رهبرم! ای الگوی بی‌همتا

ابویحیی بلوچی

امروز یک جوزا مصادف با سالگرد شهادت و پرواز روح رهبرم؛ امیرالمؤمنین ملا اختر محمد منصور تقبله الله هست.

چهار سال پیش در چنین روزی بار دگر ما افغان‌ ها و خصوصا دلدادگان سنگرهای داغ و شیفتگان جنگ و جهاد روزی بس مؤثری را در زندگی‌ و تاریخ‌مان رقم زدیم. روزی استثنایی که از فرط غم زانو بر زمین زده و با چشم‌های اشکبار، با نگاهی آمیخته از غم به آسمان خیره شده، شکرگذار ذات تعالی شدیم و با زبان حال بیان داشتیم: خدایا راضییم به رضای دوست!

در آن روز رهبرم امیر المؤمنین که بدون اغراق می‌توانم بگویم یکی از مغز متفکران امارت اسلامی بود وحقا که هسته پیروزی نبردهای سربازان جان برکف اسلامی، مشوره‌ها وتاکتیک ‌های نظامی‌شان بود، را از دست دادیم.

در آن روز مردی را از دست دادیم که بوی سلف صالح و پدران جنگجوی‌مان را می ‌داد وبدون ‌شک یادگاری از اسلاف ‌ما افغان‌ها بود

چند سال قبل در چنین روزی سیاست ‌مداری بی‌همتا را از دست دادیم که سیاستش چرخه نظام اسلامی‌مان را می‌چرخاند.

ما شخصیتی را از دست دادیم که آوازه‌ی سیاست، کیاست ورهبریش دشمن اشغالگر را لرزه بر تن کرده بود.

رهبرم در مدت کم رهبریت و امارتش خدمات شایانی برای ملتم انجام داد که مطمئنا دیگران از ارائه چنین خدماتی در چنین فرصت کمی عاجز هستند، او یکه‌تاز میدان دلدل‌سواران وسپه‌سالار در میدان شه‌سواران بود که خود را فدای دینش کرد.

رهبرم اما همانند رهبران دیگر بر بالین نرم و گرم از دنیا نرفت، امیرم اما آخرین لحظات عمرش را کنار خانواده‌اش نگذراند. او رفت وپرکشید بسوی پروردگارش، باجسمی تکه تکه شده تا به دنیا رهبری حقیقی‌را بفهماند.

رهبرم ابرمردی بود که به خاطر آرمان‌ها واهدافش تکه تکه شد وتبدیل به اسطوره‌ ای به یادماندنی وشیرمردی مثال زدنی در شجاعت و جان برکفی شد.

پس ای رهبران دنیا !

بیایید و رهبرم را ببینید و بشنوید که چگونه به خاطر اهدافش تکه تکه شد، چگونه به دور از هر تشریفاتی در دورترین منطقه از خانه‌اش در قبرستانی ساده و به دور از هرگونه آلایش دفن شد.