یاوگی رئیس پنجاه فیصدی ادارهء دست نشاندهء کابل!

بروز دوشنبهء گذشته ۶/۲/۱۳۹۵ رئیس پنجاه فیصدی ادارهء دست نشاندهء کابل به اصطلاح به شورای ملی خود با استقبال حرکات غیر نورمال، بیانیه ای کهنه و تاریخ گذشته را ایراد نمود، سخنرانی او حول محور رویداد حمله بر مرکز مهم استخبارات بتاریخ ۳۱/۱/۱۳۹۵ می  چرخید، اگرچه سخنرانی او بر همگان هویداست که بغیر از چِس نفسی و هرزه درایی چیزی در آن به چشم نمی خورد، که ارزش تحلیل و تبصیر داشته باشد اما باز هم اشاره به دو نقطه بی ارزش نخواهد بود:

اول:

شخصیکه از کودکی تا پیری، تمام زندگی اش را بدور از ملت و کشور در آغوش کلتور اجنبی و باور بیگانه سپری کرده است، دست های بیگانه پرورشش داده و بزرگ نموده باشد، خود را غمخوار و نمایندهء حقیقی ملت مجاهد و غیور افغان می شمارد! و مجاهدین را اجیران بیگانگان خطاب می کند، مجاهدینی که از گهوار تا گور در کنار و همراه ملت خود بوده اند، در غم و درد ملت بزرگ شده و برای دفاع و حفاظت از ارزش ها و باورهای ملت شب و روز به قیمت خون و سر خود قربانی می دهند، بناءً همه میدانند که گاو سیاه و شیرش سفید است.

دوم:

نقطهء دیگر بیانیه اش این بود که ادارهء کابل پس از این مجاهدین را خواهند کُشت، زندانیان مظلوم و دست بسته را از تیغ خواهند گذراند، با آنان رفتار سخت و خشن خواهند کرد، تا بدین ترتیب آنها و همکاران خارجی شان ( اشغالگران) در امن و امان باقی بمانند.

این سخن بیشتر از همه خنده آور است، مثل اینکه در این پانزده سال هیچنوع بمباران کورکورانه بر ملت انجام نشده است! به زندان ها انداخته نشده اند! مجبور به هجرت و غربت نشده اند، از طرف شب بر خانه هایشان چاپه نزده اند و … و ….

محترم رئیس پنجاه فیصدی چه فکر می کند که در مدت پانزده سال همکاران خارجی او! با وجود انجام مظالم و وحشت فراوان آیا غیرت ملت مسلمان افغان و خواسته های استقلال طلبی و آزادی را فروکش و خاموش کرده است و یا بیشتر و بیشتر آنرا شعله ور و فوران ساخته است؟! فیصلهء منطق و عقل سلیم اینست همانگونه که وحشت و ظلم در گذشته نتیجه نداده است، در آینده نیز همان نتیجه حاصل خواهید نمود. و این نقطه نباید از نظر افکنده شود که ظلم نیز عکس العمل دارد.

حل معضل و پرابلم کنونی افغانستان با ظلم و وحشت نیست، بلکه با پذیرش خواسته های ملت مجاهد افغان و درک مشکلات بنیادی و فکر کردن دربارهء راه های حل آن و عمل کردن بر آن است و بس.