پدر و مادر دو گوهر نایاب

پدر و مادر دو گوهر نایاب و دونعمت گران بها هستند که خداوند آنها را  وسیله‌ی رشد و نمو ما در دنیا قرار داده است. خداوند متعال در قبال این زحمت آنان نیکی  به آنها را سبب کامیابی در دنیا و آخرت قرار داده است. خداوند رضایت خویش را وابسته به رضایت آنان قرار داده است؛ چنانکه پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: « رِضَى الرَّبِّ فی رضى الوالد، و سَخَطُ الرَّبِّ فی سخط الوالد»؛ خوشنودی پرودگار منوط به خوشحال نمودن والدین و ناراضی ایشان نیز سبب نارضایتی او تعالی است. وقتی سخن از احسان و نیکی به پدر و مادر به میان آید شاید، افرادی از ما سر شرمندگی  پایین بیاوریم که واقعا حق آنها را ادا نکرده‌ایم. این را باید دانست که حق آنها ادا شدنی نیست، اما مقوله‌ای هست: آب دریا را  گر نتوان کشید هم بقدر تشنگی باید چشید. شاید افرادی را مشاهده نمودیم که با نافرمانی والدین در دنیا دچار مشکلات بزرگ و جبران ناپزیری شده و آرامش از زندگی آنان رخت بسته است، اما در مقابل نیز افرادی یافته می‌شود که با احسان و خدمت رضایت آنها را جلب نموده، لذت زندگی  را چشیدند؛ این نکته را باید دانست  که والدین  بالاترین گنج روی زمین هستند. دیر یا زود  این گنج زیر زمین خواهد رفت و آن وقت  است که دیگر  پشیمانی سودی ندارد. همین دامن مادر تربیت گاه انبیاء، اصحاب، اولیاء، مجددان مجاهدان است. خلاصه تمام موفقیت‌ها مدیون دامن مادران و تربیت پدران است. لذا بر آن شدیم تا نکاتی را در رابطه با حقوق پدران و مادران یاآور شویم؛ از این جهت ۳۵ نکته  از آداب  چگونگی برخورد با والدین را تقدیم به شما خوانندگان گرامی می‌کنیم. – در محضر والدین  سعی ما بر آن باشد که خود را با چیزهای هم‌چون مبایل مشغول نسازیم؛ – هنگامی که آنها  سخن  می گویند ساکت بمانیم تا سخن آنها  به پایان برسد؛ – گفتار آنها  را در اموری که به ما مشوره می دهند بپذیریم؛ – باسخنان آنها کنار بیاییم گرچه سخنانشان بر ما  سخت  بگذرد، البته در مواردی که نافرمانی خدا نباشند؛ – همیشه به آنان تواضعانه تؤام با محبت بنگریم؛ – خوبی‌های آنها را که نسبت به ما انجام داده اند، همیشه به یاد داشته باشیم؛ – برایشان سخنانی را بگویم که باعث خوشحالیشان  می‌شود؛ – سعی کنیم خبرهای ناراحت کننده را به آنان نگوییم؛ – از دوستان پدر و مادر به خوبی یاد کنیم؛ – همیشه از خدمات آنان نسبت به خود مان یاد کنیم؛ – به سخنان آنان خوب گوش فرا دهیم و اگر چه تکراری هم باشند؛ – از یاد آوری چیزهای  گذشتهای که باعث رنجش والدین  می‌شود دوری کنیم؛ – از گفتن حر فهای جانبی در جلوی والدین بپرهیزیم؛ – در به هنگام نشستن با پدر و مادر  ادب و احترام  را رعایت کنیم؛ – آنها را کوتاه فکر تصور نکنیم؛ – در هنگام سخن گفتنشان سعی کنیم سخن آنان را قطع نکنیم ، گرچه   زیاد هم صحبت بکنند؛ – بادر نظر گرفتن سن بالای آنان فرزندانمان را با آنان یک جا نخوابانیم؛ زیرا این کار سبب اذیت و آزارشان می‌شود؛ – در جلویشان  از تنبیه کردن نوه‌های آنها پرهیز کنیم؛ – به سخنان دل سوزانه واندرزهای آنان کاملا گوش فرا دهیم؛ – در مجالس برای آنها جایگاه والایی قائل باشیم؛ – از بلند کردن صدای خود بر پدر و مادر  بپرهیزیم؛ – جلوتر از آنها جاییی نرویم و در راه رفتن هم از آنها سبقت نگیریم؛ – قبل از آنها غذا نخوریم؛ – در هنگام  نگاه کردن به آنها  زل نزنیم؛ – به آنان افتخار کنیم گرچه دارایی مقام والایی نباشند؛ – پای خود را به سوی آنان دراز و پشت هم به آنان نکنیم؛ – کاری نکنیم که دیگران به آنها فحش بدهند؛ – همواره به آنها دعای خیر بکنیم؛ – در جلوی آنها اظهار خستگی و ناراحتی نکنیم؛ – اگر از آنها اشتباهی سر زد، به تمسخر آنان نبردازیم؛ – قبل از اینکه  از ما خدمتی بخواهند، به خدمت آنان همت گماریم؛ – از آنها قطع رابطه نکنیم بلکه هموراه به زیارت آنان مشرف شویم؛ – الفاظ نیکو در سخن  گفتن با آنها کار ببریم؛ – با اسمی که دوست دارند،  صدایشان بزنیم؛ – آنها را در هر مورد برهمه ترجیح دهیم.

نوشته:  احمد حسن