انتخابات جعلی در آئینۀ ارقام

تبصره هفته

بالاخره پس از سه ماه تاخیر نتایج اولیۀ انتخابات جعلی و نمایشی اعلام شد که  تقریبا از یکسال بدینسو برایش تبلیغات دروغین انجام می شد و تلاش می نمودند که به آن از راه دروغ و تزویر حیثیت داده بتوانند. در اینجا بر این موضوع بحث نمی کنیم که انتخابات تا چه اندازه واقعی بود، اختیارش در دست چه کسانی بود و برای کدام اغراض صورت گرفت؟ بلکه براساس ارقامی که کمیسیون انتخابات اعلام نموده است، می خواهیم در مورد جعلیت این انتخابات سخن بگوئیم.

طبق احصایه های تقریبی، نفوس افغانستان به ۳۵ میلیون می رسد. براساس قانون انتخابات بیشتر از نصف نفوس کشور واجد شرایط شرکت در انتخابات هستند. کمیسیون انتخابات می گوید که در این انتخابات حدود یک میلیون و هشتصد هزار تن رای داده اند. با این حساب گفته می توانیم که کمتر از ده درصد واجدین شرایط رای دهی در این انتخابات شرکت کرده اند. و اگر شمار رای دهندگان را به تناسب تمام نفوس کشور بگیریم، با این حساب کمتر از پنج فیصد افغان ها در انتخابات شرکت کرده اند. نتیجۀ این مطلب اینست که بیشتر از ۹۰ فیصد افغان ها با انتخابات عملاً مقاطعه کرده و از شرکت در این پروسۀ کاذب خودداری نمودند. چنان چه در کشور دیگری انتخابات با چنین واکنش و مقاطعۀ مردمی مواجه شود، این کار سقوط و زوال دیموکراسی دانسته می شود. انتخابات گذشته بدون شک سیلی محکمی از سوی افغان ها بر دیموکراسی تحمیلی بود.

کمیسیون انتخابات می گوید که اشرف غنی ۹ صدهزار رای از آن خود کرده است و شاید با همین تعداد آرای کم، بحیث رئیس جمهور انتخاب شود. اگر بالفرض این ۹ صد هزار رای اشرف غنی را، آرای پاک بشماریم، نتیجه اش اینست که تنها دو و نیم فیصد از تمام نفوس افغانستان از اشرف غنی حمایت می کنند، که آن هم شاید اکثریت شان معاش بگیر همین رژیم باشند که در صفوف امنیتی و ادارات دیگر اجرای وظیفه می کنند.

اما در این ارقام کمیسیون انتخابات نیز انتقادات شدیدی موجود است، رقبای اشرف غنی، آرای او را از ۹صد هزار نیز کم می خوانند و می گویند که اشرف غنی با تقلب منظم توانسته است این تعداد رای، از آن خود نماید. از سوی دیگر تا اکنون ۱۷ هزار شکایت در مورد آرای اعلام شده در کمیسیون شکایات ثبت و جمع شده است.

اگر بالفرض آرای اعلام شده از سوی کمیسیون انتخابات پاک باشد، معنایش اینست که اشرف غنی تنها با حمایت دو و نیم فیصد افغان ها، خود را رئیس جمهور مشروع می خواند. حال آنکه هژده سال پیش وقتیکه آمریکایی ها بر افغانستان تجاوز می نمودند، آنها بر اساس یک احصائیۀ سازمان تحقیقات جهانی می گفتند که ۱۶ فیصد مردم در افغانستان از طالبان حمایت می کنند، از این رو نظام طالبان مشروعیت ندارد. ما نمی دانیم  چطور آمریکایی ها، نظامی را که به گفتۀ خودشان شانزده فیصد حمایت مردمی با خود داشت را نامشروع می دانستند و حال رژیمی را به رسمیت می شناسند که تنها دو و نیم فیصد مردم از آن حمایت می کنند و بر همین حمایت دو و نیم فیصدی نیز ۱۷ هزار نقد و شکوک موجود است!؟

ارقام فوق الذکر ثبوت این سخن است که رژیم مزدور و مقامات اجیر تحمیل شده بر ملت مؤمن و استقلال طلب ما از هیچ نوع حمایت قابل حسابی برخوردار نیستند. ملت این حاکمیت تحمیل شده با زور سلاح را به رسمیت نمی شناسد و نه هم آنها را نمایندگان سیاسی افغانستان می دانند. لبیک گفتن به خواست امارت اسلامی و مقاطعه با انتخابات، خود ثبوت نقد این سخن است که مردم عام با امارت اسلامی روابط فکر و معنوی مستحکم دارند.