از هر طرف صداهای پایان اشغال و صلح

تبصره هفته:

یک پیشرفت خوب اینست که حال همهٔ ملت افغان و خصوصا قشر سیاسی کشور به این نتیجه رسیده است که علت اساسی بحران جاری و تداوم مصیبت های جنگ، اشغال است و تا وقتیکه نیروهای خارجی از کشور بیرون نشده باشند، این موضوع حل نخواهد شد.
در این روزها و هفته های اخیر بصورت دومدار از گوشه و کنار کشور صداهایی در حمایت خاتمه اشغال و صلح بلند می شود.
اشخاص سیاسی، احزاب و نمایندگان اقشار مختلف جامعه با دایر کردن گرودهمایی ها و نشست ها از مقامات آمریکایی می خواهند که موافقتنامه صلح را امضاء کند و در این راستا از مطرح کردن خواسته های تازه، ملاحظات و بهانه ها خودداری کند. این صداها برای پایان اشغال و در حمایت صلح از یکسو مقامات آمریکایی را مخاطب قرار می دهد و از سوی دیگر حاکمان ارگ تحت ریاست اشرف غنی را تنبیه می نماید که برای بقای قدرت نامشروع و فاسد خود موانع ایجاد نکنند. در این روزهای اخیر افغان ها به شکل مکرر خواهان توقف بمباردمانهای نظامی و دیگر عملیات های کُشنده اشغالگران هستند و حملات شبانه و ظالمانۀ عساکر داخلی را نیز به شدت نکوهش کرده و آن را اعمالی مغایر با روح مفاهمه برشمرده اند.

بلند شدن این گونه صداها از گوشه و کنار کشور بدین معناست که دیگر همهٔ اتباع این کشور بر موضوع پایان اشغال اتفاق نظر دارند. اشغالگران و مزدوران آنها اگر شعار جمهوریت را استقبال می کنند و در واقعیت به اراده ملت اعتناء دارند باید این فریادها را به گوش دل بشنوند و به آن عمل کنند. آنها نمی توانند با سانسور رسانه ها و اتهامات دیگر صدای افغان ها را خاموش کند، بلکه ایستادن در مقابل چنین خواست های مردم بیشتر آنها را منزوی و منفور خواهد کرد.

امارت اسلامی افغانستان بمانند ملت مومن و مظلوم خود به پایان اشغال مصمم است و در این راستا هر نوع تعلل و بهانه جویی را سبب تداوم بحرانی جاری می پندارد. از اینرو به مقامات آمریکایی اعلام می دارد که در راستای رسیدن به موفقیت و هدف پروسه آغاز شدهٔ صلح، مسئولیت خود را اداء و اقدامات جدی انجام دهد.

امارت اسلامی که خوشبختی ملت مومن و آزادی کشور برایش ارزش خاصی دارد در روند جاری مذاکرات شروع شدهٔ صلح برای پایان دادن به اشغال مسئولیت خود را انجام داده است و هنوز هم به این پروسه، به دیدۀ یک پروسه جدی و مهم می نگرد. طوریکه گفته می شود از یک دست صدا بلند نمی شود، بناءً باید جانب مقابل نیز مسئولیت خود را درک کرده، از تاخیر و تعلل خودداری نموده و به خواست های ملت توجه کند.