فساد در زمان حکومت سابق/ بخش دوم

۴. خویشاوندسالاری؛

یکی دیگر از علل فساد در حکومت پیشین، باندبازی یا همان قوم‌گرایی بود که متاسفانه چهره‌های شاخص نظام سابق، بیش از حد گرفتار آن بودند. این پدیده تا جایی رسیده بود که قدرت و منصب همچون کالای ارثی در بین‌شان دست‌به‌دست می‌شد. در عهد حکومت سابق، فرزندان بسیاری از افراد سرشناس که در واقع فارغ از هر مهارت و خبره‌ای بودند، بندهای مختلف و مهمی را اشغال کرده بودند و بدین ترتیب، آقازادگان خام، نالایق و تهی از هرگونه تجربهٔ کاری، بر افراد کاردان و نخبه ترجیح داده می‌شدند. این تبعیض و قانون‌شکنی باعث شده بود که فرزندسالاری و قوم‌گرایی جای شایسته‌سالاری را بگیرد و در نتیجه، به‌جای حل مشکلات مردم، فساد بیشتر گسترده‌تر می‌شد.

۵. عدم اجرای حکم و یا تخفیف آن از مجرمین ذی‌نفوذ؛

در حکومت سابق، برخی از قومندانان پلیس، وقتی‌که از اشخاص بانفوذ جرمی سر می‌زد، به‌خاطر نفوذشان از آن‌ها چشم‌پوشی می‌کردند، به‌گونه‌ای که نهایت تلاش خود را می‌کردند تا حکم را به صورت کلی از آن دفع کنند و یا حداقل در آن تخفیف بیارند.

۶. همکاری با مجرمین و ترویج فساد؛

اکثرا افسران عالی‌رتبه، به‌جای مهارنمودن قاچاق مواد مخدر و… هنگام دستگیری قاچاقچیان، به‌جای سپردن‌شان به پنچهٔ قانون و همکاری در مجازات‌شان، به نام شیرینی از آن‌ها رشوه می‌گرفتند و بدتر راه ترویج فساد و بی‌بندوباری را هموار می‌کردند.

۷. کودک‌آزاری؛

متاسفانه این امر در میان قوماندان‌ها بلندرتبهٔ حکومت سابق، بسیار رواج داشت و گاهی این مورد به سوء استفادهٔ جنسی و اطفای شهوت و… منجر می‌شد. این عمل زشت تا جایی پیش رفت که حتی در اماکن اداری، محافل عمومی و خصوصی، مثل عروسی‌ها و… نیز به چشم می‌خورد.

۸. کم‌کاری؛

این پدیده یکی از موارد مهمی بود که کارمندان حکومت پیشین دچار آن بودند. از آن‌جایی که مسئولین عالی‌رتبه و حتی رهبران حکومت مذکور، همواره کم‌کاری می‌کردند، در مقابل کم‌کاری زیردستان و مسئولین پایین‌رتبه نیز واکنشی نشان نمی‌دادند و همین امر باعث بروز مشکلات زیادی شد. سربازان حکومت پیشین همواره در پی تلف‌نمودن وقت بودند و به همین خاطر وقت‌شان را با ماموریت‌های ساختگی می گذراندند. این مسئولین و سربازان تا جایی احساس مسئولیت را از دست داده بودند که وقت اداری خود را صرف انجام کارهای شخصی می‌کردند و اصلا به فکر وظیفهٔ خود نبودند.

ادامه دارد…