ترامپ و جو بایدن ؛ دو رقیب نهایی انتخابات ۲۰۲۰

حبیبی سمنگانی بالاخره سناتور برنی سندرز، از مطرح ترین چهره های حزب دموکرات برای رقابت های انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ امریکا و آخرین رقیب درون حزبی جو بایدن، نیز از کمپاین نامزدی اش دست بردار شد. این سناتور چپ گرای ۷۸ ساله، که یکی از سه رقبای مهم درون حزبی دموکرات ها به شمار می […]

حبیبی سمنگانی

بالاخره سناتور برنی سندرز، از مطرح ترین چهره های حزب دموکرات برای رقابت های انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ امریکا و آخرین رقیب درون حزبی جو بایدن، نیز از کمپاین نامزدی اش دست بردار شد. این سناتور چپ گرای ۷۸ ساله، که یکی از سه رقبای مهم درون حزبی دموکرات ها به شمار می رفت، پس از شکست در برابر جو بایدن در چندین ایالت ها، کارزار انتخاباتی اش را به تاریخ ۸ اپریل متوقف کرد. سپس با اعلان نتایج انتخابات مقدماتی ایالت ویسکانسن به تاریخ ۱۳ اپریل، که آن هم منتج به شکست او شد، رسما از رقابت های نامزدی کنار رفت.

این سناتور کارکشته ایالت ورمانت، که دونالد ترامپ را «خطرناک ترین رئیس جمهور تاریخ معاصر امریکا» می داند، حمایت خود را برای انتخابات نومبر ۲۰۲۰ از جو بایدن اعلان کرد. این دومین شکست پیاپی برنی سندرز در رقابت های درون حزبی است. او در سال ۲۰۱۶ در برابر خانم هیلاری کلینتون شکست خورده بود.

پیش از او، سناتور خانم الیزابت وارن نیز پس از شکست در انتخابات درون حزبی چهارده ایالت به تاریخ ۳ مارچ، کارزار انتخاباتی اش را به تاریخ ۵ مارچ خاتمه داده بود. اما این سناتور ایالت ماساچوست، تا هنوز حمایت خود را از کسی اعلان نکرده است. همچنان مایکل بلومبرگ، ملیاردر و شهردار پیشین نیویورک نیز پس از شکست فاش در انتخابات یاد شده، طرفداری خود را از جو بایدن اعلان کرده بود.

هرچه پیت بودجج ۳۷ ساله و سناتور خانم ایمی کلوبشار ۵۹ ساله، که در رده دوم نامزدان دموکرات قرار داشتند، پیش از رقابت های ایالات چهارده گانه، مبارزات شان را به نفع جو بایدن پایان بخشیده بودند.

قرار است جوبایدن، معاون پیشین بارک اوباما در دو دوره ریاست جمهوری او، به حیث نامزد اصلی و نهایی دموکرات ها، با کاندیدای حزب جمهوری خواه دونالد ترامپ مقابله کند. این سومین تلاش جو بایدن برای رسیدن به مقام ریاست جمهوری است. بار نخست او برای انتخابات ۱۹۸۸ در برابر رونالد ریگان اعلام نامزدی کرده بود. سپس در سال ۲۰۰۸ هم وارد رقابت های درون حزبی دموکرات ها شد، اما در نهایت بارک اوباما او را به حیث معاون در پهلوی خود گرفت و در سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ به حیث معاون رئیس جمهوری امریکا انتخاب شد.

از سوی دیگر، دونالد ترامپ نیز با پیروزی در رقابت های درون حزبی جمهوری خواهان در تمامی ۱۳ ایالت ها، نامزدی خود را قطعی کرد. گویا از همین حالا قطعی است که دونالد ترامپ و جو بایدن در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ امریکا – به شرطیکه از ویروس کوود۱۹(کرونا) متضرر نشود – به مصاف یکدیگر می روند.

برنی سندرز، که خود را سوسیالیست می داند، بر علاوه از اینکه درمیان مسلمانان و لاطینی های امریکایی محبوبیت داشت، نامزد پیشتاز نسل جوان نیز بود. حالانکه اگر او نامزدی حزب دموکرات را به دست می آورد، مسن ترین نامزد انتخابات ریاست جمهوری در تاریخ امریکا می بود.

سندرز ضمن حمایت از جوبایدن، به طرفداران خود گفت : «امروز من از همه آمریکایی ‌ها می‌ خواهم، از همه رای ‌دهندگان دموکرات می‌ خواهم، از هر رای‌ دهنده مستقل می خواهم، از بسیاری از جمهوری‌ خواهان می ‌خواهم – تا در این کارزار متحد شوند و از نامزدی شما – جوبایدن – که من آن را تایید می‌کنم، حمایت کنند».

جوبایدن ۷۷ ساله، نیز به حامیان برنی سندرز اطمینان داد، که : «من شما را می ‌بینم، صدای شما را می ‌شنوم و ضرورت این امر که ما چه کاری باید در کشور انجام بدهیم را درک می‌ کنم. امیدوارم که به ما ملحق شوید».

۵۹مین انتخابات ریاست جمهوری امریکا به تاریخ ۳ نومبر ۲۰۲۰ – حدود شش ماه پس – برگزار می شود. این بار ۲۶ (یا ۲۹) تن داوطلبان در رقابت های درون حزبی دموکرات ها برای نامزدی انتخابات ریاست جمهوری آینده با هم رقابت داشتند، که در تاریخ ۱۹۲ ساله این حزب، بی پیشینه بود. اما پیش از اینکه آخرین رقابت حزب دموکرات به تاریخ ۷ جون برگزار شود، تعیین جوبایدن به حیث نامزد ریاست جمهوری حزب دموکرات ها، قطعی شد.

در تاریخ ۲۴۲ ساله انتخابات های ریاست جمهوری امریکا، تا هنوز هیچ زنی به پیروزی نرسیده است. حقیقت اینست که بدون خانم هیلاری کلینتون در انتخابات ۲۰۱۶، تا هنوز هیچ زن دیگری حتی نتواسته است نامزدی یکی از دو حزب بزرگ ایالات متحده را از آن خود بسازد. این بار امید برده می شد که شاید خانم الیزابت وارن نه تنها کارنامه خانم کلینتون را تکرار کند، بلکه با پیروزی در برابر دونالد ترامپ، تاریخ امریکا را نیز تغییر بدهد. اما او از رسیدن به نامزدی حزب دموکرات عاجز آمد.

شرمناک تر برای خانم وارن این بود که او در ایالت خود ماساچوست نیز – در انتخابات چهارده ایالت – در حالی از جو بایدن شکست خورد، که جوبایدن نه به آن ایالت رفته بود و نه هم دران جا پول خرج کرده بود. بی بی سی در تحلیل خود می گوید : « شکست وارن در ایالت خودش چقدر بد بود ؟ او نتوانست در هیچ یک از گروه‌ های جمعیتی – مردان، زنان، جوانان، سالخوردگان، سفید پوستان، سیاه ‌پوستان، غنی، فقیر، میانه‌رو، لیبرال، تحصیل‌کرده و نکرده بیشترین رای را کسب کند» .

گویا امریکایی های لیبرال، سیکولار و دموکرات، که درس مساوی بودن مردان و زنان را برای دیگران طوعاً و کرهاً می آموزانند، هنوز خود شان آماده نیستند زنی را به حیث رئیس جمهور کشور خود انتخاب کنند. اکنون باید زنان امریکایی حد اقل چهار سال دیگر برای رسیدن به مقام ریاست جمهوری انتظار بکشند، دنیا به امید آباد است.

زنان امریکایی نه تنها هنوز از رسیدن به ریاست جمهوری محروم مانده اند، بلکه در تاریخ ۲۳۱ ساله مجلس نماینده گان امریکا، نانسی پلوسی یگانه زنی است که به ریاست این مجلس رسیده است. اما دونالد ترامپ این خانم را هم «سگ مریض» خطاب می کند. اصلا شکست باور نکردنی خانم هیلاری کلینتون در برابر ترامپ نشان داده بود که امریکایی ها بر رهبری زنان، چقدر باورمند هستند.

برنی سندرز داستان عجیب و بخت شوری دارد. بسیاری ها به این باورند که او در رقابت های درون حزبی انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ از خانم هیلاری کلینتون پیشی گرفته بود و حقدار مقابله با دونالد ترامپ بود، اما حق او سلب شد و خانم کلینتون نامزد حزب دموکرات اعلان شد. از همینست که بسیاری از حامیان او دران انتخابات، بجای خانم کلینتون به دونالد ترامپ رای دادند و یا هم اصلا رای ندادند.

این بار نیز برنی سندرز تا پیش از انتخابات درون حزبی ۱۴ ایالت که به تاریخ ۳ مارچ برگزار شد – و سه شنبه بزرگ یاد می شود – از همه رقیبان خود پیشتاز بود و رقیب اصلی دونالد ترامپ شناخته می شد. جو بایدن تا آن زمان نتایج بسیار ضعیفی را کسی کرده بود و کمپاین او هم کمرنگ بود. اما نتایج انتخابات مقدماتی چهارده ایالت وضعیت را کاملا دگرگون ساخت.

انتخابات سه شنبه بزرگ نه تنها خانم الیزابت وارن و مایکل بلومبرگ را از رقابت ها حذف کرد، بلکه سناتور سندرز را نیز با چالش های جبران ناشدنی مواجه ساخت. درین انتخابات درون حزبی، جوبایدن در ۹ ایالت و سندرز در ۵ ایالت برنده شد. خانم الیزابت وارن و مایکل بلومبرگ در همه ایالت ها باختند. خانم وران چنانکه پیشتر گفته شد حتی در ایالت خودش ماساچوست نیز سوم آمد. هرچه بلومبرگ که بیش از نیم ملیارد دالر برای تبلیغات خود خرج کرده بود نیز با ناکامی تاریخی رو برو شد.

اصلا پیت بودجج و خانم کلوبشار پیش ازین انتخابات مه م درون حزبی، از رقابت ها کنار رفتند و حمایت خود را از جوبایدن اعلان کردند. این از عوامل عمده کامیابی جوبایدن و ناکامی سندرز در سه شنبه بزرگ بود. مثلا پیش بینی می شد که رقابت اصلی در ایالت «مینه سوتا» میان خانم کلوبشار و برنی سندرز صورت خواهد گرفت. اما حمایت کلوبشار از جو بایدن، این ایالت را برای جو بایدن به ارمغان آورد.

بعضی ها این – پیوستن بودجج و کلوبشار به جو بایدن – را توطئه حزب دموکرات برای جلوگیری از نامزدی برنی سندرز می دانند. به باور بعضی ها ؛ تمایل بیش از حد سندرز به چپ گراها سبب شده است که دموکرات ها تمایلی به پیروزی او ندارند. حتی دونالد ترامپ نیز – که نامزد حزب جمهوری خواه است – در مورد این تلاش حزب دموکرات گفت : «فکر می کنم آنها دارند سعی می کنند این فرصت را از او بگیرند. نمی دانم اینکار چقدر منصفانه است».

با ناکامی در انتخابات سه شنبه بزرگ، گمان برده می شد شاید رقابت نفس گیری میان برنی سندرز و جوبایدن تا آخرین روز رقابت ها – هفت جون – رخ بدهد و با اینکه احتمال بازگشت سندرز مشکل تر شده بود، گمان می شد مبارزه هنوز دوام یابد. اما با کناره گیری برنی سیندر مشکل جو بایدن آسان شد.

شارل وازن، روزنامه نگار و نویسنده بیوگرافی برنی سندرز، در گفتگو با رادیو بین المللی فرانسه در مورد زمان اعلام این کناره گیری سندرز، می گوید : همراهان برنی سندرز بر او فشار می‌آوردند تا بر خلاف سال ۲۰۱۶  که سندرز یک شانس واقعی برای انتخاب شدن داشت و تا آخرین لحظات در کارزار انتخاباتی باقی ماند، اکنون فعالیت‌ های انتخاباتی خود را متوقف کند. امروز، اینطور به نظر می رسد که پویایی در طرف مقابل و در کنار دونالد ترامپ قرار دارد و اولویت ساندرز در چنین شرایطی این است که اجماع دموکرات‌ ها را در برابر رئیس جمهوری کنونی تسهیل کند.

شارل وازن در پاسخ به اینکه چرا سندرز شکست خورد ؟ می گوید : هیچ نامزد دموکراتی نمی ‌تواند بدون حمایت سیاهان پیروز شود. هیلاری کلینتون در سال ۲۰۱۶ و جو بایدن نیز این بار، به دلیل نزدیکی با باراک اوباما از حمایت سیاهان آمریکایی برخوردار بوده و هستند. در طول مبارزات انتخابات مقدماتی دموکرات‌ ها، برنی سندرز شمار بیشتری از آرای آنان را نسبت به چهار سال قبل کسب کرد، اما این حمایتِ محدود برای او کافی نبود.

با سپاس از مجله حقیقت