امنیت شهرها را کی ها غارت کرده اند؟

تبصره هفته:

در این چند روز این موضوع در رسانه ها گرم است که حوادث و واقعات دزدی، چور و تالان، قتل و اختطاف در اکثر شهرهای افغانستان بشمول پایتخت کابل بیشتر شده است. از نگاه غارت، شهر کابل ناامن ترین منطقه است، که در روز روشن از مردم موتر، پول، موبایل و دیگر اشیای قیمتی دزدی می شود. غارتگران برای چند پیسه نیز مردم را می کُشند. باندهای دزدان و غارتگران آشکارا در شهر گشت و گذار کرده و هر چه می خواهند، انجام می دهند.

علاوه بر کابل در دیگر شهرهای بزرگ نیز واقعات دزدی به یک معمول همه روزه مبدل گشته است. چند روز پیش، باشندگان شهر قندوز به این خاطر احتجاج کردند، که دزدان و غارتگران در داخل شهر دوکان ها را چور کرده و اموال قیمتی را دزدی می کنند.
حوادث دزدی ها در حالی در شهرها افزایش یافته است که مناطق اطرافی بیرون از شهرها که در کنترول امارت اسلامی است، واقعات دزدی و غارت تقریبا هیچ موجود نیست. امارت اسلامی همانطور که در هنگام حاکمیت کامل پیشین خود بر کشور یک امنیت مثالی را قائم کرده بود، حال نیز از برکت اجرای قوانین شرعی، شرایط زندگی آرام و آسوده یی را برای هموطنان مساعده نموده است و هیچکس خطری به جان، مال و عزت خود احساس نمی کند.

باشندگان شهرها و مناطق اطرافی همه یک مردم هستند. اما سئوال اینجاست که چرا در مناطق اطرافی دزدی و غارت نیست مگر در شهرها حوادث چور و چپاول به حد غیر قابل برداشت رسیده است؟ جواب این سئوال اینست که عاملین اصلی دزدی ها و فساد در شهرها مقاماتی هستند که تحت سایۀ اشغال بر شهرها مسلط اند.

اکثریت مقامات رژیم مزدور به شکلی از اشکال در دزدی، فساد، اختلاس و چپاول ملوث هستند. کلان های سیاسی شان در سطح بالا غارت می کنند، بانک ها را غارت کرده و پول بودیجۀ ملی را می دزدند، زمین ها را غصب کرده و دیگر چپاولگری ها را انجام می دهند. اما مقامات پایین رتبه، گروه های منظم دزد و یغماگر دارند که بزور اسلحه از هموطنان ناتوان اموال قیمتی دزدی می کنند.
باشندگان کابل و دیگر شهرها شکایت دارند که این دزدان در  مقابل چشمان پولیس اموال شان را بزور از آنها می گیرند اما پولیس هیچ اقدامی در مقابل نمی کند و اگر هم کدام دزدی از سوی مردم گرفتار شده و به مقامات سپرده شود، پس از چند روز دوباره رها شده و به یغماگری روی می آورد. پس ثابت می گردد که مافیای غارتگری در شهرها کدام پدیدۀ عادی نیست، بلکه حمایت محکم مقامات فاسد را با خود بهمراه دارد. آنها در دزدی ها و چپاولگری هایشان شریک هستند، از اینرو با چنین جرئتی در روز روشن مردم را به قتل رسانده، اموال شان را دزدی می کنند و از هیچکس احساس نیز ترس ندارند. عملیات های نمائشی مقامات علیه دزدان تنها برای اینست که مردم عام را فریب داده و بر اعمال جرمی خود پرده بکَشَند.

امارت اسلامی افغانستان بر این نظر است؛ نظامی که از سر تا پا در فساد غرق باشد و در سطح جهانی القاب دزدی و اختلاس کسب کرده باشد، نمی تواند ماهول و فضای زندگی مطمئن را به ملت مهیا کند. نظامی که وزیر و وکیل پارلمان آن باکی از دزدی میلیون ها دالر نداشته باشد، پس چطور پولیس و مقامات پایین رتبۀ آن از دزدی های عادی احساس شرم خواهند کرد. تنها راه جلوگیری از جرائم مذکور اینست که سیستم به شکل عمیق و بنیادی اصلاح شده و عدالت شرعی بر مفسدین تطبیق گردد.