فساد در زمان حکومت سابق/ بخش سوم و اخیر

۸. استفادهٔ شخصی از اموال دولتی؛

برخی از افراد دولت سابق، نه تنها با بودجهٔ ملی برخورد منصفانه‌ای نداشتند، بلکه آن را با کمال بی‌شرمی و بدون این‌که عذاب وجدان بگیرند، در باب خواهشات نفسانی خویش، خرج می‌کردند و از این کار، ابایی هم نداشتند. طوری شده بود که به هر اندازه که رتبهٔ یک فرد بالا می‌رفت، به همان میزان، قانون‌شکنی و استفادهٔ بی‌قید و شرطش از امکانات ملی نیز بالا می‌رفت.

۹. بی‌توجهی به حقوق اسیران؛

در دین مبین اسلام، مسئلهٔ حقوق اسراء به شکل خاصی مورد توجه قرار گرفته است. از این رو، اسلام عزیز، پیروانش را به رعایت حال زندانیان دعوت نموده، تا به سلامتی عقل و روح‌شان آسیبی نرسد.

با توجه به فرامین اسلام، کسی که در بند اسارت قرار می‌گیرد، نباید متحمل شکنجه شود، و برای اعتراف، نباید تحت فشار زیاد قرار گیرد، چه برسد به اعتراف اجباری را با انواع شکنجه‌ها که زبان از گفتن و قلم از نوشتن‌شان عاجز است.

با اسیر باید رفتار مناسبی داشت؛ زیرا که وی دارای شرافت انسانی‌ست و با ارتکاب جرم از دایرهٔ انسانیت خارج نمی‌شود. در این‌جا عمل‌کرد سیدنا حضرت علی -رضی‌الله‌عنه- را می‌توان به عنوان بهترین گواه، بیان داشت که وی در مورد قاتل خود؛ عبدالرحمن بن ملجم، فرمود: «به او آب و غذا دهید و به نیکی وی را اسیر کنید».

اما ببینید که مدعیان پیروی از اسلام و شریعت غراء محمدی -صلی‌الله‌علیه‌وسلم- در زمان حکومت سابق، در زمینهٔ رفتار با اسراء، از خود چه پیشینه‌ای به جا گذاشتند!؟ آن‌ها دور از معرفت اسلامی به گونه‌ای با سنگ‌دلی و بی‌رحمی تمام، با اسراء برخورد می‌کردند که گویا احساسات و عواطف انسانی‌شان به باد فراموشی سپرده شده بود.

آزار و اذیت اسیر، ناسزاگفتن و فحش ناموسی دادن و یا هنگام تفتیش خانهٔ فرد اسیر، به تاراج‌بردن تمام دارایی وی، از صفات لاینفک این افراد انسان‌نما بود.