اداره کابل چرا به جهان فریاد می‌زند؟

سخن‌روز:

اگرچه امارت اسلامی افغانستان به امید اینکه مذاکرات بین الافغانی به نتیجه‌ای برسد و کل قوای خارجی از افغانستان خارج شوند و بهانه‌ای برای خود نسازند، دست به عملیات‌های بزرگ و اعلان عملیات بهاری نزده است، اما باز هم در بعضی از ولایات مراکز مهم نظامی و ملکی اداره کابل حتی مراکز ولسوالی‌ها به کنترول مجاهدین امارت اسلامی درآمده و ترس و غوغای بزرگی در حلقات نظامی و سیاسی اداره کابل برپا شده است.

رویدادهای اخیر نظامی، اداره کابل را چنان سراسیمه و آشفته ساخته است که پری‌روز اشرف غنی بر علاوه از دیگر حلقات غربی، حتی به رئیس جمهور پیشین امریکا جورج بوش (بنیان‌گذار اشغال کنونی افغانستان) داد و فریاد خود را رساند، که قوای امریکایی از افغانستان خارج نشوند، و اگر آن‌ها خارج شوند دستاوردهای بیست ساله‌ی شان نقش بر آب می‌شود و طالبان از همین‌ اکنون جنگ‌های وسیع را به راه انداخته‌اند و ساحات زیادی را در سیطره‌ی خود درآورده اند.

اما حرف واقعی اینست که امارت اسلامی تا اکنون دست به هیچگونه عملیات گسترده و حملات کوبنده نزده است، و هنوز به امید اینست که خدا کند معضل افغانستان از راه صلح و گفتگو حل شود و همه پیامدهای شوم اشغال در نتیجه‌ی پیمان دوحه از بین برود و چنان نظامی به میان آید که ممثل واقعی اراده‌ی ملی افغان‌ها بوده و به ارزش‌های دینی آن‌ها وفادار باشد.

اداره کابل باید درک کند مناطق و مراکزی که تخلیه می‌شود و به کنترول مجاهدین امارت اسلامی قرار می‌گیرد، این یک پروسه طبعی‌ست. مقامات دولتی، مردم و حتی بیش‌تر حلقات و عساکر اردو این حقیقت را درک کرده‌اند که کِی‌ها خیرخواهان و پاسداران واقعی این خاک و میهن هستند و چه کسانی بودند که امریکا و ناتو را به خروج از افغانستان وادار و به توافقنامه آماده ساختند. هرگاه امریکا و ناتو آماده‌ی این معامله شدند، این‌ها چه کسانی‌اند که خود را بی‌جا در قعر نابودی و هلاکت می‌اندازند و کشور و ملت را در یک جنگ بی‌فایده با مشکلات مواجه می‌سازند.

ما گفته می‌توانیم که ولسوالی‌ها و یا مراکز مهمی که به دست امارت اسلامی افتیده و یا می‌افتد، دلیل کلیدی و اصلی آن تمایل مقامات و عساکر خود اداره کابل به امارت اسلامی است. آن‌ها این را بهتر می‌دانند که به صفوف امارت اسلامی بپیوندند و بجای قربانی شدن درین جنگ بی‌سود؛ نفس آرام و راحت بگیرند.