به آتش بس باید از طریق توافقنامه برسیم

تبصره هفته:

در حالیکه مقامات آمریکایی و داخلی از توافقنامه صورت گرفته در دوحه بصورت مکرر تخطی می کنند، روزانه در بمباردمان ها و عملیات های شبانه مردم عام ملکی زندگی خود را از دست می دهند. از سوی دیگر موضوع تبادله زندانیان از سوی مقامات کابل با موانع مواجه شده و هزاران زندانی که در محابس با خطر کرونا مواجه هستند، براساس توافقنامه باید رها می شدند، اما هنوز هم آزاد نشده اند. مقامات کابل برای برگرداندن توجه مردم از این مسائل اصلی و بنیادی بصورت دوامدار خواسته هایی را مطرح می کنند که با توافقنامه همخوانی ندارد.

این چندمین بار است که اشرف غنی خواهان آتش بس از سوی امارت اسلامی است، اما در عین حال نامبرده در مقابل تطبیق توافقنامه مانع است، که براساس آن باید هر دو جانب به خاتمه اشغال، آغاز مذاکرات بین الافغانی و بالاخره آتش بس و حل بنیادین مسئله می رسیدند.

در متن توافقنامه دوحه از آتش بس یادآوری شده است، اما به لحاظ زمانی ، در مرحله پایانی توافقنامه. بر طبق توافقنامه نخست باید خروج نیروهای خارجی و تبادله زندانیان صورت گیرد، تا راه برای مذاکرات بین الافغانی هموار شود، در مذاکرات بین الافغانی آتش بس یک موضوع خواهد بود که پس از توافق باید عملی شود.

امارت اسلامی همانطور که قبلا نیز گفته است، یکبار دیگر بر این گفته اصرار دارد که ما تنها متعهد به عمل آنچه در توافقنامه بر آن امضاء نموده ایم هستیم. ما باورمندیم تنها راه حل اینست که طبق جدول زمانی، توافقنامه مرحله به مرحله تطبیق شود. به جانب مقابل نیز همین را می گوئیم که بجای خواسته های نامعقول و یا پیش از وقت، به تطبیق توافقنامه حق اولیت بدهید و در این راستا از تعلل و تاخیر بی مورد خودداری کنید.

اشرف غنی و مقامات اداره کابل اینطور وانمود می کنند که جنگ جاری از یک سو جریان داشته باشد، آنها فقط خواسته هایی از امارت اسلامی دارند و پایان جنگ را مسئولیت یکجانبه امارت اسلامی می دانند. حال آنکه خودشان یکسره به بمباران ها و عملیات های نظامی ادامه می دهند. در این میان شماری از رسانه های بی انصاف و اشخاص سیاسی نیز تنها متوجه یکی از جوانب هستند. آنها فراموش کرده اند که در توافقنامه امضاء شدۀ دوحه برای حل سیاسی موضوع افغانستان یک نقشه راه تعیین شده است. که جهت های سیاسی افغانستان از آن استقبال کردند و کشورهای منطقه و جهان نیز از آن اعلام حمایت نمودند تا جائیکه از سوی ملل متحد نیز تائید شد.

حال مقامات اداره کابل این توافقنامه پذیرفته شده را نظر انداز کرده اند، در تطبیق آن دل نادل هستند و علاوه بر آن خواسته های فوق العاده دارند. این مشکلات آنهاست که نباید انگشت ملامت بسوی امارت اسلامی گرفته شود.