مخالفت های داخلی آمریکا دربارهء اشغال افغانستان

چند روز قبل بروس فین یک قانون دان آمریکایی که در قوانین بین الملل تخصص دارد، مقاله ای را در واشنگتن تایمز نوشته بود، او می گوید: جنگ افغانستان همانند جنگ ویتنام شانسی برای بُرد ندارد و بعد از شانزده سال هنوز هم هیچ روزنه ای از امید دیده نمی شود. علاوه بر این او […]

چند روز قبل بروس فین یک قانون دان آمریکایی که در قوانین بین الملل تخصص دارد، مقاله ای را در واشنگتن تایمز نوشته بود، او می گوید: جنگ افغانستان همانند جنگ ویتنام شانسی برای بُرد ندارد و بعد از شانزده سال هنوز هم هیچ روزنه ای از امید دیده نمی شود. علاوه بر این او می افزاید که حکومت کابل یک ادارهء فاسد، بی کفایت، قبیلوی، منفور و دست نشانده است. در بخش دیگری می نویسد که کشت کوکنار به شکل بی سابقه ای زیاد شده است و در انتخابات گذشته به اندازهء فراوان تقلب صورت گرفت.

این نویسندهء امریکایی باورمند است که خروج عساکر امریکا از افغانستان هیچ نوع خطری برای آمریکا ایجاد نمی کند. ما از ویتنام نیز بیرون شدیم اما بعد از آن نیز از ویتنام حمله ای بر ما صورت نگرفت. ما نیروها و قوت های خود را از بیس هوایی کلارک و بیس بحری سوبیک در فلیپین نیز بیرون کردیم اما پس از ان نیز خطری پیش نیامده است. او می گوید اگر ترامپ جنگ افغانستان را خاتمه دهد؛ او مستحق جایزهء واقعی صلح خواهد بود. این همانند اوباما نخواهد بود که در سال ۲۰۰۹ جایزه صلح را دریافت کرد اما در حقیقت صلح را مورد استهزاء قرار داد.

 

در این اواخر نویسندگان مشهور جهانی دربارهء جنگ بی معنای آمریکا در افغانستان مقالاتی تحریر کرده اند و می گویند که جنگ افغانستان با بیشتر کردن عساکر بُرده نمی شود؛ زیرا این تجربهء تلخ و ناکام مورد آزمایش قرار گرفته است و در سطح بین الملل نیز با مخالفت های ملت ها مواجه شده است. در داخل افغانستان نیز با گذشت هر روز مقاومت در مقابل تجاوز و اشغال بیشتر می شود. اگر امریکایی به تجاوز و اشغال خود هر نام و القابی بدهند، افغان ها می دانند که کشورشان اشغال شده و فیصله هایشان در واشنگتن انجام می شود. با وجود یک و نیم دهه جنگ و مصرف یک تریلیون دالر در افغانستان که آمریکا ادعای انرا دارد، گسترش جنگ افغانستان نشان دهندهء اینست سخن و حقیقت است که با زور کسی نمی تواند ملت ها را خاموش کند و نه هم می تواند حقوق مشروع آنان، که آن استقلال کشور و قیام نظامی مطابق عقیده و رضای خودشان است، را از آنها بزور بگیرد.
حال مردم فریب شعارهای امریکا را نمی خورند؛ زیرا خود می بینند که فاصله بین ثروتمند و فقیر زیاد شده و هر روز در نتیجهء حملات شبانه، بمباران کورکورانه و تخطی صریح از حقوق بشر در محابس و زندان ها انجام می شود. همهء اینها اعتبار و حیثیت آمریکا در افغانستان و جهان را که زمانی با خود یدک می کشید، از بین برده است.اگر آمریکا خواهان حل آبرومندانهء مسئلهء افغانستان است، باید عساکر خود را از افغانستان بیرون کند و بیشتر از این با تحمیل یک حکومت دست نشانده ، فاسد و منفور به حیثیت جهانی و اعتبار بین المللی خود زیان وارد نکند. افغان ها را بگذارد که در مورد آیندهء خود، خودشان تصمیم بگیرند و حول مشترکات اسلامی و ملی خود جمع شوند.