ملت منتظر اجنبی ها ننشیند

تبصره هفته :

سازمان ملل گفته است که چهارده میلیون افغان در سال روان ۲۰۲۰میلادی به مواد اولیه زندگی و مواد اولیه خوراکی نیازمند خواهد بود. در چندین دهۀ اخیر سرشماری دقیقی در افغانستان انجام نشده است اما تخمین بر این است که کم و بیش سی میلیون افغان در این کشور زندگی می کنند. با این حساب بر اساس برآورد سازمان ملل متحد تقریبا نیمی از نفوس افغانستان در غربت زندگی کرده و نیازمندی شدید به مواد اولیۀ خوراکی دارند.

این تخمین سازمان ملل در حالی نشر می شود که از سوی دیگر، از هژده سال بدینسو رسانه ها غوغا به پا کرده اند و از کمک ها و مساعدت های  فراوان کشورهای خارجی در بازسازی، پیشرفت اقتصادی و انکشاف منابع عایداتی می گویند. حاکم ارگ که خود را معمار دولت های ناکام و مفکر دوم جهانی می خواند، ادعای بازگشایی دهلیزهای هوایی و پیشرفت های خیالی دارد. اما در میدان عمل فقر، بیکاری و بحران اقتصادی به حدی رسیده است که براساس گفته های سازمان ملل نیمی از نفوس افغانستان نان خشک برای یک وعده یی غذایی ندارد.

این تضاد و دو رویی گفتار تا کردار اشغالگران و حاکمان بی خاصیت تحت سایۀ آنها، ارزش آن را دارد که باید در موردش عمیقا تفکر شود و چیزهای زیادی از آن  یاد گرفته شود. آنهائیکه در هژده سال گذشته با شعارها و وعده های گوناگون در تلاش فریب ملت افغان بودند، در تبلیغات رسانه یی از بازسازی و پیشرفت های دروغین افغانستان لاف و شاف می زدند اما در عمل تنها اهداف استعماری خود را تعقیب می کردند.

دیگر وقت آن رسیده است که از این چهرهای دروغین و غدار نقاب برکشیده و گفتار تا کردار آنها با یکدیگر مقایسه شود، تا معلوم گردد که آیا در این هژده سال آنها به ملت مؤمن راست گفته اند (؟) یا با دروغگویی در تلاش فریب این ملت بوده اند؟
پس از تجارب  هژده ساله، دیگر باید ملت مؤمن ما فریب استعمارگران مکار و مزدوران دروغین آنها را نخورد و نه هم باید منتظر کمک های آنان بنشیند. این سخن واضح است که برای اشغالگران تنها منافع شان اولویت دارد و مزدوران شان هم تنها در تلاش ازدیاد سرمایه های شخصی هستند.

کشور ما زمانی آباد می شود و مردم ما از بحران اقتصادی موجود خلاصی می یابند که ملت ما با دست های خود و اراده مستحکم، عزم بازسازی، انکشاف اقتصادی و پیشرفت نماید.هیچ اجنبی در فکر و غم ما نیست و نه هم مزدوران تحمیل شده از سوی اجنبی ها از درد و احتیاجات ملت خبر دارند.

امارت اسلامی افغانستان همانطور که در بخش مالکیت سیاسی بر استقلال  کشور اصرار دارد، همینطور حل مشکلات اقتصادی کشور را نیز در خود ارادیت انکشافی، تجاری و بازسازی هموطنان می داند. پس بناءً ملت نباید به انتظار اجنبی ها بنشیند بلکه باید با استفاده از منابع و امکانات سرشار، بر زخم های جامعۀ فقر زده مرهم نهد.