نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
آخرین روزهای ماه دستمبر سال ۲۰۱۴ میلادی بود که اعلان های ختم جنگ در افغانستان از سوی اشغالگران بلندشد ، از واشنگتن تا کابل شور و غوغا بود ، کنفرانس ها دایر می گردید، به غرض ختم عملیات های نظامی ، گردهمایی های رسمی دایر برپا می شد ، بیرق های منفور اشغال پایین کشیده […]
آخرین روزهای ماه دستمبر سال ۲۰۱۴ میلادی بود که اعلان های ختم جنگ در افغانستان از سوی اشغالگران بلندشد ، از واشنگتن تا کابل شور و غوغا بود ، کنفرانس ها دایر می گردید، به غرض ختم عملیات های نظامی ، گردهمایی های رسمی دایر برپا می شد ، بیرق های منفور اشغال پایین کشیده می شد ، تبلیغات برای فریب دادن ملت افغان در جریان بود ، ملت عزیز که تحرکات اشغالگران را می نگریستند در شک و تردید گیر مانده بودند، از یک طرف ترس از دسائس دشمن مکار و از طرفی دیگر مژده های آزادی بود .
کارشناسان نظامی و سیاسی از همان ابتدا می گفتد امریکا در شُرُف شکست در تلاش است که برای خود حیثیت جعلی پیدا کرده و بینی از آرد بسازد ، به چشمان ملت خود و جهانیان خاک بپاشد ، اکنون که نمی تواند که افغانستان را بطور مستقیم کنترل کند می خواهد بازی جدیدی را آغاز نموده و توسط اجیران خود کشور را تسخیر نماید .
در طول هشت ماه گذشته – از یکم جنوری سال ۲۰۱۵ تا ۳۱ اگست سال ۲۰۱۵ – تحرکات نظامی اشغالگران ، در ولایات و مناطق مختلف ، بمباری ها و اشتراک شان در جنگ ها، واضح ساخت که دشمن نه در گفتارش صادق است و نه هم به وعده های خود وفا دارست ، هیچ گاه هم با خوشی خود از کشور عزیز ما ارادۀ خارج شدن ندارد ، بلکه همانند اشغالگران سابق اینها هم منتظرشمشیر های مقدس مجاهدین اند.
در تاریخ ۴ ماه سنبله سال ۱۳۹۴ هـق ، در نتیجۀ عملیات موفقانه مجاهدین فتح بزرگ موسی قلعه ، پرده از سیاست دو روی اشغالگران را برچید ، در پایان جنگ ، طومارهای تبلیغات پوچ شان تار و مار گردید .
اشغالگران قبل از فتح موسی قلعه هم با سفید چشمی زیادی اعلان کردند که به همراه اجیران شان ، به گفته شان بغرض جلوگیری از سقوط موسی قلعه ، منطقه را مورد بمباردمان قرار داده و بسیاری از مجاهدین را بشهادت رسانده اند .
اینک امروز شش روز است که اشغالگران + اجیران داخلی شان ، تعرض های هوایی و زمینی می کنند ، بالای مردمان بی دفاع ملکی ، خانه ها و اطفال بمباردمان کور کورانه انجام می دهند . جای تعجب است که ۸ ماه قبل ، طبل های ختم جنگ را بصدا در آوردند ، دهان شان از این اعلان ها خشک شده بود و اینک امروز عملا بر آتش جنگ تیل می پاشند .
ملت معزز افغان و امارت اسلامی افغانستان ، پس از این چگونه بر وعده ها و تعهدات اشغالگران باور کنند ؟ آنها می گفتند که : افغانستان را آباد خواهند کرد اما نکردند ، آنها می گفتند : امن خواهند آورد اما تا دور دور هیچ نشانی از امنیت نیست . آنها می گفتد : حکومت خوبی بر سر کار خواهند آورد اما چنین نکردند . آنها می گفتند : با ختم سال ۲۰۱۴ از افغانستان خارج خواهند شد اما خارج نشدند . آنها می گفتند که ماموریت جنگی شان پایان یافته است اما امروز در خط اول جنگ قرار دارند ؟!!
این مطلب بدون برچسب(تکونه) می باشد.
دیدگاهها بسته است.