حقانیِ بزرگ؛ رادمردی از تبار قدسیان

ابو صهیب حقانی

اگر به شخصیت‌های معاصر جهادی نگاهی بیندازیم نامش درخشان، فداکاری‌اش نمایان، مبارزه‌اش تحسین برانگیز، دلسوزی و خیرخواهی‌اش مشهور، شهامت و شجاعت‌اش مثال زدنی، و داستانش سراسر حماسه و افتخار است؛ او با نام با مسمای (مولوی) «جلال‌الدین» حقانی یاد می‌شود و وقتی حکایتِ زندگی‌اش را به خوانش بگیری تنها چیزی که تو را شیفته و بیشتر ارادتمند آن مردِ با خدا می‌کند قصه‌های پر حماسه از جهاد و مبارزهٔ آن دلیرمرد خستگی ناپذیر و فرماندهٔ قشون‌شکن جناب حقانی صاحبِ بزرگ است.

حقانی صاحب را همه از دوست و دشمن می‌شناسند منتها با این تفاوت که دشمن از نامش لرزه براندام شده و خاطرات تلخ شکست خود از دست آن مردِ برومند را به یاد می‌آورد؛ و دوست که طبعا در یاد آن فرماندهٔ رشید کباب و در فراقش اشک می‌ریزد؛ بدون شک حقانی صاحب از شخصیت‌های ماندگار تاریخ معاصر افغانستان است تا آنجا که مشکل است از جهاد فرزندان غیور افغانستان در برابر دو قدرت جهانی (شوروی و امریکا) یاد شود و نام حقانی صاحب گرفته نشود و یا کارنامهٔ از کارنامه‌های آن مرد بزرگ ورق نخورد؛ و مایهٔ عزت و اعتبار به وارثان جهاد تلقی نشود و یا برای دشمنان درسِ عبرت و پند نباشد.
در دنیای معاصر که قهرمان سازی برای انسان‌ها خیلی راحت شده و هر ناکسی را قهرمان کرده و به دنیا معرفی می‌کنند و حتی بخشی از پروگرام‌های بلند مدت استعمارگران و مستشرقین در کشورهای مسلمان، همین ساختن قهرمان‌های خیالی، کاغذی و جعلی است و با استفاده از امکانات دست داشتهٔ خود و به وسیلهٔ جادوی رسانه‌ای خویش، سعی در بازتاب دادن چهره‌های دروغین، پوشالی و میان‌تهی بحیث قهرمان داشته و بسیار مواقع حتی دیده شده از افراد خاین، بدنام و کسانیکه دست شان در خیانت و خون کشور و فرزندان عزیزان آن دخیل بوده، و چهره‌های کاملا نوکر و وابسته‌اند، نماد و نقاب حُریت پوشیده، و در جوامع اسلامی از آنها در ذهن و فکر آیندگان، قهرمان می‌سازند، و چه بسا مردم ظاهربین و خوش‌باور را نیز تا حدودی بفریبند؛ در این میان، بودند و هستند الحمدلله بسی چهره‌های واقعی و آزادمردانی که لایق و زیبندهٔ القاب ارزشمند قهرمانی، اسطوره، پهلوان و شخصیت‌های ماندگار، تاثیرگذار و قابل فخر در امت اسلامی باشند و بر خلاف میدیای غرب و تبلیغات وسیع دشمنان چهره‌های که با دشمنان اسلام و خاک مسلمانان تا پای جان رزمیدند، فداکاری کرده و جان و مال خود را قربانی داده و بدون هیچ چشمداشتی از خود یک نام نیکوی ماندگار به آیندگان به میراث گذاشته باشند؛ و مولوی جلال‌الدین حقانی – رحمه‌الله – یکی از آن قهرمانان ارزشمند و ماندگار افغانستانِ معاصر است که تا همیشه نام آن بزرگمرد منحیث یک قهرمان واقعی و شخصیت ماندگار در تارک تاریخ خواهد درخشید.

الحاج مولوی جلال‌الدین حقانی مرحوم، تنها یک نام نیست بلکه یک تاریخ سراسر حماسه و افتخار بوده و هست، او مکتب مبارزه، جهاد، رشادت و مبارزه بود، یک منار از اخلاص و پایمردی و ایستادگی و جانفشانی در راه خدا بود. او از خودش، مالش، اولادش و همه چیزش برای سربلندی اسلام و عزت مسلمانان مایه گذاشت، هیچ چیز قلب بزرگ وی را آنقدر خرسند و خشنود نمی‌کرد مثل اخبار خوشی و مسرت مسلمانان، و هیچ چیز آن پیکر تقوا و شخصیت پاک نفس را خسته و اندوهگین نمی‌ساخت مثلیکه هرگاه اخبار غم و مصیبت، درد و فلاکت مسلمانان را می‌شنید.

حقانی صاحب مرحوم برای افغانستان کارنامه‌های بس درخشان از خود به یادگار گذاشته که کمتر شخصیتی در معاصر موفق به همچون افتخاراتی می‌شود، او چندین فرزند دلبند و نازنین خود را همانند اسماعیل ذبیح به مسلخ عشق فرستاد، و در عین حال خود همواره ابراهیم‌وار به جنگ دشمنان خون‌آشام اسلام و مسلمانان شتافت. ایشان هیچگاهی در راه عزت و آزادی کشور از هیچ چیز دریغ نکرده و در قیادت دو جهاد، سخت‌ترین روزها و مشکلات طاقت‌فرسا را به جان و دل خرید، و در تمام دوران مبارزه نهایت تلاش خود را به خاطر به دست‌آوردن و کسبِ رضای خدا به کار گرفت.

یکی از خصوصیات بارز مرحوم حقانی صاحب آن بود که هیچگاه به حرف و سخن اکتفاء نکرده و در راه مبارزه شعار نمی‌داد بلکه عملا جانفشانی کرده و مبارزه می‌نمود، از حرکات و وَجَنات آن بزرگمرد کاملا پیدا بود که دوست ندارد زندگی چند روزهٔ دنیا را مُفت سپری کند بلکه با انتخاب سخت‌ترین عبادت‌ها و جانفشانی‌ها ابراهیم وار در راه نیل به رضای حق گام‌ بر‌داشت.
خداوند متعال جای آن بزرگمرد را نکو، یادش را همیشه تازه، و راهش را همیشه پر رهرو نگاه دارد. آمین یا رب العالمین