن به مراسم مذکور را دارد. به این اساس من او را دعوت کردم، علی الرغم اینکه مریض بود، اما با خوشحالی بسیار به قطر آمد و من برای استقبالش به میدان هوایی رفتم ، یقینا یکجا بودن من با او برای بسیاری قابل تعجب بود، وقتی این خبر در رسانه ها نشر گردید، تاثیر بسیار بدی بر آمریکایی ها داشت و تبلیغات دروغین آنها نقش بر آب شد. در روز آخر از ورود او به سالن مراسم جلوگیری کردند. بسیار ناراحت شد، ما نیز تلاش زیاد نمودیم که نامبرده بتواند همراه ما در مراسم شرکت نمایداما موفق نشدیم. او خودش با معاون صدراعظم استرالیا تماس گرفت، او سفیر استرالیا در دوحه را مقابل هوتل فرستاد، اما با وجود همه این تلاش های مکرر بازهم آمریکایی ها به او اجازه ندادند. من نیز بسیار ناراحت بودم، برایش دعای زیاد کردم، بالاخره قناعت نمود که شاید خیر و صلاح در این باشد، پس از مراسم هنگام شام به محل سکونت او در هوتل رفتم، بسیار غمگین نشسته بود، من نیز وقتی او را در چنین حالت دیدم، اندوهگین شدم، بسیار او را تسلی دادم، و برایش گفتم که الله جل جلاله در چند جای قرآن کریم فرموده است که بسیاری اوقات شما چیزی را بد می دانید حال آنکه آن به خیر شماست، و شاید هم در این خیر ماست. پس از آن تکالیف و رنج های زمان اسارت خود برایش گفتم  که قبلا برای کسی نگفته بودم، پشت آن رنج و تکالیف شاید خیر بزرگی مضمر بود، پس از آن جبرایل نیز مطمئن شد و گفت  که  مهم نیست اگر من نتوانستم در این مراسم شرکت کنم،  مهم اینست که این کار بسیار مهم به خیر انجام یافت و من متیقن هستم که در این امر برایم از جانب الله متعال خیر نهفته است. زیرا حال آمریکایی ها را بیشتر از پیش شناختم که دشمنان واقعی صلح خود شان هستند. گفتگوی زیادی داشتیم که آن را من به تفصیل در کتاب خود خواهم نوشت. ان شاء الله تعالی.

سئوال:

محترم انس حقانی صاحب، حال نیز هزاران تن مجاهدین در پنچه های دشمن اسیر هستند، پس از توافقنامه پیام شما به آنها چیست و در انجام این موافقتنامه قربانی، دعا و آرزوهای اسراء و زندانیان مجاهدین را چه اندازه بارز می دانید؟

جواب:

برادران اسیری که در زندان های دشمن شب و روز مظلومیت را سپری می کنند، برای آنها می گویم که شما در هیچ حالت از بارگاه الله متعال ناامید نشوید، این روز و شب ها به زودی خواهند گذشت. ان شاء الله . تاریخ گذشته از مثال های زیادی پُر است اما در حال حاضر رهایی من برای شما یک مثال خوب است، ما به مرگ محکوم بودیم، دشمنان تمام تلاش شان را کردند اما بازهم ناکام شدند، الله متعال دروازه های زندان را بر روی ما باز کرد و با سربلندی از زندان بیرون آمدیم.

این موافقتنامه نیز نتیجه قربانی شماست، شما نیز به فضل خداوند بسیار زود با عزت بیرون خواهید آمد، تاخیر و تقدم گفتگو ها، نزاکت های سیاسی است اما بصورت عموم این کار بصورت قانونی فیصله شده است و شرط رهایی شما، قویترین شرط است، تا وقتیکه به آن عمل نشده باشد، پیشتر قدم بر نخواهیم داشت. شما فقط به پروردگار متوجه شوید، به پالیسی ها و بیانیه های سیاسی حکومت ها و دیگر موارد ظاهری هیچ توجه نکنید، الله جل جلاله من حیث لا یحتسب راه را برای شما باز می کند، ان شاءالله.

من در داخل زندان به این حقیقت رسیده بودم که الله جل جلاله برای کسی اراده خیر نماید، آن شخص را زندانی می کند، اما پس از آن به انسان بستگی دارد که از این فرصت استفاده خوب می نماید یا نه؟ آیا او از این فرصت زرین برای بدست آوردن اجر بی پایان صبر و استقامت استفاده می کند یا خدای ناکرده بی صبری می کند.

من به یقین برایتان می گویم که شما مردمی هستید که الله جل جلاله برای شما اراده خیر نموده است، وقت باقیمانده را به اذکار و عبادات بگذرانیدو برای آینده خود از خداوند توفیق نیکی بخواهید و این دعا را بسیار بخوانید:

رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَهً ۚ إِنَّکَ أَنتَ الْوَهَّابُ