کمونیست ها، عاملین اصلی مصائب افغانستان

تبصره هفته: ششم میزان اگر از یکسو روز فتح پایتخت کابل از سوی امارت اسلامی است، از جانب دیگر در این روز مجاهدین امارت اسلامی، “داکتر نجیب” آخرین حاکم رژیم کمونیستی و رئیس پیشین شبکه خونخوار خاد را نیز به سزای اعمالش رساندند. به همین مناسبت با فرا رسیدن این تاریخ یکبار دیگر بحث ها […]

تبصره هفته:

ششم میزان اگر از یکسو روز فتح پایتخت کابل از سوی امارت اسلامی است، از جانب دیگر در این روز مجاهدین امارت اسلامی، “داکتر نجیب” آخرین حاکم رژیم کمونیستی و رئیس پیشین شبکه خونخوار خاد را نیز به سزای اعمالش رساندند. به همین مناسبت با فرا رسیدن این تاریخ یکبار دیگر بحث ها در مورد کمونیست های افغانی و داکتر نجیب گرم شده است و شماری از مردم بی خبر از اسلام و تاریخ، تلاش می کنند که از داکتر نجیب به حیث یک قهرمان تجلیل کنند.

باید به یاد داشته باشیم که مفکورۀ کمونیستی یک پدیدۀ پوچ، مضر و تباه کننده برای افغانستان و تمام بشریت بود که در دوران قرن بیستم بسیاری از ملت های جهان را تباه نموده و با مصائب گوناگون مواجه کرد. خصوصا برای افغانستان، کمونیست ها بحیث یک غده سرطانی ثابت شدند که نه تنها اساسات زندگی اجتماعی  و صلح آمیز ملت ما را به لرزه درآورد بلکه در هر دو میدان معنوی و مادی خسارات جبران ناپذیری را به کشور و ملت ما وارد نمود.

افغانستان که پس از وضعیت اضطراری قرن نوزدهم نفس آرامش گرفته بود، با کودتای وحشیانۀ کمونیست ها یکبار دیگر به گرداب بحران و معضلات رانده شد. لشکر سرخ شوری را به کشور مستقل ما دعوت کردند، به زور تفنگ شروع به تطبیق نظریات کفری مارکس و انگلز بر ملت مؤمن افغان نمودند. اقشار نخبه گان و زبدۀ کشور را به شکل گروهی و دسته دسته به زندان ها و قتل گاه ها فرستادند و کسانیکه از تیغ آنها زنده ماندند، مجبور به ترک کشور شدند. در جریان چهارده سال حاکمیت شان بیشتر از ۸۰فیصد مناطق مسکونی که شامل قریه جات و دهات می شد را تخریب و تباه نمودند، نصف جمعیت کشور را به مهاجرت مجبور کردند، اقتصاد ملی را فلج نموده و کشور را از هر نگاه به مخروبه تبدیل کردند.

علی الرغم اینکه پس از سقوط کمونیست ها نیز جنگ در افغانستان ادامه یافت، اما تباهی زمان کمونیست ها به اندازه یی زیاد بود که تلفات جنگ های اخیر شاید به نصف آن نیز نرسد.

کمونیست هایی که برای انجام جرائم شان علیه ملت مؤمن ما ملامت و مجرم بودند، باید به سزای اعمال شان می رسیدند. اعدام داکتر نجیب عملی بجا و درست بود، زیرا همین کمونیست ها بشمول چند صدراعظم افغانستان، شمار زیادی از اشخاص نخبه و زبده را به همین شکل به قتل رساندند. این جای هیچ نوع تعجب نیست که تنها داکتر نجیب  در مقابل قتل عام های میلیونی به سزای عملش رسید، بلکه این خواست تمام ملت بود که بجا آورده شد.

حال که کشور ما زیر اشغال است، در یک چنین حالت استثنایی به محتوم قضاوت ها و معیار ها نیز متاثر می شود. در چنین وضعیتی از سوی حاکمان اجیر، مزدوران و اجیران هم مسلک شان قهرمان خوانده می شوند و به مبارزین واقعی استقلال، دهشت گرد گفته می شود. اما ملت ما خصوصا نسل جوان ما باید بیدار باشد و باید به هر شخص و جریان سیاسی از زاویۀ ارزش های دینی و افغانی بنگرد و با همین ترازو آنها را وزن نماید. همه باید به یاد داشته باشند که کمونیست ها عاملین اصلی مصائب چهل ساله اخیر ملت ما بوده و مجرمین روسیای تاریخ هستند.