طرح های مصالحه چه معیاری باید داشته باشد؟

سخن روز: در این روزها، موضوع طرح و پیشنهادهای مختلف برای حل مسئله افغانستان داغ شده است. چون زمان خروج نیروهای خارجی به اساس پیمان دوحه نزدیک شده و همچنان نسبت به هر زمان فرصت خوبتری برای حل بین الافغانی معضل افغانستان مساعد شده؛ صاحبان نظر تلاش دارند نظرات خود را برای صلح و مصالحه […]

سخن روز:

در این روزها، موضوع طرح و پیشنهادهای مختلف برای حل مسئله افغانستان داغ شده است. چون زمان خروج نیروهای خارجی به اساس پیمان دوحه نزدیک شده و همچنان نسبت به هر زمان فرصت خوبتری برای حل بین الافغانی معضل افغانستان مساعد شده؛ صاحبان نظر تلاش دارند نظرات خود را برای صلح و مصالحه ارائه بدارند.

این ستودنیست که نهادها و شخصیت های مختلف علاقه خاصی برای حل معضل افغانستان دارند و طرح و نظرات شان را به این هدف ابراز می دارند. اما نکته بسیار مهم اینست که این طرح ها باید با در نظرداشت واقعیت های دینی، تاریخی، فرهنگی و اجتماعی افغانستان و افغان ها تدوین گردد.

در گذشته، دلیل ناکامی استراتژی ها و طرح های مختلف سیاسی و نظامی در افغانستان این بوده است که با خصلت و خاصیت های ملت ما سازگاری نداشته است، بلکه نسخه های بر مبنای ارزش ها و معیارهای بیگانگان از سوی استعمارگران و ابرقدرت های شرق و غرب، برای تعیین سرنوشت کشور ما تهیه می شد. این طرح ها اگرچه در روی ورق بسیار جالب بود و بازتاب گسترده مطبوعاتی هم داشت، اما چون ربطی با واقعیت های کشور ما نداشت، در مرحله تطبیق و عملی شدن ناکام می ماند.

نکته اساسی که باید در هر طرح و استراتژی در مورد افغانستان رعایت شود اینست که افغانستان یک کشور اسلامی است، تقریبا صد در صد جمعیت این کشور مسلمان هستند و به اسلام تنها عقیده نه بلکه تعهد عملی و صادقانه دارند، برای اسلام قربانی های زیادی داده اند و ملیون ها فرزندان خود را در چهار دهه گذشته نثار اسلام و استقلال نموده اند. هر طرحی که برای آینده افغانستان پیش می شود باید آرمان های دینی و ثمره قربانی های چهار دهه ملت افغانستان دران جا داشته باشد، وگرنه افغان ها هرگز قناعت نخواهند کرد.

افغان ها خواهان استقلال کامل، تمامیت ارضی و اعاده حاکمیت مستقل هستند. نظام آینده باید از سیاست، اقتصاد، فرهنگ و معارف تا مطبوعات و فعالیت های اجتماعی موافق با ارزش های دینی ملت ما باشد. ملت ما تنها خواهان پایان اشغال نیستند، بلکه خواستار پایان اشغال سیاسی، فرهنگی و فکری هم هستند.

بناءً این امانت و مسئولیت بزرگ بر دوش قشر سیاسی افغانستان است که مسائل را طوری حل نمایند که موافق با آرمان های افغان ها باشد. اگر خدانخواسته باز هم با تحمیل طرح ها و استراتژی های اجنبی، تجارب گذشته تکرار شود، مسئولیت دنیوی و اخروی آن بسیار سنگین می باشد.