به شرکت کنندگان کنفرانس آتی مونیخ !

مشخص شده است که از ۱۷ تا ۱۹ ماه جاری در شهر مونیخ، جرمنی یک کنفرانسی تحت نام “کنفرانس امنیت” برگزار خواهد شد. گفته می شود که در این کنفرانس منشی عمومی سازمان ملل، رؤسای کشورهای مختلف جهان، خصوصا رؤسای کشورهای غربی، وزرای خارجه و دفاع، اعضای پارلمان و دیگر افراد مهم شرکت خواهند کرد. هدف کنفرانس بحث در مورد مسائل مهم جهان و جستجوی راه حل آن است.

اگرچه اینگونه کنفرانس ها پیش از این نیز برگزار شده اند اما متاسفانه بجای حل مسائل جهان، آن مسائل بیشتر گسترش یافته و پیچیده شده اند. یکی از علت هایش اینست که شرکت کنندگان اینگونه کنفرانس ها بجای حل واقعی مسئله در گفتار و شعار دلچسبی بیشتری دارند. آنها حل مسائل را بجای اعادهء حقوق ملت های مظلوم، در محروم کردن و ستم کردن ملت های بیدار می بینند. درست است که امروز میدیا در کنترول زورمندان است. ملت های مظلوم را به هر نام و لقب خطاب می کنند، اما بازهم صاحبان ضمائر بیدار می بینند که کی ها مظلوم و کی ها ظالم هستند. تنها با تبلیغات منفی نمیتوان کیفیت و حقیقت آنها را تغییر دهند.

از اینرو ما به شرکت کنندگان کنفرانس مونیخ آتی می گوئیم که برای حل مسائل کنونی جهان لازم است که رؤسای جهان خصوصاً رؤسای جهان غرب، فکر و استراتیژی خود را تغییر دهند و به حل واقعی مسائل روی آورند.
ما از شرکت کنندگان کنفرانس سئوال می کنیم: هر زمانیکه کشورهای مستقل در جهان اشغال شده اند، مردم و ملتش در کشور خود از زندگی ازاد و صلح آمیز محروم شده باشند، مطابق به عقاید زندگی و حکومت کرده نمی توانند، تحت نام و شعارهای دروغین تروریست و بنیادگرائی خون زنان، مردان و کودکان در کشور ریخته می شود، آیا میتوان امنیت را بدست آورد؟ در جایی که زور و قوت بر حق و عدالت حاکم باشد، هرچیز را با زور تحمیل نموده و حل شده می خواهند؟ چه کسانی میتوانند توقع صلح داشته باشد!
اگر کسی می خواهد که در جهان صلح بیاید، باید کشورهای تجاوزگر به مردمان کشورهای اشغال شده، همهء حقوق بشمول استقلال، را به آنها بازگردانند، چیزیکه خود برایشان می پسندند. این جهان خانهء همه است. کسانیکه پول و سلاح در اختیار دارند، باید از عادت زورگوئی خود بیرون آیند. حقوق بشر و ارزشهایی که همیشه آنها در دفاع از آن سخن می گویند، اولتر از همه بر خودشان تطبیق کنند و عین حقوق را به دیگران نیز قائل شوند. براساس برابری با دیگران تعامل کنند، زیرا صلح، ثبات و امنیت در تعامل مساویانه نهفته است.