کنفرانسی دیگر برای دوام اشغال

بتاریخ ۴ -۵ اکتوبر در بروکسل پایتخت کشور بلجیم یک کنفرانسی در مورد افغانستان دایر می شود. گفته میشود که در این کنفرانس ۷۰ کشور و ۳۰ موسسات جهانی غیر دولتی شرکت خواهند نمود. بر خلاف کنفرانس وارسا که بتاریخ ۸-۹ ماه جولای گذشته منعقد گردید و شکل نظامی داشت، کنفرانس بروکس برای تمویل مالی و حمایت سیاسی ادارهء فاسد کابل گرده هم آورده شده است.

باید بگوئیم که از نخستین کنفرانس بُن تا آخرین کنفرانس (بروکسل)، کشورهای اشغالگر تلاش می کنند که از این راه اشغال خود و تحمیل ادارهء فاسد را مشروعیت بخشیده و تداوم دهند. در عقب ایجاد این کنفرانس این اولین هدف بوده و خواهد بود اما بعد از هر کنفرانس بر روی کاغذ در کنار مصرف میلیاردها دالر، ناکامی ادارهء کابل، اعمال ناروا، فساد اداری، جنجالها، ظلم و بی عدالتی در حق مردم بیشتر از پیش شده است.

در اینجا هموطنان بیل شاروالی را بدون رشوت نمیتوانند، پرداخت کنند، در اینجا منصب های دولتی و رتبه های جنرالی در بدل پول خریداری می شوند و مواد مخدر در موترهای دولتی انتقال داده می شوند، تقرری وزراء از واشنگتن یا پایتخت های اروپا انجام می شود، آیا ادارهء اینچنینی می توانند خدمت حقیقی به ملت نماید؟ اینجا که ادارات دولتی در طول و عرض در میان چند گروه تقسیم شده است، آیا هموطنان با استعداد و اهل کار و خدمت می توانند امید آیندهء روشن نمایند؟

ما شاهد هستیم که قوم پروری، فساد اداری و اختلاس بین سرمایه دار و فقیر فاصله را بیشتر و بیشتر کرده است. از یکسو تعدادی میلیاردر شدند و از جانب دیگر ملت نان صبح و شام خود را ندارد. هم اکنون چهل فیصد از هموطنان ما زیر خط فقر و غربت زندگی می کنند.

آیا کسی نشان داده می تواند که در یک و نیم دههء گذشته کدام پروژهء ملی بزرگ تکمیل و بهره برداری شده باشد؟ بالعکس مصارف آنچنانی هدر رفته است که هیچ سودی به ملت نداشته و فقط برای چند روز موقت از آن کار گرفته شده است.

امارت اسلامی افغانستان مخالف پیشرفت، ترقی و آرامش کشور نیست، بلکه این از اهداف عالی جهاد است. اما زیر نام آرامش و ترقی ملت تعدادی محدودی جیب هایشان را پُر کردند و یا با این پول هموطنان ما کشته و کشورمان تخریب می شود که این ظلمی بسا بزرگ در حق ملت ما ست.

اینگونه کارکردهای آنان آشکار می نماید که اشغالگران و حکومت های دست نشاندهء آنان هیچگاهی نمی توانند که خواسته های مشروع ملت را تکمیل کنند و در یک و نیم دهء اشغال این واقعیت به کرات ثابت گردیده است.

استقلال کشور، تمامیت ارضی و آزادی، زندگی در روشنایی دین و کلتور و ایجاد ادارهء کشور حقوق مشروع و اساسی هر ملت و پذیرفته شده در سطح بین الملل است که شرکت کنندگان این کنفرانس آنرا زیر پا می کنند.

از نگاه ما ملت مسلمان و نجیب افغانستان زمانی از پیشرفت و صلح سرتاسری بهره مند خواهد شد که اشغال کشور پایان یافته و در افغانستان حکومت واقعی اسلامی و ملی ایجاد گردد – حکومتی که عنوان راهکار اقتصادی اش انجام قبول تمام خواسته های جایز ملت باشد، نه پذیرش فرمایشات اشغالگران و برای تداوم اشغال بمباران ملت خود و ویران کردن کشور.