شرکت اشغالگران در جنگ هلمند، تلاش تازه در جلوگیری صلح!!

همگان گواه هستند که در آخرین روزهای سال ۲۰۱۴ میلادی یعنی یکسال قبل اشغالگران اعلام کردند که جنگ جاری آنان در افغانستان پایان یافته و بعد از این تاریخ عساکر آنان در جنگ افغانستان اشتراک نخواهند کرد، بلکه ماموریت تازه ای بنام کمک و همکاری را شروع خواهند کرد، برای ماموریت تازه آنان کلمات و الفاظ مبهم و مشکوک استعمال می کردند، در آنزمان نیز مبصران سیاسی بر نیّت اشغالگران اظهار شک و تردید می کردند، و دوران آیندهء آنان را تحت نام کمک و همکاری را موج تازه ای از جاری کردن خون و شکنجهء ملت مظلوم افغان می دانستند.

بسیاری از افغان ها به وعده های آمریکائی ها به نظر و دیدهء، استراتیژی فریبنده می نگریستند، زیرا که تجاوز آشکار آمریکا بتاریخ ۷ اکتوبر ۲۰۰۱ میلادی نیز نام ماموریت جنگی در آنزمان نداده بود، بلکه القاب استعماری، نجات، بازسازی، امنیت و آزادی را شعار و تبلیغ می کردند، و همین دلیل بود که نظامیان وحشی و خونخوار آنها نیز نام آیساف ( نیروهای بین المللی برای آوردن امنیت در افغانستان) داده شده بود که بعداً همه مشاهده کردند که آنها کی هستند ، چه می گویند و چه می کنند!

اینست هم اکنون اشغالگران بر خلاف وعده های گذشته یکبار دیگر جنگ را آغاز کرده اند، در جنگ علنی در مقابل مجاهدین در ولایت هلمند شرکت دارند، در ولسوالی مارجه بر مساکن مسکونی بمباری های کورکورانه انجام میدهند، نظامیان و عساکر وحشی صفت آمریکائی و بریتانوی به منطقه بازپس فرستاده شده اند، که این اعمال و خلاف وعده های اشغالگران تکان سختی به ملت مظلوم افغان داده است، زیرا در آنجا شیپور بی مفهوم صلح نواخته میشود و در اینجا اشغالگران جنگ تازه ای را شروع می کنند، بلکه برای جنگ های بیشتر و گسترش جنگ آماده گی می گیرند، و به تازه گی اعلام داشتند که ۵۰۰ نیروی تازه نفس به افغانستان اعزام خواهند کرد، و دو هفته قبل نیز جنرال کمپیل در مصاحبه ای با (  USA Today ) گفته است که میخواهد عساکر خود در افغانستان را برای مدت طولانی نگه دارد، که از اینجا سخنان فهمیده میشود، آمریکا تلاش های جدیدی برای تداوم اشغال در نظر دارد.

باورمندی افغان ها بر پروسهء صلح هنگامی از هم گسیخت که دشمن اشغالگر صبح یک سخن و شام سخن دیگری می گویند، ما نمی دانیم! یک منظر عجیبی است: در جریان چهارده سال صد ها هزار تن از افغان های بیگناه قتل عام گردیدند، میلیون ها تن دیگر شکنجه و مورد آزار و اذیت قرار گرفتند، و اکنون نیز این جنایات جریان دارد، اما از جانب دیگر در صف اول کرسی صلح نیز آنان نشسته اند و بیشتر از این؛ آنان میخواهند که پروسهء صلح به شکل مکمل بدست آنان امضاء شود، آنها هم قاتلان هستند و سلاح بدست بدنبال کشتار افغان ها خانه به خانه می گردند، و هم قاضی هستند و فیصله های خورد و کلان ما را آنها میخواهند فیصله کنند.

   امارت اسلامی افغانستان پیام واضح و آشکاری به اشغالگران دارد: اول اینکه افغان ها در طول تاریخ به کرات و چندین بار اشغالگران و تجاوزگران را از خاک و سرزمین پاک خود رانده اند، و پلان های استعماری و استراتیژی آنان را ناکام ساخته است، و همین دلیل است که اشغالگران کنونی نیز با شکست محتوم مواجه هستند؛ دوّم: ملت افغان بشمول آمریکا برای هیچ کس خطر نیست و نه هم ارادهء دشمنی و جنگ با دیگران را دارد، بلکه عزم و ارادهء دفاع از خاک خویش را دارد و بس؛ سوّم: برای افغان ها بغیر از نظام اسلامی هیچ ساختار دیگری قابل پذیرش و قبول نیست، و مختصر کلام اینست که خاتمهء اشغال و قیام نظام اسلامی هم صلح است و هم راه حل، هم امن و استقرار است و هم آرمان و آرزوی ملت افغان.   والله الموفق