برای افغان‌ها، صلح از بقای قدرت اشرف غنی مهم است

سخن روز: در چند روز آینده، مرحله دوم مذاکرات بین الافغانی در دوحه، پایتخت قطر آغاز می‌شود. در حالی‌که تمام ملت افغانستان به نتایج مذاکرات چشم دوخته اند و زندگی صلح آمیزِ آینده را به مذاکرات وابسته می‌دانند، اما همزمان اظهارات مقامات ارگ هیچ ربطی با روح مصالحه و تفاهم ندارد. اشرف غنی و اعضای […]

سخن روز:

در چند روز آینده، مرحله دوم مذاکرات بین الافغانی در دوحه، پایتخت قطر آغاز می‌شود. در حالی‌که تمام ملت افغانستان به نتایج مذاکرات چشم دوخته اند و زندگی صلح آمیزِ آینده را به مذاکرات وابسته می‌دانند، اما همزمان اظهارات مقامات ارگ هیچ ربطی با روح مصالحه و تفاهم ندارد.

اشرف غنی و اعضای تیم او در سفر به ولایت ننگرهار یکبار دیگر بر بقای قدرت خود اصرار ورزیدند و احتمال آمدنِ آن صلح را رد کردند که منتج به بیرون شدن آن‌ها از ارگ شود.

پیش ازین نیز هرگاهی که مقامات ارگ در برابر پروسه مذاکرات موانع ایجاد کرده‌اند، دلیلش همین بوده که آن‌ها می‌خواهند با بهانه‌گری‌ها در برابر پروسه مذاکرات، زمینه‌ی بقای قدرت را برای خود فراهم کنند.

اما از سوی دیگر، افغان‌ها به این باورند که برای افغانستان و افغان‌ها، نسبت به حاکمیت اشرف غنی، صلح بسیار مهم و با ارزش است. حاکمیت اشرف غنی برای افغانستان به‌جز فقر، بدبختی، بدنامی و مشکلات دیگر ارمغانی نیاورده است. در همین حاکمیت او، مردم در مناطق مختلف کشور با بمباردها، چاپه‌ها و عملیات‌های ظالمانه رو‌به‌رو شدند و تعداد زیادی خانه‌ها، بازارها، اماکن مقدسه و عام المنفعه از بین برده شد و ده.ها هزار مردم ملکی کشته و زخمی شدند.

افغان ها به‌هیچ صورت دوام این حاکمیت نامشروع را نمی‌خواهند. افغانستان حیثیت بسیار والای ازین دارد که یک گروه بی‌ریشه و بیگانه‌پرور بر آن حاکم شود. بالمقابل افغان‌ها به صلح به شدت نیاز دارند. این ملت چند دهه را در نا آرامی و جنگ‌ها سپری کرده‌اند و برای آزادی کشور و حاکمیت نظام اسلامی قربانی‌های زیادی را متقبل شده‌اند، اکنون وقت آن فرا رسیده است که نظام مستقل و صالح اسلامی به میان آید. تاکید مقامات ارگ بر دوام قدرت خود حل معضل نه، بلکه مانعی در برابر مذاکرات و حل صلح آمیز معضل پنداشته می‌شود.
در اخیر، باید بگوئیم که این کشور مال شخصی کدام فرد، گروه و یا دسته سیاسی نیست، که حق حاکمیت بر آن را نزد خود مصون داشته باشد و حتی به نرخ صلح هم آماده‌ی ترک قدرت نباشند. ما باور داریم که صلح واقعی و حل مسائل کشور زمانی ممکن است که این کشور خانه مشترک همه اقشار شناخته شود و همه جهت‌های سیاسی بر نظامی توافق کنند که موافق با معتقدات و باورهای دینی ملت مسلمان افغانستان باشد، که آن یقینا نظام شرعی است.