مصاحبه با محترم همت اخندزاده صاحب مسئول ارتباطات خارجی تعلیم و تربیه و تحصیلات عالی

خوانندگان محترم ویب سایت الاماره

السلام علیکم ورحمه الله وبرکاته!

کمیسیون تعلیم و تربیه و تحصیلات عالی یک ارگان مهم است و تمام امیدهای آیندۀ افغانستان  به آن وابسطه است، زیرا تعلیم در امور دنیوی و اخروی رول بنیادین دارد.

در سلسله مصاحبه ها این بار مصاحبه یی را با محترم مولوی عبدالحکیم همت اخندزاده صاحب مسئول ارتباط خارجه کمیسیون تعلیم و تربیه و تحصیلات عالی و عضو اداره دارالیتام انجام داده ایم که که توجه شما را به آن معطوف می داریم:

سئوال:

محترم همت صاحب  همانطور که شما نیز بهتر میدانید بتاریخ ۲۹ ماه فبروری سال روان ۲۰۲۰میلادی مصادف با ۱۰ حوت سال ۱۳۹۸ ه. ش. توافقنامه پایان اشغال و خروج اشغالگران آمریکایی با جانب ایالات متحده امضاء گردید. که شما نیز به حیث نماینده کمیسیون تعلیم و تربیه و تحصیلات عالی در این مراسم عظیم الشان شرکت داشتید. اگر برایمان بگوئید هنگامیکه اشغال متجاوزین آمریکایی به پایان برسد و نظام اسلامی قایم شود، پس از آن اولویت شما در بخش معارف چه خواهد بود و اگر پالیسی امارت اسلامی در این بخش را برایمان واضح کنید؟

جواب:

بسم الله الرحمن الرحیم حامداً و مصلیاً امابعد! در مورد روز تاریخی  و باعظمت دهم حوت که روز مراسم امضاء پیمان پایان اشغال بین امارت اسلامی افغانستان با جهت اشغالگر آمریکایی است، به مناسبت این روز عظیم الشان به مقام محترم رهبری امارت اسلامی افغانستان، مجاهدین و منسوبین امارت اسلامی و خصوصا افراد مشغول در ادارات تعلیمی و کافه ملت مجاهد و نجیب افغانستان مبارکباد می گویم. الله رب العزت به افتخار این روز در افغانستان بنیاد یک افغانستان متحد، موفق و صلح آمیز مبتنی بر حاکمیت اسلامی را بنا نهد.

در جواب سئول شما باید بگویم که الله رب العزت یکبار دیگر  یک نظام کامل اسلامی را نصیبت ما افغانها کرد.

کمیسیون تعلیم و تربیه و تحصیلات عالی امارت اسلامی افغانستان مطابق به توان خود به ملت رنج کشیده و فرزندان آنها تا حد ممکنه در هر دو بخش دینی و عصری بدون تفکیک و تبعیض خدمات تعلیمی عرضه می کند. پالیسی امارت اسلامی در بخش تعلیمی بسیار واضح و آشکار است و با اطمینان کامل به خود گفته می توانیم که ان شاء الله پس از حاکمیت نظام اسلامی در هر بخش و بخصوص در بخش تعلیم و تربیه تلاش های خستگی ناپذیر انجام خواهد داد. ما تنها به این اکتفا و بسنده نمی کنیم که نسل جوان ما را از لحاظ تعلیمی غنی سازیم، بلکه  بخاطر نابسامانی ها، تحرکات نظامی و جریان جنگی یک طبقه از افراد جامعه که نسبتا معمر و مسن هستند از تعلیم محروم مانده اند، برای آنها نیز ان شاءالله از طریق پروگرام های مخصوص و حتی دروس خانه بخانه، سلسله تعلیم را به آنها نیز می رسانیم و پلان و تصمیم قاطع داریم که خلاء و خالیگاه علمی که در نتیجه  فضای جنگی و کردار جهادی به مجاهدین و ملت مجاهد بوجود آمده است، بتوانیم آن را جبران کنیم.  ما تلاش خواهیم کرد که  ملت افغان و نسل آتی را با روحیه واقعی اسلامی و افغانی در میدان تعلیمی بهتر و بالاتر از سویه علمی کشورهای دیگر آموزش و پرورش دهیم. ان شاءالله به این گفتۀ خود متعهد هستیم و امارت اسلامی با قوت کامل متوجه خواهد بود و الله رب العزت ما را در ین عرصه توفیق نصیب کند.

سئوال:

محترم همت صاحب!  مردم جنوب و بعضی ولایات مرکزی شکایت دارند که در مناطق شان مکاتب کافی وجود ندارد، مثلا در زابل، ارزگان، دایکندی، هلمند و دیگر مناطق همجوار. عوامل کمبود مکاتب و حالات استثنایی این مناطق چیست؟ و اگر در مجموع برایمان بگوئید که در مناطقی که امارت اسلامی حاکم است، در آن مناطق به چه تعداد مکاتب هم اکنون فعال هستند؟

جواب:

تشکر این سئوال خوبی است که شما مطرح کردید. یک چیز که باید متوجه آن باشیم و مردم عام نیز باید مطلع شوند، اینست که کشور ما سه نوع ادارات تعلیمی دارد که یکی بنام ادارات عصری تعلیمی تعبیر می شود، دیگری ادارات تعلیمی دینی هستند و نوع سوم آن ادارات تعلیمی عصری هستند که مربوط تحصیلات عالی است. ادارات تحصیلی عالی علی الاطلاق تقریبا در مناطق مرکزی هستند و تحت کنترول اداره فاسد کابل قرار دارند، فعلا زیادت و یا کمبود در آن و یا هم ایجاد و تمویل آن ادارات به امارت اسلامی مربوط نمی شود. و شرایط و زمینه  آن مساعد نیست. اما ادارات تعلیمی دینی و عصری که مربوط تعلیم و تربیه است در این دو مورد باید بگویم که در مجموع (۲۷۵۴) مکتب در مناطق تحت کنترول امارت اسلامی فعال است. البته در این پنج ولایات جنوب که سئوال شما نیز در این مورد بود، به تعداد فوق الذکر مکاتب فعال داریم که مجموعا (۲۲۷۵۹) تن از اساتید و معلمین در آن مشغول تدریس هستند. تعداد شاگردان در مکاتب فوق الذکر نیز به بیش از یکصد هزار می رسد. همینطور الحمد لله مدارس دینی نیز در این ولایات فعال هستند که در پانزده ولایات حوزه غرب به تعداد (۲۵۲۰) مدرسه است و در آن به تعداد (۷۹۵۱) تن از اساتید و علماء کرام به خدمت تدریسی مشغول هستند و شاگردان یا طالب العلمان این مدارس نیز به (۱۳۱۰۰۰) یکصد و سی و یک هزار تن می رسد.

همچنین دارالحفاظ که در ادارات دینی ما کردار مهم دارند، نیز بخش مهم از شاخه مدارس دینی هستند که تعداد آن به (۸۳۱) باب می رسد و در آن تعداد استادان آن نیز (۱۳۰۰) تن هستند که شمار شاگردان آن نیز به (۵۰۰۰۰)می رسد.

در اینجا مهم اینست که ملت نیز با آگاه شود که موجودیت و یا عدم موجودیت، چگونگی کمیت آن هیچ نوع ارتباط با کمیسیون تعلیم و تربیه امارت اسلامی ندارد، این بی کفایتی اداره کابل است که تنها ادارات تعلیمی را به مراکز محدود کرده است و به ساحات دوردست هیچ توجه ننموده است.

ما از جهانیان می خواهیم که بر اداره کابل فشار بیاورند تا مکاتب  را در مناطق محروم  و دوردست نیز ایجاد و اعمار کند، زیرا آنها به سطح جهانی از امکانات و سهولیات آنها برخوردار هستند.

همینطور راجع به موضوعی که شما قبلا اشاره کردید که چگونه می توانیم نبود و کمبود مکاتب و ادارات تعلیمی دینی در بعضی ولایات  جنوبی و ولایات مرکزی را جبران کنیم و امارت اسلامی در این مورد چه تصمیم دارد؟ در این مورد همانطور که پیشتر یادآوری کردم، فضای جنگی ، فساد اداری و عدم شفافیت در اداره کابل بیداد می کند، متاسفانه در بخش تعلیمی نیز این فساد اداره کابل مشهود بوده و جفای بزرگی با ملت افغان صورت گرفته است.در نتیجه عدم توجه و عدم شفافیت  تمویل کنندگان اداره کابل و دونران جهانی یک نوع خلاء در عرصه تعلیمی ایجاد کرد که در مجموع ادارات تعلیمی را به یک نوع عدم وجود رسانده است.

امارت اسلامی با تمام توان خود برای پُر کردن این خلاء کوشش خواهد کرد و  یگانه راه که در توان امارت اسلامی است ، به نصرت الله متعال جل جلاله ایجاد و اعمار مدارس و مکاتب در مناطق متاثره و دور دست است که امارت اسلامی در کنار آن برای تهیه نصاب و رساندن قرطاسیه و تمویل استادان تصمیم کامل داردو در این بخش تلاشهای دوامدار و خستگی ناپذیر انجام خواهد داد و الحمدلله کمیسیون تعلیم و تربیه تا حد زیادی توانسته است که این روند تعلیمی را روی پای خود ایستاد کند و به طبقات محروم جامعه برساند.

پایان