آتش بس و بندی ها

سخن روز:

در پیمان دوحه تعهد شده بود که هرگاه مذاکرات بین الافغانی آغاز شود، باقی‌مانده‌ی زندانیان نیز در ظرف سه ماه از زندان‌ها آزاد می‌شوند، یعنی پنج هزار زندانی باید پیش از مذاکرات و باقی مانده‌ها پس از آغاز مذاکرات رها می‌شوند.
هر چه اینکه به سبب بهانه‌گری‌های ارگ در برابر طرزالعمل مذاکرات موانع ایجاد شد، این به‌جای خود تاسف‌آور است. اما اکنون که بر طرزالعمل پیش‌رفت شده و چند نشست پیهم هم برگزار شده، این گام دیگری‌ست که از سوی امارت اسلامی برداشته شده است. بنابراین باید گام دوم از جانب امریکا و اداره کابل برداشته شود و روند رهایی زندانیانِ باقی‌مانده آغاز شود، تا دیگر هم پیش‌رفت صورت بگیرد.
چنانچه پری‌روز شارژدافیر امریکا در یک کنفرانس آنلاین خبری تائید کرد که تعهدات پیمان دوحه به یکدیگر وابسته است و باید گام به گام عملی شود. موقف امارت اسلامی هم از روز اول همین‌است که تعهدات پیمان دوحه باید یکی پس از دیگر تعمیل شود.
اما همزمان، مقامات اداره کابل و بعضی حلقات وابسته به آن، رهایی زندانیان باقی‌مانده را به آتش‌بس عمومی وابسته می‌دانند. در حالی‌که مسئله‌ی رهایی زندانیان یک ماده پیمان دوحه است، اما آتش‌بس ماده‌ی آن نیست. البته کاهش عملیات‌ها جزو پیمان‌است‌، که از سوی امارت اسلامی تا حد زیادی عملی شده و گراف جنگ‌ها نسبت به سال‌های گذشته بسیار کاهش یافته‌است. اگرچه جانب مقابل گراف جنگ را بسیار بلند جلوه می‌دهند، اما حقیقت ندارد.
یعنی آتش‌بس یکی از موضوعات قابل بحث در مذاکرات بین الافغانی است، نه اینکه از تعهدات پیمان دوحه به حیث ابزار فشار در مذاکرات بین الافغانی به‌کار برده شود، این کار علنا خلاف پیمان دوحه است.
دیده می‌شود که مقامات اداره کابل یکبار دیگر کوشش می‌کنند که در برابر پروسه صلح موانع ایجاد کنند و موضوع آتش‌بس را (که در آجندای مذاکرات بین الافغانی جا داده شده) با رهایی زندانیان (که ماده‌ای از پیمان دوحه است) گره داده شود.
امروز سخنگوی شورای امنیت اداره کابل گفت که رهایی زندانیان به صلح فایده نمی‌رساند، پیش از وی سخنگوی ارگ گفته بود که خواست طالبان مبنی بر رهایی هفت هزار زندانیان، پیش از وقت است.
در حالی‌که بحث رهایی زندانیان و حذف نام طالبان از لیست سیاه به‌تاریخ ۵ سپتمبر در میان هیئت امریکایی به‌شمول زلمی خلیلزاد و نمایندگان امارت اسلامی به‌گونه جدی بررسی شد. گفته‌های راس ویلسن در کابل نیز همین بحث را تائید می‌کند.
باید جهت‌های مربوطه برای کامیابی پروسه جاری صلح، تعهدات پیمان دوحه را صادقانه و عاجلانه عملی نمایند، نه اینکه در برابر آن موانع ایجاد کنند، که در حقیقت به‌معنای جلوگیری از صلح است.