نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
برخورد سازمان‌های بین‌المللی نسبت به افغانستان خیلی مهربانه و مادرانه است. کمک‌های انسان‌دوستانه از هر طرف سرازیر است. هرازگاهی اشک‌های درد و غم برای زنان افغانستان از چشم‌های آنان جاری می‌شود، و اظهار ترحم و دل‌سوزی می‌کنند. خبرنگاران از دل ملت با صداهای بلند می‌گویند که همه چیز در این‌جا برابر است، حق به حق‌دار […]
برخورد سازمان‌های بین‌المللی نسبت به افغانستان خیلی مهربانه و مادرانه است. کمک‌های انسان‌دوستانه از هر طرف سرازیر است. هرازگاهی اشک‌های درد و غم برای زنان افغانستان از چشم‌های آنان جاری می‌شود، و اظهار ترحم و دل‌سوزی می‌کنند. خبرنگاران از دل ملت با صداهای بلند می‌گویند که همه چیز در این‌جا برابر است، حق به حق‌دار می‌رسد، و حق هیچ قشری پایمال نمی‌شود؛ اما از آن‌جایی که سازمان‌های بین‌المللی مهربان‌تر از مادر‌اند، هیچ خبری از دور، دل رنجیدهٔ آن‌ها را آرام نمی‌کند.
از طرفی دیگر، یک قطعهٔ کوچکی از کره زمین به نام غزه، زیر بمباردمان است، زنان و کودکان بی‌گناهان سلاخی می‌شوند. تکه‌گوشت‌های کودکان، جاده‌ها را پر کرده و خون زنان مظلوم سیل‌گونه در کوچه‌ها جاری‌ست. صدها مدرسه و پوهنتون با خاک یک‌سان شده‌اند. مردم غزه در زمستان سرد بدون سرپناه و با شکم‌های گرسته، شب و روز را سپری می‌کنند. خبرنگاران برای جهانیان حالت غزه را این‌گونه به تصویر می‌کشند: «مردم از شدت گرسنگی در جاده‌ها بر زمین می‌افتند». «کودکان شیرخوار به دلیل نداشتن شیر در حال ازبین‌رفتن هستند». «بزرگ‌ترین آرزوی اطفال، خوردن یک لقمه نان است».
سازمان‌های بین‌المللیِ مهربان در این‌جا چیزی برای گفتن ندارند و اشک‌های دلسوزی‌شان برای مردم افغانستان ریخته شده و چشم‌های‌شان برای مردم غزه، قطره‌ای اشک ندارند. آیا اشک‌های ریخته‌شده برای افغانستان، اشک‌های تمساحی نیستند؟ راستی آیا تحصیل زنان در افغانستان بهتر از جان هزارها زن در غزه است؟ آیا کودکان غزه، حق زندگی ندارند؟ آیا در افغانستان دایهٔ مهربان‌تر از مادر و در حق غزه خرس‌های غرق در خواب زمستانی هستند؟
بعد از شروع جنگ اسرائیل علیه مردم غزه، و وحشی‌گری این خون‌خواران، دوگانگی و نفاق سازمان‌های بین‌المللی بیش از پیش برای جهانیان آشکار شده است و از طرفی دیگر انتقادهای این سازمان‌ها دربارهٔ حقوق زنان در افغانستان برای همه مضحکه و مسخره معلوم می‌شود. قتل هزاران کودک و زن بی‌گناه در غزه جرم شمرده نمی‌شود؛ اما به سزارساندن قاتلان در افغانستان و اجرای قانون کشور باعث سروصدای سازمان‌های جهانی می‌شود، آیا این جز دوگانگی و نفاق و یک بام و دو هوا بودن چیز دیگری است؟
سازمان‌های جهانی، به‌جای انتقادهای بیجا بر افغانستان، به دومیلیون پناهندهٔ غزه توجه کنند و در فکر نجات جان این انسان‌های بی‌گناه باشند. به‌جای غم برای پوهنتون زنانهٔ افغانستان، به فکر سیری شکم زنان و کودکان مظلوم غزه باشند که در مقابل انظار جهانیان در حال هلاکت هستند.
این مطلب بدون برچسب(تکونه) می باشد.
دیدگاهها بسته است.