توافقنامه دوحه ضامن صلح شده می‌تواند

سخن‌روز:

این اعلان جنرال میلر، قومندان عمومی اشغالگران، که روند خروج عساکر باقی‌مانده و تخلیه پایگاه‌ها را آغاز کرده‌اند قابل ستایش است. حضور اشغالگران عامل عمده جنگ است. ما خوشبین هستیم که با برآمدن آن‌ها جنگ پایان یابد و افغان‌ها شاهد صلح باشند.

پیش از آمدن اشغالگران؛ جنگ در یک ساحه کوچک افغانستان جریان داشت و نزدیک بود که آن هم پایان یابد، اما با تهاجم امریکا بر کشور عزیز ما جنگ در سراسر کشور دوباره آغاز شد و حتی کابل هم ازان مصون نماند. هرچه در ولایات، مردم با زیان‌های گوناگون مواجه شدند و متاسفانه هنوز هم سلسله کشتار افغان‌ها و ویرانی خانه‌های شان از سوی رژیم دست‌نشانده کابل و توسط وسایل و وسایط امریکایی جریان دارد!!

عامل عمده جنگ جاری حضور اشغالگران و مداخله نظامی آن‌هاست. اگر اشغالگران افغانستان را ترک کنند و دیگر در این جا بر جنگ سرمایه‌گذاری نکنند، بدون شک صلح جاگزین جنگ می‌شود و افغان‌ها در محیط آرام و آزاد به زندگی شان دوام می‌دهند.

بعضی مقامات امریکایی هر از گاهی اظهارات غیر مسئولانه‌ی می‌داشته باشند که اثرات منفی آن در جهان احساس شده و به‌معنای تلاش برای دوام جنگ در افغانستان می‌باشد. نیروهای اشغالگر باید به این واقعیت بیش‌تر متوجه باشند که نیروهای خارجی و دولت‌های مزدور در افغانستان دوام نمی‌آورند. بنابراین باید امریکا دیگر مرتکب این اشتباه نشود که دوباره به امید پیروزی، مستقیما بر جنگ افغانستان سرمایه‌گذاری کند و یا اجیرانی را اکمال کند که در سطح جهان هم نام افغانستان را بد کردند و هم مایه ننگ برای امریکایی‌ها شده اند.

به کشور وقدرت بزرگی همچو امریکا نمی‌زیبد که تعهدات و توافقنامه‌های انجام یافته با جهت‌ها و کشورهای متقابل را بشکند. زیرا این از یکسو به حیثیت امریکا صدمه وارد می‌کند و از سوی دیگر امریکا بالاخره ناگزیر می‌شود که به تجدید پیمان‌های شکسته‌ی خود رجوع کند.

امارت اسلامی از اعلان خروج تمام عساکر خارجی و تخلیه پایگاه‌ها استقبال می‌نماید و به امریکا توصیه می‌کند که تمام ماده‌های توافقنامه دوحه را عملی کند و به‌خصوص طبق زمان تعیین‌شده؛ تمام عساکر خود را از افغانستان خارج کند.