کدام جهت از صلح مخالفت می‌کند؟

سخن‌روز:

به‌تاریخ ۱۵ ماه جاری میلادی طرزالعمل مذاکرات بین‌الافغانی میان امارت اسلامی و جهت مقابل در ۲۱ ماده نهایی شد و دو روز پس ازان، در محضر مقامات قطری که نقش تسهیل کننده را ایفا می‌نمایند خوانده شد و پس از تائید هر دو تیم مذاکراتی، یک نسخه آن به کشور میزبان هم سپرده شد.

قرار بود که هر دو تیم مذاکراتی در مورد توافق بر طرزالعمل، اعلامیه‌ی مشترک یا جداگانه پخش می‌کنند، اما جهت مقابل نه تنها از تعهد خود عقب‌نشینی کرد، بلکه همزمان به پروپاگند بر ضد امارت اسلامی هم شدت بخشید.
معلوم می‌شود که اشرف غنی به آن وعده خود متعهد است که گفته بود: در پنج سال آینده صلح می‌آوریم. در توافقنامه میان امارت اسلامی و امریکا نوشته شده‌است که مذاکرات بین الافغانی بتاریخ ۱۰ مارچ آغاز می‌شود. امارت اسلامی آماده بود که به‌تاریخ تعیین شده، مذاکرات بین الافغانی را شروع کند، اما اشرف غنی با تراشیدن بهانه‌های مختلف پروسه مذاکرات را با تاخیر مواجه ساخت.

سپس هرگاه بتاریخ ۱۲ سپتمبر مذاکرات بین‌الافغانی افتتاح شد، جهت مقابل باز هم به بهانه‌ها دوام داد، گاهی یک بهانه می‌گرفت و گاهی بهانه دیگری. حتی بین خود شان هم موقف واحد نداشتند، بالاخره بتاریخ ۱۵ نومبر هر دو تیم بر طرزالعمل مذاکرات بین‌الافغانی توافق نمودند، اما اینک جهت مقابل یکبار دیگر از وعده خود تخلف کرده و به اظهارات نامعقول و ضد صلح کمر بسته‌است.

ارگ به گونه پیهم می‌کوشد خود را از تاخیر در پروسه صلح برائت دهد و بعضی سخنگویانش با گفتار کودکانه شان درین مورد هم انگشت انتقاد را به‌سوی امارت اسلامی دراز می‌کنند. متاسفانه، برخی رسانه‌ها که ادعای بی‌طرفی هم دارند، اظهارات ضد و نقیض و اتهامات بی‌اساس ارگ در مقابل امارت اسلامی را با شد و مد پخش می‌کنند.

اینکه امارت اسلامی برای مذاکرات بین الافغانی تیم بسیار قوی گماشت، همین دلیل بارز برای تعهد امارت اسلامی است. دیگر اینکه امارت اسلامی اگرچه می‌داند تیم جهت مقابل صلاحیت کامل ندارد، اما برای اینکه پروسه صلح پیش برود و شاید که از همین راه به یک نتیجه مثبت برسیم، برای مذاکرات با جهت مقابل تن داده است.

ارگ (غنی و تیم او) برای بقای چوکی بی‌اختیار در برابر مذاکرات بین‌الافغانی موانع ایجاد می‌کند و برای دوام قدرت لرزان خود با سرنوشت کشور و مردم مظلوم افغانستان بازی می‌کند. افغان‌ها و جامعه‌جهانی می‌بینند که اداره کابل در راه صلح سنگ می‌اندازند، این فرصت مهم صلح را ضایع می‌کنند و منافع افغانستان و ملت را قربانی هوس‌های شخصی‌شان می‌سازند.

ارگ از گذشته باید عبرت بگیرد، بر جنگ اصرار نکند، بر مردم مظلوم دل بسوزاند و منافع ملی را بر اغراض شخصی ترجیح دهد، وگرنه افغان‌ها جنگ‌طلبان را عفو نمی‌کنند و در دنیا و آخرت دست به گریبان آن‌ها می‌باشند و به محاکمه می‌کشانند.