امارت به‌سوی رسمیت

نویسنده: احمدالله مهاجر

 

افغانستان در چهاردههٔ اخیر، شاهد اتفاقات ناگوار، ناهنجاری‌ها، جنگ‌ها، کشتارها و ویرانگری‌های بی‌شماری بوده است و اینک پس از تمامی این مشکلات، کشور عزیزمان بار دیگر به‌سوی ترقی و پیش‌رفت گام برمی‌دارد و دوان‌دوان می‌خواهد خویشتن را با جهان هم‌قدم سازد.

 

اشغال ناتو، دسیسه‌های مختلف آنان برخلاف ملت و خودسازی اذهان جوانان‌مان، سبب شده است که ملت خودمان و قشری که تحت استعمار آنان پرورش یافته، امروز علی‌رغم امنیت کاملی که با وجود آن، هر افغان و مسلمان می‌تواند افغانستان را زیستگاه ابدی برای خویش قرار دهد، برخلاف ملت، کشور و دستاوردهای اقتصادی و سیاسی افغانستان قدعلم کنند و تحول مثبت کشور، برای آنان قابل تحمل نباشد.

 

به هر حال، جهان امروز بر این حقیقت پی برده که نمی‌توان افغانستان را تحت تسخیر درآورد و نباید دیگر خود را با خسته ساخت؛ چون تلاش برای تسخیر آن فایده‌ای ندارد؛ بلکه بیشتر به زیان خودش بوده و افغانستان به قبرستان آن تبدیل خواهد شد؛ بنابراین جهان، چاره‌ای جز تعامل نیک با افغانستان ندارد، پس لازم است تا به‌عنوان همسایهٔ نیک و کشور غم‌خوار، با افغانستان روابط بین‌المللی نیکی داشته باشد.

 

از همین جهت است که جهانیان هرازگاهی افغانستان را به جلسه‌های گوناگون دعوت نموده و دعوت ایشان را نیز با کمال میل می‌پذیرند، که گردهمایی کشورهای منطقه و جهان در نشست ابتکار همکاری منطقوی افغانستان که افغانستان میزبان آن بود و دعوت امارت اسلامی به نشست دوحه، به‌ وضوح دلالت بر این ادعا دارد. گرچه جهانیان به صراحت نمی‌توانند این موضوع را اعلام بکنند؛ اما چنین مواردی بیانگر این است که جهان بدون افغانستان ناقص بوده و برای جبران آن باید راه تعامل و مصالحه را در پیش گیرند.

 

یک روز پس از این نشست، کشور چین، اعتبارنامهٔ سفیر کبیر افغانستان را پذیرفت و افغانستان چند قدم دیگر نیز به‌سوی هدف خود نزدیک‌تر گردید، و این یکی از دستاوردهای شگرف این نشست بود و امید است که دستاوردهای سترگ دیگری را نیز در پی داشته باشد.

 

جهان بر حقانیت مبارزهٔ‌مان پی برده و هر روز اعتمادشان بر این امر بیشتر می‌شود که جنگ بیست‌سالهٔ آمریکا و ناتو جز اشغال و ویرانگری چیزی نبوده و افغانستان با مبارزهٔ فرزندان اصیل خود از ژرفای ذلت به‌سوی عزت و سربلندی پرواز کرده است. این‌ها فرزندان اصیل کشورند و در رابطه با افغانستان، با این‌ها باید سخن گفت نه با بردگانی که به‌ خاطر چند دلار از ناموس و سرزمین خود گذشتند و امروز در دره‌های اسرائیل، توسط حزب جهادی حماس از بین می‌روند.

 

به فرمودهٔ مولوی عبدالکبیر، که در دانشگاه شیخ زاید در ولایت خوست، بیان نموده بود: «غلامان و بردگان نمی‌توانند این کشور را ترقی بخشند. این کار وظیفهٔ ما؛ فرزندان اصیل این کشور می‌باشد.

 

امروز افغانستان به سوی مسیری در حرکت است که دشمن از آن در هراس بوده و به‌خاطر دفع آن بر این کشور یورش آورده بود؛ زیرا آمریکا قبل از این‌که بر افغانستان یورش آورد، از انتشار تحریک طالبان (امارت اسلامی افغانستان) در منطقه و بالآخره در جهان، در هراس بود.

 

اسامه‌بن‌لادن و ادعای موجودیت کمپ‌های القاعده، بهانه‌ای بیش نبود که ابزار اسقاط حکومت امارت اسلامی و اشغال افغانستان را برای آنها فراهم ساخت.

 

امروزه قدرت امارت اسلامی در منطقه و جهان هر روز فزونی می‌یابد. به امید روزی که افغانستان در هر راستا در ردیف اول جهان قرار گیرد.