از تمدید اشغال افغانستان هیچ کسی سود گرفته نمی تواند!

سخن روز:

اعلامیه اخیر امارت اسلامی افغانستان اتهامات حلقات ضد صلح در مورد سرپیچی از پیمان دوحه را رد نموده و با دلایل ثابت کرد که این امارت اسلامی نه، بلکه جهت مقابل است که مکررا از توافقنامه تخلف کرده است.

اگر دیده شود، جهت مقابل واقعا هیچ دلیل موجهی ندارد که با آن ثابت بتواند امارت اسلامی به تعهدات خود متعهد نمانده است. اگر موضوع رهایی یک هزار نفر زندانیان باشد، اگر قضیه آغاز مذاکرات بین الافغانی باشد و یا کاهش دادن جنگ ها، امارت اسلامی در همه بخش ها وعده های خود را ایفا نموده، اما جهت مقابل در تمام موارد عاجز مانده است.

امارت اسلامی پس از امضای پیمان تاریخی دهم حوت، به گونه فوری به آغاز مذاکرات بین الافغانی آمادگی نشان داد. امارت اسلامی آماده بود که طبق پیمان دوحه یک هزار نفر بندی دشمن را در ظرف ده روز رها بکند، اما این جهت مقابل بود که در رهایی پنج هزار زندانیان امارت اسلامی شش ماه وقت گرفت. همین وقت کشی اداره کابل و امریکا بود که شش ماه در برابر تعیین آینده کشور، آتش بس و دیگر موضوعات مهم حائل واقع شد.

با تکمیل شدن روند رهایی زندانیان، امارت اسلامی وارد مذاکرات بین الافغانی شد. امریکا تعهد کرده بود که با آغاز مذاکرات بین الافغانی، زندانیان باقی مانده امارت اسلامی نیز در ظرف سه ماه رها می شوند و نام های بزرگان امارت اسلامی از لیست سیاه و نظارت حذف می شود، اما ما می بینیم که چند ماه پس از آغاز مذاکرات بین الافغانی هنوز هم بر هیچ یکی ازین ها شرط ها عمل نشده است. عملی نشدن این شرایط، در حقیقت مانع در برابر پیشرفت مذاکرات بین الافغانی است.

در باره کاهش یافتن شدن جنگ، همین کافی است که امارت اسلامی پس از امضای پیمان تاریخی با امریکا، با اینکه توانایی دارد، اما نه عملیات سالانه را اعلان کرده و نه هم برای تصرف شهرهای بزرگ و فتح ولسوالی ها عملیات های را به راه انداخته است. اگر وضعیت نظامی را دقیقا بررسی نمائیم دانسه می شود که تمام عملیات های کنونی مجاهدین امارت اسلامی شکل دفاعی را دارد. هدف حملات جاری کاروان های است که برای عملیات های تصفیوی داخل ساحات تحت تصرف طالبان می شوند، یا برای اکمال عساکر مستقر خود دران جا تلاش می کنند و یا هدف طالبان آن مراکزی می باشد که قطعات ویژه تعرضی دشمن به آن رفت و آمد می کنند  و یا هم پوسته های هدف قرار می گیرند که مردم را آزار و اذیت می کنند.

این تنها امارت اسلامی نیست که خود را برائت می دهد، بلکه خود امریکا نیز اعتراف کرد که در سال ۲۰۲۰ میلادی هیچ عسکر امریکایی در افغانستان کشته نشده است. همچنان از خاک افغانستان بر کشورهای غربی هیچ حمله ای صورت نگرفته است و نه هم به کسی حمله چنین اجازه داده شده است. این نشان دهنده تعهد کامل امارت اسلامی به پیمان دوحه است.

به اساس پیمان دهم حوت، تمام نیروهای خارجی تا ماه می سال جاری مسلادی از افغانستان خارج می شوند. اکنون که در پهلوی دیگر سرپیچی ها، احتمال این تخلف هم می رود که امریکا و متحدین آن ازین ضرب الاجل هم سرپیچی بکنند، جامعه جهانی باید بداند که از نقض این پیمان تاریخی و تمدید اشغال افغانستان، هیچ کسی سود گرفته نمی تواند. تمدید اشغال امیدهای افغانستان، منطقه و جهان در قبال صلح را از بین می برد و افغان ها را وادار می سازد که یکبار دیگر دست به اسلحه خود ببرند و از خاک و ارزش های خود دفاع نمایند.