به مناسبت هشتم مارچ

واژهٔ دموکراسی پرکاربرد‌ترین واژه در رسانه‌های غربی است که همیشه تکرار می‌شود. برنامه‌های سیاسی_اجتماعی محل نطق و بیان شاخصه‌های موهوم و مزعوم دموکراسی است. تبلیغات گسترده‌ای برای ترویج آن در صحنه‌های بین‌المللی صورت می‌گیرد. طرفداران زیادی در دنیا دارد؛ طرفداران و مبلغانش می‌گویند: دموکراسی حقوق اساسی انسان‌ها را تأمین می‌کند؛ همهٔ آنان را به یک چشم می‌نگرد و تبعیض را از میان‌شان برمی‌دارد.
به‌همین‌منظور، برای دفاع و حفاظت از آرمان‌های پوشالی آن به مناسبت‌های گوناگون رو آورده‌اند و به اصطلاح از حقوق ازدست‌رفتهٔ برخی از گروه‌های جامعه دفاع می‌کند؛ به‌طور مثال: دیروز (هشتم مارچ) روز جهانی زن بود؛ به همین مناسبت، «نهاد زنان سازمان ملل متحد» آماری از وضعیت زنان و کودکان غزه منتشر کرد که بیش از پنج ماه است تحت شدیدترین بمباران‌ها، حملات توپخانه‌ای و محاصرهٔ غذایی رژیم اسرائیل قرار دارند؛ آماری که مایهٔ شرمساری هر انسان باوجدان و دارای قدرت اجرایی است. بحث توده‌ها و عموم مردم در حمایت و نصرت آنان جداست.
در این آمار که جمعیت حمایت از حقوق بشر زنان، به نقل از نهاد زنان سازمان ملل، اعلام کرده بود، نکات تکان‌دهنده‌ای نقل شده بود. براساس این آمار، در غزه هیچ‌کس در هیچ نقطه‌ای امنیت ندارد. ۷۰درصد از شهدای غزه را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند. هر یک ساعت، دو مادر در غزه به شهادت می‌رسد. در اثر جنایات رژیم اشغالگر قدس در غزه، ۳,۰۰۰ زن همسران‌شان را و ۱۰,۰۰۰ کودک پدرانشان را از دست داده‌اند.
جنایات صهیونیست‌ها در غزه تاکنون منجر به بی‌خانمان‌شدن بیش از یک میلیون زن و کودک شده است. تعداد زنان شهید در غزه تاکنون به نه/۹ هزار نفر رسیده است.
حدود ۸۰درصد از مادران غزه ناچارند از وعده‌های غذایی خود که ناچیز و فاقد انرژی کافی است، چشم‌پوشی کنند تا با آن فرزندان‌شان را تغذیه کنند و زنده نگه‌دارند. زایمان زنان در غزه بدون کمک‌های صحی انجام می‌شود. به زنان فلسطینی در زندان‌های اسرائیل تعرض جنسی می‌شود.
در گزارش نهاد زنان سازمان ملل متحد این نکته نیز اضافه شده است که زنان جهان برای نجات مردم غزه، به‌ویژهٔ زنان و کودکان، خواهان کمک‌های عاجل و برقراری آتش‌بس فوری شده‌اند.
دربارهٔ این آمار شرم‌آور که قساوت بی‌نظیر و جنایت و درنده‌خویی اسرائیل را نشان می‌دهد، آنچه بسیار قابل تأمل است، حمایت بی‌چون‌وچرای دولت آمریکا و دولت انگلیس و بسیاری از دولت‌های دیگر از رژیم صهیونیستی است. شرم‌آورتر از آن، ارسال سلاح و کمک‌های مالی توسط دولت‌های اروپایی برای اسرائیل‌ است. این در حالی است که زنان و کودکان غزه در تأسف‌بارترین وضعیت قرار دارند. این وضعیت اسفبار جنبهٔ دیگری هم دارد و آن اینکه ادعای حمایت آمریکا و سایر دولت‌های غربی از زنان در غالب دموکراسی، صرفاً یک شعار توخالی است. سران این کشورها اعتقادی به دفاع از حقوق زنان و کودکان ندارند. آنان اگر ذره‌ای در ادعاهای‌شان صادق باشند، نباید اجازه بدهند اسرائیلی‌ها ده‌ها هزار زن و کودک بی‌پناه و درمانده را به شهادت برسانند و با سیاست رذیلانهٔ گرسنگی‌دادن
درصدد کشتار جمعی آنان برآیند. صحنه‌های جان‌دادن کودکان در برابر چشمان مادران‌شان و صحنه‌های قتل زنان، در حالی که کودکان‌شان را در آغوش دارند یا باردار هستند، وجدان عمومی جهانیان را به‌شدت تکان داده است. هرچند این جنایات را تاریخ در پروندهٔ صهیونیست‌ها ثبت می‌کند، ولی سؤال مهم امروز این است که مجامع بین‌المللی چرا برای متوقف‌ساختن جنایات اسرائیل اقدام عملی نمی‌کنند؟ آیا نتیجهٔ دموکراسی و آزادی همین است؟ چرا سران کشورهایی که مدعی دموکراسی و حقوق بشر هستند، عملاً به صحنه نمی‌آیند و کاری نمی‌کنند؟ پس چه شد این همه ادعا؟ غیر از این است که واژهٔ دموکراسی و حقوق بشر فقط یک شعار فریبنده و در خدمت سیاست‌های سلطه‌طلبانهٔ غرب است؟!