حادثه و بهانهء یازدهم سبتمبر

اگر به تاریخ استعمار بنگریم همیشه برای توجیه تجاوز خود بهانه های ناروایی را ایجاد کرده اند. حادثهء حمله بر برجهای تجارتی نیویارک در یازدهم سبتمبر ۲۰۰۱ یک مثال خوب آنست. اگر چه بلافاصله پس از رویداد سفارت امارت اسلامی در پاکستان در جریان کنفرانس مطبوعاتی در اسلام آباد این واقعه را نکوهش کرد و دست داشتن در آن را مطلقاً رد کرد اما یکساعت ار رویداد مذکور نگذشته بود که مقامات آمریکایی بدون تحقیق و بررسی شروع به الزام و اتهام کردند و برای تجاوز بر کشور مستقل ما از آن به عنوان یک بهانه استفاده کردند.

اگر انجام اعمال تخریبی در خارج از راهکارهایی امارت اسلامی می بود، پس در مدت زمان یک و نیم دهه گذشته که عملاً در کشور با اشغالگران در جنگ مشغول هستند، اعمال اینچنینی و مشابه را انجام می دادند. اما تمام جهان شاهد هستند که امارت اسلامی با اعمال خود همهء ادعاهای آنان را غلط ثابت کرد.

باوجود اینکه بسیاری از تحقیق کنندگان مستقل در حقیت این رویداد شک آشکار کرده اند. اما یک و نیم دهه قبل، آمریکا به این بهانه بر کشور عزیز ما تجاوز کرد و تاکنون صدها هزار تن از هموطنان ما را شهید کرده است حتی این بشردوستان قلابی خیمه های کوچی ها را در دامنهء دشت و صحراها، مراسم عروسی و جنازه را بمباران و هدف حمله قرار داده اند. حوادث بالابلوک، دهراوود، هسکه مینه که بر عروسی ها بمباری کردند و در خوست و عزیزآباد که بر مراسم جنازه و خیرات و بر کودکان خردسال در مکتبی در کونر بمباران کردند و دها مثال دیگر از واقعات اینچنینی وجود دارد که اعمال ضد بشریت و مملو از وحشت اشغالگران را ثابت می سازد. متاسفانه اکنون نیز این سلسله همه روزه جریان دارد اما سازمان های جهان متمدن امروزی که تحت نام حقوق بشر ایجاد گردیده اند، نه قبلاً برای این مظلومان صدای خود را بلند کرده اند و نه اکنون.

نگه داشتن انسانهای بیگناه در حالت دردناک در زندان های گوانتانامو و بگرام که تاکنون هیچ اتهامی بر آنان ثابت نگردیده است ، داغ و لکهء ننگی بر تمدن دروغین غرب، دیموکراسی دروغین و ادعاهای واهی و پوچ بشردوستی آنان است که تاریخ هیچگاهی آنرا فراموش نخواهد کرد. بنام این بهانه اداره ای فاسد و دست نشانده ای را در افغانستان ایجاد کرد که در تمام جهان مقام نخست در فساد دارد.

آنها ادعا می کردند که چند صد تروریست در افغانستان وجود دارد و در مقابل یکصد و پنجاه هزار عسکر به افغانستان آوردند، بر مردم و ملت افغان بمب های فاسفورس و دیزی کاتر (daisy cutter) و زهر آگین استعمال کردند. در حقیقت همه اینها بخاطر این بود تا ملت مجاهد و غیور افغانستان را مبجور نمایند که به یوغ استعمار گردن نهند. اما ملت مجاهد افغان یکبار دیگر تاریخ پدران و نیاکان مجاهد خود را زنده کردند و وحشت و دهشت متجاوزین نتوانست حوصلهء انان را بشکند. بلکه با شجاعت در مقابل سلاح، پول و دسیسه های اشغالگران ایستادند که اکنون جنرالان غرب نیز مات و مبهوت هستند.

ما یکبار دیگر به اشغالگران می گوئیم که این ملت، ملتی نیست که بتوانید با وحشت و درون مطیع خود سازید و نه هم با زور و بهانه های دروغین میتوانید مسئلهء افغانستان را حل کنید. دیگر حربهء تروریزم کهنه شده است. باید واقعیت ها را بپذیرید!

استقلال کشور و نظام اسلامی حق مشروع ملت مسلمان افغان است. اگر فردا به پذیرش این واقعیت مجبور می شوید، پس امروز باید آنرا بپذیرید که خیر شما در این خواهد بود.