چرا بر جنایات جنگی چشم پوشی صورت می گیرد؟

تبصره هفته:

هفته گذشته نیروهای مسلح رژیم کابل از یک قرارگاه خود بر بازار ملکی در ولسوالی سنگین ولایت هلمند، که هر هفته در آن صدها مالدار و مردم عام ملکی گردهم آمده و مواشی می فروشند، هاوان فیر کردند. در این حمله دها تن از مردم ملکی که همۀ شان مالداران بی گناه، چوپانان، برزگران و شماری کودکان کم سن و سال بودند، شهید گردیده و دها تن دیگر زخمی شدند. علاه بر این زیان های مالی سنگینی به مردم ملکی وارد گردید.

پس از انجام این جنایت، مردم ملکی با استفاده از موبایل صحنه های زنده رویداد را تصویربرداری نموده و در رسانه های اجتماعی نشر کردند. در این ویدیوهای مستند مردم ملکی می گویند که حمله از قرارگاه عساکر اداره کابل در نزدیکی رویداد صورت گرفت. اما صدیق صدیقی سخنگوی اشرف غنی بجای اینکه در مورد جنایت انجام شده، بخشش طلبیده و اظهار همدردی نماید، برعکس به دروغ متوسل شد و با چشم سفیدی بسیار به تحریف این فاجعه پرداخته و تلاش نمود تا رویداد را به امارت اسلامی منسوب نماید. چندی پس از رویداد خبرنگارانی که به محل رویداد آمده بودند، گفتند که حمله از سوی عساکر اداره کابل صورت گرفته است.همچنین نمایندگی سازمان ملل متحد در کابل (یوناما) هم با صدور اعلامیه یی تائید نمود که حمله مذکور از یک قرارگاه عساکر اداره کابل در منطقه صورت گرفته است.

برخلاف اکثریت واقعات پیشین، این یک پیشرفت خوب است که عاملین و مرتکبین اصلی کشتار ملکی سنگین معلوم شدند، اما تاسف اینجاست که رسانه ها، دفتر سازمان ملل متحد و نمایندگان حقوق بشر تنها می گفتند که عساکر اداره کابل این حمله را انجام داده اند و بس. آنها فراتر از این، که باید مجرمین جنگی گرفتار شده، به میز محکمه کشانیده شوند و در مورد انجام قتل های ظالمانه شان مورد پرسش قرار گیرند، هیچ نگفتند.

این ادارات که خود را عملبرداران عدالت و حقوق بشر می دانند، آیا عدالت و حقوق بشر تنها به راپور دهی جنایات جنگی و نشر اعلامیه های کاغذی تامین می شود و یا باید پس از اعلامیه ها، اجراآت عملی و رساندن حق به حقدار را نیز می طلبد.

مشخص است که تنها با اعلامیه ها، نشست ها و نشان دادن مقصر عدالت تامین نمی شود و نه هم مرهمی بر زخمی های دل مظلومین شده می تواند. سخن قابل تاسف اینست که هنوز هم زخمیان رویداد سنگین در شفاخانه بوده و از چشم های یتیمان اشک می ریزد اما این فاجعه به همین زودی گذشته و فراموش شده، شمرده می شود. در حالیکه عاملین آن مثل آفتاب واضع معلوم هستند، نه کسی گرفتار شده، نه مجازات و نه هم کدام همدردی رسمی با خانواده های شهداء صورت گرفته است.

امارت اسلامی افغانستان برخورد بی تفاوت و مملو از سهل انگاری در مقابل جنایات جنگی انجام شده را جنایتی بر جنایت شمرده و آنرا جفای بزرگ می داند که علیه ملت مظلوم ما صورت می گیرد. کلتور نادرست معافیت مجرمین جنگی باید از بین برود، و بشمول رویداد سنگین همه عاملین معلوم الحال جنایات جنگی باید مجازات شوند.