آیا بمباران افراد ملکی دهشتگردی نیست؟

شهادت کودکان، زنان و مردان در نتیجهء بمباری اشغالگران در قندوز در ماه نومبر جاری، لکهء ننگی بر پیشانی اشغالگران گذاشت. این ظلم نه اینکه چهرهء مملو از بربریت آنان را یکبار دیگر به جهانیان آشکار کرد بلکه ادعاهای پوچ بشردوستی آنان را نیز ثابت کرد. این بار نخست نیست که آمریکایی ها و دیگر […]

شهادت کودکان، زنان و مردان در نتیجهء بمباری اشغالگران در قندوز در ماه نومبر جاری، لکهء ننگی بر پیشانی اشغالگران گذاشت. این ظلم نه اینکه چهرهء مملو از بربریت آنان را یکبار دیگر به جهانیان آشکار کرد بلکه ادعاهای پوچ بشردوستی آنان را نیز ثابت کرد.
این بار نخست نیست که آمریکایی ها و دیگر اشغالگران به چنین جنایت بزرگ بشری دست می زنند. در پانزده سال گذشته ملت مسلمان و ناتوان افغانستان تحت یک چنین بهانه و عنوانی در شعله های آتش سلاح و باروت ابرقدرت جهانی می سوزد که نه افغان ها در آن نه داسته داشتند و نه هم تاکنون بی طرافانه مورد بررسی قرار گرفته است؛ اما تمام جهانیان مشاهده می کنند که افغانان بیگناه همه روزه در کشور خود از سوی خارجی ها و دست نشاندگان آنان شکار دهشت و مظالم می باشند. آیا شهید کردن کودکانی که در تاریکی شب در خواب شیرین هستند و آیا بمباران کردن مراسم جنازه و عروسی تروریزم نیست؟ آیا تخریب و ویران کردن خانه ها و باغ های مردم که یگانه منبع زندگی و امرار معاش آنان است، تروریزم نیست؟
این ادعای دشمن نیز نادرست است که مجاهدین در خانه های مردم پنهان می شوند. اما کاملاً برعکس، مجاهدین امارت اسلامی در اقصاء نقاط کشور در میادین نبرد در سنگرهای جهاد بر ضد اشغالگران و دست نشاندگانشان حضور دارند. اگر در هلمند باشند، یا قندوز، بغلان باشند یا قندهار، ننگرها باشند یا پکتیکا ….. و یا در ولایت دیگر افغانستان، همه روزه مثال های عملی قربانی ، شهامت و شجاعت را پیشکش می کنند؛ مگر بازهم از سوی دشمن شبانه بصورت بزدلانه بر آنان حمله می کند، این چه معنا می تواند داشته باشد که اشغالگران و دست نشاندگان داخلی آنان توان و مورال جنگ رو در رو با مجاهدین امارت اسلامی را دست داده اند.
همه می دانند که کشورهای متجاوز بر خلاف تماام قوانین جهانی بر افغانستان تجاوز و افغانستان را اشغال کرده اند، در اینجا چنان نظامی را بر ملت تحمیل کرده اند که اکثر اعضای کابینه را افراد و اشخاص با تابیعت خارجی که خانواده هایشان در خارج زندگی می کنند، تشکیل می دهد. از چنین افرادی توقع نمی رود که بر ملت خود دل بسوزانند و در مقابل عساکر خارجی از ملت و سرزمین دفاع کنند. تداوم قدرت و حاکمیت اینها در خوشحال ساختن اشغالگران و اطاعت بی چون و چرا از اوامر آنان است؛ اما ما به، به اشغالگران می گوئیم که مظالم و اشغال شما دفاع از ملت، استقلال کشور و عقیده حق مشروع ماست که به همین منوال ادامه خواهد داشت. شما نمی توانید با تداوم این وحشت و ظلم به اهداف ناروای خود برسید، و یا ملت را از مجاهدین جدا سازید، بلکه مظالم شما سبب تنفر و انزجار بیشتر ملت از شما و استحکام صفوف و تقویت عزم مجاهدین خواهد شد.
در سرزمین پر افتخار ما مظالم و ناملایمات تجاوزگران گذشته و در آخر امر شکست و رسوایی آنها برای شما هم هشدار است و هم درس عبرت.