رمضان

رمضان؛ ماه خدمت به خلق خدا

خدمت‌رسانی، از سایر عبادت‌های نفلی کم‌تر نیست؛ بلکه در حد آن‌ها و شاید یکی از بهترین و پرپاداش‌ترین آن‌ها باشد.

ماه مبارک رمضان آغاز شد و سفرهٔ رحمت، برکت، مغفرت و بخشش خداوندی برای همهٔ مسلمانان پهن گشت و دروازه‌های بهشت باز شده و دروازه‌های جهنم فعلا بسته شدند. حالا هر فردی از امت رسول خدا -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- در هر جایگاه و مقام و پستی که هست، می‌تواند با عبادت و بندگی خدا و پرهیز از معصیت و گناه، رحمت‌های خداوندی را بر خود سرازیر نموده و مورد رحم و بخشش ایزد منان قرار گیرد. در این مدت محدود هم، بارها فرشته‌های خداوندی، مردم را به سوی انجام خیر، ندا داده و از انجام گناه و معصیت هشدار می‌دهند و می‌گویند: «یا باغی الخیر أقبل و یا باغی الشر أقصر».

مسلمانان هم در حد توان و استعداد خود برای جلب رضایت و خرسندی خداوند مهربان و کسب پاداش نیک، تلاش می‌کنند. برخی‌ها به نمازهای فرض اهمیت داده و نمازهای نفلی را در برنامهٔ روزانهٔ خود می‌گنجانند، برخی دیگر نیز به تلاوت قرآن روی می‌آورند، برخی هم به پرداخت صدقات مشغول می‌شوند و تعدادی هم به ذکر و دعا و راز و نیاز با خدا، روی می‌آورند.

هر کدام از این عبادت‌ها، زیبایی و پاداش خاص خود را دارد؛ اما یک بخش دیگر هم است که در این ماه مبارک می‌تواند موجب خرسندی خداوند و سبب کسب پاداش گردد، و آن عبارت است از «خدمت به خلق خدا» یعنی هر کس در هر جایگاه و پستی که قرار دارد می‌تواند به احترام ماه رمضان کارهای مردم روزه‌دار را در اسرع وقت انجام دهد و آن‌ها را از علافی و سرگردانی نجات دهد، و بدین ترتیب یکی از بزرگ‌ترین عبادت‌ها را انجام می‌دهد.

آری! کارمند و مسئولی که به احترام ماه رمضان و به خاطر خرسندی خداوند متعال تلاش می‌کند و زودتر سر کار حاضر شده و تا پایان وقت اداری در اداره می‌ماند و با خوش‌رویی و لبخند با مراجعین برخورد نموده و در سریع‌ترین زمان ممکن کارشان را انجام داده و پریشانی‌شان را حل می‌کند، این خود یک عبادت بزرگ و مهم است که اجر و پاداش فراوانی خواهد داشت.

کارمندان محترم، در اوقات فراغت؛ وقتی‌که کسی به آن‌ها مراجعه نمی‌کند، می‌توانند به تلاوت، ذکر، دعا، راز و نیاز و… مشغول شوند؛ اما اگر مراجعین در صف نشسته و منتظر این است تا کارش انجام شود، به هیچ‌وجه حق ندارد که حتی به تلاوت قرآن یا خواندن نماز نفلی و ذکر و دعا، مشغول شود؛ زیرا وظیفهٔ وی، خدمت‌رسانی به مردم، به بهترین شکل و سریع‌ترین زمان ممکن است و بس.

خدمت‌رسانی، از سایر عبادت‌های نفلی کم‌تر نیست؛ بلکه در حد آن‌ها و شاید یکی از بهترین و پرپاداش‌ترین آن‌ها باشد.