خلق خوش خلق را شکار کند

آخرهای ماه رمضان المبارک و دم‌دم‌های عید سعید فطر است می‌خواهم جهت گذراندن عید به یکی از ولسوالی‌های ولایت‌مان پیش پدرم بروم. موتری که قرار است با آن به منطقه برویم، مال یکی از مجاهدین است و تعدادی از مجاهدین دیگر هم همراه بوده و تعدادی از غیر مجاهدین هم همراه بودند البته این افراد غیر مجاهد در گذشته از کسانی بودند که تبلیغات مسموم رسانه‌ها اذهان آن‌ها متحول کرده بود و از نام مجاهدین (طالبان) تنفر داشتند؛ ولی هم‌اکنون بعد از آشنایی و مشاهدۀ حقیقت، از دوستان پروپاقرص امارت گشته‌‌اند. مجاهد صاحب، خوش اخلاق، خوش برخورد، خنده‌برلب و دارای رویۀ نیک است و اکثر مردم آن ولسوالی با ایشان آشنا گشته و او و امثال او را با صفات نیک‌شان می‌شناسند و ایشان هر کجا می‌دید که ماشین کسی در میانۀ راه خراب شده فورا کنار او ایستاد شده و مشکل را جویا می‌شد و در حد توان خود با او همکاری می‌کرد و اکثر افرادی که به طرف منطقه روان بودند به خوبی ایشان و همراهانش را خوب می‌شناختند. تعجب می‌کنم که ایشان چگونه توانسته‌اند در این مدت اندک این‌گونه دل‌های مردم را ربوده و در دل آنان جا باز بکنند در حالی‌که حکومت گذشته شب‌و‌روز علیه‌شان تبلیغات می‌کرد و تمام ملت را با آن‌ها دشمن ساخته بودند، ولی این عزیزان با خُلق خوش خویش این آیۀ شریفه را تفسیر کردند، چنان‌که الله متعال می‌فرمایند: «أشِدّآءُ عَلَی الْکُفّارِ رُحَمَآءُ بَیْنَهُم» در مقابل دشمنان سخت‌وشدید و در میان خود نرم‌خو و مهربان هستند

مِهر محکم شود ز خوش‌خویی

دوستی کم کند ترش‌رویی

خُلق خوش خلق را شکار کند

صفتی بیش ازین چکار کند؟

(اوحدی)

این در حالی است که همین افراد همان مجاهدینی هستند که در مقابل آشغال‌گران متجاوز، دارای صلابت و خشونت شدیدی بوده و هرگز از خود نرمی نشان نمی‌دادند؛ اما بعد از گرفتن و رسیدن به حق خود، ملت مظلوم و ستمدیدۀ خویش را به آغوش کشیده و از هیچ خدمتی برای آنان دریغ نمی‌کنند و در غم‌وشادی آنان شریک هستند