بیائید صلح را بشناسیم و بعد از آن در حصول آن تلاش کنیم

در این واخر خبرهای صلح بسیار گرم شده است، کلمهء معزز صلح امیدهای زیادی را در دل های افغان ها شکوفا کرده است، زیرا صلح خواستهء راستین افغان ها، ضرورت مبرم پیشرفت کشور عزیز است، این صلح است که فضای تمدن و زندگی بهتر را برای انسان ها فراهم و مساعد می کند، بناءً بهتر است که اول صلح را بشناسیم و پس از آن در اجراء و حصول آن کوشش کنیم، غایه و غرض ما این باشد که زورگویان و فرصت طلبان با استفاده از نام صلح با تحریف حقائق بازی نکنند، و خدای ناخواسته با تراژیدی و نابسامانی دیگری مواجه نشویم.

صلح، تعبیر کلمهء سَلّم عربی است و در لغت بمعنای از بین بردن نزاع و خصومت تعریف شده است و در شریعت اسلامی به این مفهوم شرایط و قیودات به این دلیل افزوده شده است که با مصلحت بشری، کرامت و  مدنیّت همخوانی و مطابقت پیدا کند، بطور مثال: رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: (الصلح جائز بین المسلمین إلا صلحا حَرَّمَ حلالا أو أَحَلَّ حراما) رواه الترمذی وأبو داود وغیرهما؛ مطلب حدیث شریف اینست که: آن صلح روا نیست که در آن احکام شریعت زیر پا شده باشد، حرام حلال پنداشته شود یا حلال حرام شمرده شود، ملت باید به این نقطه توجهء جدی داشته باشند.

صلح از نگاه فقه اسلامی : (عقد وُضِعَ لرفع المنازعه) – رد المحتار: ج ۴- ص ۴۹۳- یعنی پیمانی است که نزاع و مخالفت جناح های متخاصم را از بین میبرد، تعریف فوق الذکر صلح به سه نقطه اشاره می کند، اول: دو یا بیشتر جوانب موجود باشند؛ دوم: بین جناح های مذکور باید مخالفت و خصومت موجود باشدف زیرا اگر خصومت نباشد، ضرورتی به پروسهء صلح وجود ندارد، سوم: تراضی یعنی طرف های متخاصم راضی باشند که بین آنان صلح صورت گیرد، و در آخر جوانب باید بر تمام مواد و بندهای صلح موافق و رضایت داشته باشند. تعریف مجله الأحکام میتواند بسیار واضح باشد: (عقدٌ یتّفق فیه المتنازعون فی حقّ على ما یَرفع النزاع بینهما) مجلّه الأحکام العدلیّه: ج ۱- ص ۵۹۹، المادّه: ۱۵۳۱.

رول میانجیگران در پروسهء صلح از نظر شریعت اسلامی بسیار حائز اهمیت است، الله جل جلاله به مومنان امر می کند که:{إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَهٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ} (الحجرات- ۱۰) مطلب این ایت شریف اینست که مومنان باید بین مومنان متخاصم صلح بیاورند و در انجام فیصله ها باید از خداوند متعال بترسند، در آیه نهم سوره الهجرات امر شده است که در انجام فیصله ها عدالت کنید، اما نقطهء قابل توجه اینست که در پرابلم و مشکل افغانستان یک طرف مسلمانان که مجاهدین هستند و سرپرستی طرف دیگر را اشغالگران به عهده دارند، که غیر مسلمان، متجاوزین و محاربین هستند، اولاً اینکه صلح با محاربین یک موضوع و بحث جداگانه است؛ در بسیاری از ایات و احادیث رول مصلحین و میانجیگران ستوده شده است و در نتیجهء اخلاص و اصلاح نیت وعدهء موفقیت و کامیابی نیز داده شده است:{إِنْ یُرِیدَا إِصْلاحًا یُوَفِّقِ اللَّهُ بَیْنَهُمَا} (النساء- ۳۵) موارد و موضوعات بیشتر و دلچسب در مورد صلح نیز موجود است، برای تحقیق بیشتر باید به مصادر شریعت اسلامی مراجعه شود.

مردم و ملت افغانستان در کشور خود مطابق به اصول و احکام شریعت اسلامی صلح می خواهند، به مصلحین و میانجیگران کشورهای اسلامی به دیدهء احترام می نگرند و از آنان استقبال می کنند، اما تحرکات اخیر اشغالگران شک و تردید های فراوانی در نزد هموطنان در مورد صلح ایجاد کرده است، زیرا از دشمن تجاوز گر و قاتل هزاران افغان چگونه میتوان امید و ارزوی خیر داشت؟؛ از طرف دیگر خودی و بیگانه؛ همه میدانند که ملت افغان آن فیصله را هیچگاهی نخواهند پذیرفت که خلاف شریعت اسلامی باشد، بدون شک هر فیصله ای که برای تداوم اشغال زمینه سازی کند و یا در مقابل قیام نظام اسلامی مانع شود، یقیناً بجای صلح و آرامش، بی نظمی، جنگ و درگیری و هرج ومرج را ایجاد خواهد کرد.   والله المستعان