خط‌ های سرخ‌ پیش از وقت چه معنا دارد؟

سخن‌روز:

بخش ارگ اداره کابل که در گرو چند تن اشخاص مغرض و عاقبت نا اندیش بخش قرار دارد، به این شهرت دارد که در برابر هرگونه خواسته‌ها و ترجیحات مخالف خود خط‌های سرخ می‌کشد. بخش دیگری ارگ و به اصطلاح شواری عالی مصالحه نیز به تازگی همانند مقامات ارگ به کشیدن خط‌های سرخ کمر بسته‌است.
در حالی‌که پس از توافق بر میکانیسم، تیم‌های مذاکراتی به هدف صلاح و مشوره برای آجنداها به رخصت کوتاه رفته‌اند، اسدالله سعادتی معاون شورای عالی مصالحه اداره کابل پیش از وقت خط سرخ در مورد آجندا اعلان کرده‌است. نامبرده گفته‌است که بقای نظام جمهوری چیزی‌ست که در بدل آن هیچ چیزی برای آن‌ها قبول نیست.
اسدالله سعادتی دیروز در کابل به خبرنگاران گفته‌است که طالبان تا اکنون حرف از نظام دلخواه اسلامی خود زده‌اند، اما درین مورد توضیحات نداده‌اند. به گفته او؛ بدون نظام جمهوری، هیچ نظامی برای شان قابل قبول نیست و نه هم نظام جمهوری بدیلی دارد.
از نگاه سعادتی، آتش‌بس و بقای نظام جمهوری از آن مواردی آجندای تیم مذاکراتی آن‌هاست که خط‌‌های سرخ دانسته می‌شود. وی می‌گوید: شاید به همین اساس، تامین صلح در افغانستان با مشکل مواجه شود.
خط‌سرخ‌های پیش از وقت نه تنها مشکل را حل نمی‌تواند، بلکه پروسه مذاکراتی را پیچیده‌تر ساخته و ملت را با نا امیدی دچار می‌سازد.
هدف از تعیین تیم‌های مذاکراتی همینست که نزاع لاینحل و طولانی کشور عزیز را از راه تفاهم و گفتگو به یک نتیجه‌ی مثبت برسانند. اگر زورگویی، پروپاگند رسانه‌یی و یا خط‌سرخ‌های بازاری می‌توانست مشکل افغانستان را حل کند، تلاش‌های بیست ساله‌ی رژیم کابل نتیجه‌ای می‌داد.
مهم اینست که از راه مذاکرات برای حل معضل طولانی مردم مظلوم افغانستان تلاش شود، نه اینکه منافع موقت مقامات کابل تامین شود.
نظام جمهوری اگر همین نظامی را می‌گویند که از بیست سال بر ملت ما تحمیل شده و هر سال برنده مقام اول جهانی در فساد می‌شود، این نظام ارزش این را ندارد که برای جلوگیری از مذاکرات خط‌سرخ خوانده شود.
آتش‌بس بیش از دیگران برای امارت اسلامی مهم است. زیرا بیش‌ترین قربانی جنگ مجاهدین هستند. اما آن آتش‌بس برای شان مهم است که در نتیجه آن کشور ما از اشغال و عواقب آن نجات یابد و این آتش‌بس، آتش‌بس دائمی در کشور باشد.
نه اینکه آتش‌بس موقت باشد و مجاهدین در کوه‌ها محصور باشند و مقامات کابل با دستان باز به فساد فارغ شوند و خط‌های سرخ در برابر صلح را ازین بیش‌تر بسازند.
حقیقت اینست که با بقای رژیم جمهوری کنونی و یا آتش‌بس موقت، فاجعه افغانستان نه تنها پایان نمی‌یابد، بلکه پیچیده‌تر و طولانی‌تر می‌شود.
امارت اسلامی تنها همین‌قدر گفته‌است که خواهان استقلال کشور و نفاذ کامل شریعت اسلامی در کشور مستقل است، خواه در هر شکلی از نظام متحقق شود.
هرچه کسانی‌که خود را مسلمان می‌گویند، اما حقیقت نظام اسلامی را درک نمی‌‌توانند و توضیحات می‌خواهند، این به‌معنای کمبود خود آن‌هاست، نه اینکه نظام اسلامی جاگزین سیستم فاسد جمهوری اداره کابل شده نتواند.
باید پروسه مذاکراتی به تیم‌های مذاکراتی گذاشته شود. خط‌سرخ‌های رسانه‌یی از پیش‌رفت در مذاکرات جلوگیری می‌کند.