جهاد افغانستان از نگاه شریعت / دادن مالیه به اداره کابل

تحلیل شرعی فیصله علمای نام نهاد کابل در مورد دادن مالیه به اداره کابل

مفتی عبدالله رشاد افغانی // ترجمه : حبیب زاده

از همه مهم تر برای نظام/دولت اینست که از نگاه اقتصاد قوی باشد و به کسی احتیاج نداشته باشد.

متاسفانه، امروز استعمار غربی منابع اقتصادی مسلمانان را در کنترول خود درآورده اند. غربی ها کوشش می کنند نخست دولت اسلامی را با مشکلات اقتصادی رو برو کنند، سپس از صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و یا اداره دیگری غربی به آن کشور قرض داده می شود، بر آن قرض سود جمع می شود و بالاخره آن کشور در گرداب فقر گرفتار می شود.

نظام اقتصادی دولت اسلامی :

حکومتداری اسلامی، نظام ویژه ای برای حل مشکلات اقتصادی دارد. اگر یک دولت اسلامی بر آن نظام عمل کند، مشکلات اش بدون قرض و سود حل می شود. دولت اسلامی نخست باید حوائج خود را از عشر و زکوه، خراج، فیء، جزیه، خمس غنائم، خمس رکاز و ضوائع (اموال بی وارث) حاصل کند. اما اگر مشکل اقتصادی از این طریق حل نشود و خزانه باز هم خالی بماند، دولت اسلامی بنا بر ضرورت می تواند، طبق عوائد و احوال مردم، با توجه به شرائط دشوار، مالیه وضع کند.

حیثیت شرعی مالیه :

حقیقت اینست که از نگاه قانون اسلامی هر کسی مالک مال خود است. هیچکسی به هیچ دلیلی نمی تواند مال کسی دیگری را بگیرد و صرف کند. البته، در صورت استثنایی، که اگر دولت اسلامی با مشکلات رو برو باشد، بیت المال خالی باشد و دیگر گزینه ای برای حل مشکل اقتصادی نداشته باشد، پس بنا بر ضرورت و مصلحت می تواند با در نظر داشت عوائد مردم مالیه وضع کند.

عالم مشهور فقه حنفی علامه زیلعی – رحمه الله – در تببین الحقائق (۱۶۶/۴) می نویسد : والنوائب . . . یوظفه الإمام عند الحاجه إذا لم یکن فی بیت المال شیء، وقد بینا ما هو جائز بالإجماع – یعنی : نوائب مالیه ای را گفته می شود که هرگاه خزانه دولت خالی باشد و ضرورت هم دیده شود، پس امام بنا بر ضرورت بر مردم مقرر می کند، و مالیه ای که بالاجماع روا است، آن را قبلا بیان کردیم.

کنفرانس هوتل ستاره کابل (Kabul Star Hotel) :

گفته می شود که به تاریخ سوم ماه قوس امسال خورشیدی، کنفرانسی به فرمایش وزارت مالیه اداره کابل با حضور دو و نیم صد عالمان دین تحت عنوان «مالیه بپردازید، کشورتان را خودکفا بسازید» برگزار شد. در پایان کنفرانس، قطعنامه ای صادر شد که در ماده اول آن آمده است : بر تمام هموطنان عزیز خود صدا می کنیم که مالیه خود را در وقت مقرره به دولت بپردازید، تا کشورتان از نگاه مالی خودکفا شود.

به اساس قطعنامه، مفتی عبدالشکور شاکری و مولوی عزیزالله مفلح در بیانیه خود، دادن مالیه به دولت (رژیم کابل) را فرض دانستند.

حیثیت شرعی اداره کابل :

اکنون سوال اینست که آیا اداره کابل از نگاه شریعت صلاحیت دارد که بر مردم مالیه وضع کند، یا خیر ؟

بنا بر اصول شرعی، وضع مالیه بر مردم از صلاحیت های حاکم شرعی وقت است. دیگر هیچکسی به هیچ صورتی نمی تواند بر مردم مالیه وضع کند و اموال شان را به گونه ناجائز بخورد.

اداره کابل دولت مستقل و اسلامی افغان ها نیست. زیرا افغانستان با آمدن امریکایی ها اشغال شده و مبارزه برای آزادی کشور بر تمام افغان ها لازم است، اعم از اینکه عموم مردم باشند یا علما، بلکه مسئولیت علما بیشتر است. اما بالعکس، اگر کسی با اشغالگران همکاری می کند، برای تداوم اشغال کار می کند، از کفار دفاع می کند، شب و روز برای تعمیل قوامین و اوامر آن ها دست و پا می زند. این کار را در شریعت «مظاهره الکفار و معاونتهم علی المسلمین» گفته می شود.

همکاری با اشغالگران به تعبیر شریعت :

هرگاه مسلمانان اشغالگران را به دست، قلم، سلاح و یا چیزی دیگری همکاری می کنند. این همکاری را در شریعت «مناصره الکفار علی المسلمین» یا «مظاهره الکفار و معاونتهم على المسلمین او موالاه الکفار» گفته می شود.

موالاه الکفار از نگاه فقهی بر دو قسم است : یکی همکاری با کفار در امور زندگی است، مثلا معاملات، تجارت، اقتصاد، طب، ساینس، تیکنالوژی و…….، اینگونه موالاه را اسلام بسیار اهمیت می دهد. درین گونه موالات اگر به کفار فایده می رسد، مسلمانان نیز فایده می گیرند.

قسم دوم موالات اینست که توسط آن، استعلای کفار، مظاهره قدرت و غلبه آن ها بر مسلمانان و تداوم اشغال کشور اسلامی می آید. اینگونه موالات اگر به رای، فکر، قلم، سلاح و یا مشوره باشد، علنی باشد یا مخفی، به هر دلیلی باشد، مباشر باشد یا غیر مباشر، از نگاه اسلام قطعاً حرام و ناروا است. برای این کار هر قدر عذر تراشیده شود، قابل قبول نیست. حتی بسیاری علما اینگونه موالات را ارتداد گفته اند. زیرا اینگونه همکاری با کفار بسیار خطرناک و خیانت بزرگ با پروردگار، رسول الله – صلی الله علیه و سلم – و مسلمان هاست. خداوند متعال درین مورد می فرماید :

یاأَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِیَاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ وَمَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ – المائده : ۵۱

ترجمه : ای مؤمنان ! مگیرید یهود و نصاری را دوستان، آنان درمیان خود دوست یکدیگر اند، و کسیکه دوست دارد ایشان را از شما، پس اوست از ایشان. هر آیینه خدا هدایت نمی کند قوم ظالمان را.

تفسیر طبری در تشریح این آیت می نویسد : خداوند متعال مؤمنان را از کمک و تحالف با کفار در مقابل مسلمانان باز داشته و اعلان نموده است که اگر از شما کسی در مقابل الله، رسول او و مسلمان ها با یهود و نصاری دوستی می کند، او از جمله آن هاست. زیرا ایشان نیز همانند یهود و نصاری در برابر الله، رسول او و مسلمان ها پیمان کردند، و هشدار ! الله و رسول او از چنین مردم بیزار هستند. جامع البیان – ط : شاکر : ۳۹۸/۱۰

نظر علامه ابن تیمیه – رحمه الله – نیز چنین است، او می گوید : کسانی که درین آیت از موالاه با یهود و نصاری منع شده اند، در آیت رده نیز مخاطب شده اند. حکم این آیت ها شامل همه نسل های امت است. خداوند متعال مسلمان ها را تهدید نمود که اگر چنین کردید از جمله آن کفار محسوب می شوید. ابن تیمیه – رحمه الله – می گوید : به صراحت معلوم می شود که چنین مردم از دائره اسلام خارج و مرتد هستند، اما ایشان هیچگاه به اسلام ضرر رسانده نمی توانند. مجموع الفتاوی : ۳۰۰/۱۸

بعضی قبائل الجزائر از فرانسوی ها بر صد مسلمان ها کمک خواستند، فقیه مشهور ابوالحسن التسولی حکم کفر را بر آن ها صادر کرد. أجوبه التسولی على مسائل الأمیر عبد القادر الجزائری: ص ۲۱۰

همچنان فرانسوی ها و انگلیس ها بر مسلمانان مصر حمله کردند. شیخ احمد شاکر اعلان نمود که هر کسی با این متهاجمین همکاری کرد، کم باشد یا زیاد، این کفر صریح است و هیچ عذر او قبول نیست. درین مورد نه قومیت معتبر است و نه هم سیاست شیطانی. این کمک اگر از سوی افراد باشد، یا دولت و یا متنفذین قومی، همه در کفر و ارتداد یکسان اند. نکاح شان از بین رفته، نماز، زکوه و دیگر عبادات شان درست نیست. زیرا ایمان شرط برای عبادت است و ایشان از ایمان خارج و مرتد هستند. کلمه الحق ص ۱۳۰.

خلاصه روایات مذکوره :

از روایات ذکر شده واضح شد که همکاری با کافران محارب در برابر مسلمانان، به هر شکلی و هر بهانه ای باشد، از نگاه اسلام حرام است. خیانت بزرگ با الله، رسول او و مسلمان هاست. حتی بعضی علما بر این عمل حکم ارتداد نموده اند.

مناصره الکفار و اعتدال احناف :

البته، مذهب ما احناف فیصله بر ارتداد این مردم نمی کند. علامه طحاوی – رحمه الله – درین مورد از واقعه حاطب بن ابی بلتعه استدلال می کند. حاطب خبر فتح مکه را به کفار می داد، اما او در راه گرفتار شد. رسول الله – صلی الله علیه وسلم – بر او حکم مرتد را صادر ننمود.

اما پایین تر از ارتداد، شکی نیست که فسق، ناروا و حرام است. حکم چنین مسلمان ها در دفع کردن، مانند کفار است یعنی کشتن شان برای مجاهدین روا است. زیرا هرگاه کافران مسلمان ها را بندی کنند و سپس پیش روی صف خود قرار بدهند، درین صورت بنا بر مجبوریت و اضطرار برای مجاهدین روا است که بر کفار حمله کنند، اگر چه آن مسلمان های مظلوم کشته شوند. درین صورت برای دفع شر عظیم، ضرر خفیف ترجیح داده می شود.

تبصره :

پس مسلمان های که با سر و مال خود از کفار دفاع می کنند، جاسوسی مسلمان ها را می کنند. برای دفاع از دشمن متجاوز برادر مسلمان خود را شکنجه می کنند، بندی می کنند و می کشند، پس مرگ اینگونه مردم چرا جائز نباشد ؟ و اگر ایشان در دفاع از اشغالگران بمیرند، به کدام دلیل شهید گفته می شوند ؟ بالمقابل آن مجاهدی که در حالت دشوار به قیمت سر خود از اسلام و کشور دفاع می کند، چگونه تروریست خوانده می شود ؟

بناءً دولت نام نهاد کابل هیچ حیثیت شرعی ندارد، لهذا حکم اداره کابل در مورد پرداخت مالیه، هیچ اعتبار شرعی ندارد. اگر چه بعضی آن علمای که زیر چتر اداره کابل زندگی می کنند فتوی هم بدهند، زیرا عمل ناروا با فتوای علما روا نمی گردد.

آیا این علما گاهی در هوتل ستاره کابل بر ضد اشغال و اشغالگران کانفرانسی دائر کرده اند ؟ و گاهی د مورد بمباردمان ها و چاپه های امریکایی و قطعات صفر یک، صفر دو و صفر سه بر مردم بی گناه چیزی گفته اند ؟

احیانا اگر مردم به اداره کابل به عنوان مالیه پول بپردازند، ما همه یقین داریم که این پول برای تداوم اشغال، قتل و اسارت افغان ها بکار برده می شود. در چنین حالت برای افغان ها لازم است که بر بنیاد «وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ : – المائده : ۲ ، با اداره مذکور همکاری نکنند. البته، اگر جان و مال خود را در خطر یقینی می بینند و از روی ضرورت پول می دهند، در صورت های خاص امکان دارد که از نگاه شریعت همکاری با اشغالگران پنداشته نشود.

حقیقت :

نیروی واقعی مدافع افغان ها امارت اسلامی است که به جهاد بر ضد اشغالگران آغاز نموده و از سوی تمام جهان با تحریم ها مواجه است. در چنین صورتی که امارت اسلامی حکم دادن مالیه را هم صادر کرده است، بر افغان ها لازم است که وجیبه شرعی خود را ایفا نمایند و به همکاری خود با امارت اسلامی دوام بدهند.