آزادی بیان! و حمله بر معترضان

تبصره هفته:

اشغالگران رژیم عجیبی را بر ملت مظلوم ما مسلط کرده اند. به این اداره نام حکومت دیموکراتیک داده و آزادی بیان را شعار مهم آن تعیین کردند. مردم فکر می کردند که از برکت آزادی بیان می توانند صدای مظلومیت خود را به مقامات برسانند و آنها به مشکلات شان رسیدگی خواهند نمود. اما ملت نمی دانست که اشغالگران همراه با آزادی بیان، مخدران بی حسی را نیز آورده اند. از کدام روزیکه به مردم آزادی بیان داده شده است، از همان روز مقامات خود را بی حس نموده اند. در گوش هایشان به اصلاح پنبه گذاشته اند از اینرو هر اندازه مردم فریاد سر دهند، مظاهره کنند و شب و روز داد و فغان نمایند، بازهم مقامات صدای آنها را نمی شوند و نه هم مظلومیت ملت را حس نموده می کنند.

در هژده سال گذشته کسی مثالی پیش نموده نمی تواند که کدام احتجاج و یا مظاهرۀ مردم نتیجه مطلوب داده باشد. کسانیکه حقوق شان پایمال شده، به کوچه و سرک برایند، مقابل ادارات حکومتی داد و فریاد کنند، خیمه های اعتراضی برپا کنند، روز ها و هفته ها فریاد و فغان سر دهند، بازهم کسی نیست که صدایشان را بشنود و دردشان را احساس کند. تا جائیکه بالاخره خسته و مانده شده و از احتجاج خود مایوس می شوند و با قبلی پُر به خانه باز می گردند.

در نتیجۀ تمدید و تکرار این وضعیت، بالاخره مقامات اداره کابل در مقابل هر نوع تنقید ملت، به خود معافیت داده اند. در مورد فساد، ظلم و اختلاس آنها هرچه گفته می شود، آنها در مورد هیچ باک نمی کنند. آنها خود را غیرمسئول و واجب الاحترام می بینند و وقتی به بازار می برآیند، باید ملت بالای سرشان سایه بان بگیرد و اگر باالفرض ملت صدای اعتراض بلند می کند، آنها به خود حق می دهند که جواب ملت را به تفنگ و مرمی بدهند.

در چند روز گذشته در ولایت غور و ولسوالی برکی برک ولایت لوگر حوادثی رخ داده است که مقامات مغرور علیه ملت مظلوم ما از ظلم و تکبر کار گرفته اند. در لوگر هموطنان مستضعف که برای دریافت کمک آمده بودند، و اکثریت شان محاسن سفیدان و زنان بودند، از سوی مقامات لت و کوب و تحقیر و توهین شدند.

در مرکز ولایت غور مردم برای تقسیم عادلانه کمک یک مؤسسه خارجی احتجاج نموده بودند که مقامات با مرمی به آنها پاسخ داده و بیشتر از بیست تن از مردم ملکی را کشته و زخمی نمودند. از این وضعیت اینطور می نماید که آزادی دروغینی که مردم فریاد می زدند و مقامات در خواب بی حسی بودند، حال چیزی نمانده است.

اکنون اختناق دیموکراتیک به حدی رسیده است که به مردم حق بلند کردن فریاد و آوازش را نیز نمی دهند و اگر کسی احتجاج کند، با مرمی پاسخش می دهند.

امارت اسلامی افغانستان این اعمال وحشیانه مقامات ظالم را به شدت نکوهش کرده و آن را جنایاتی بزرگ علیه ملت گرانقدر خود می داند. در عین حال به هموطنان خود یادآوری می کند که همین چهره حقیقی آزادی دروغین بیان است. احتجاج و آزادی بیانی که درد ملت را درمان نکند، بسیار بدتر از اختناق بوده و قابل نکوهش است.