واقعا هم سیاست پسندیده محب، اهمیتی برای طالبان ندارد

سخن‌روز:

پری‌روز، مشاور امنیت ملی اداره کابل “محب” در یک کانفرانس خبری ضمن یاوه‌گویی‌های دیگر، گفت که طالبان تغییری در عملکرد خود نیاورده اند و به گفته او؛ با سیاست هم آشنایی ندارند!!
اما ذبیح‌الله‌مجاهد سخنگوی امارت اسلامی در صفحه تویتر خود پاسخ بسیار مناسب، صریح و وزین گفته است، که ترجمانی از صدای دل تمام ملت مجاهد افغانستان می‌نمود و مورد استقبال گسترده قرار گرفت.
مجاهد صاحب به محب نوشته بود‏: “اگر سیاست عبارت از فریب، تقلب، غلامی و به هدف رسیدن از راه‌های منحرف باشد، بدون شک طالبان آن را نمی‌دانند و غلامان اداره کابل درآن ماستری دارند. اما اگر سیاست عبارت از موقف شرعی، منهج نبوی، استقامت و مردانگی باشد، طالبان پیشتازان درین عرصه هستند.
‏سران اداره کابل که بیست سال می‌شود مصروف غلامی هستند، ما را به مثل خود گمان می‌کنند.
اگر مجاهدین امارت اسلامی مستقل و ممثلین واقعی این ملت نمی‌بودند، همچو شما خود را از دست ملت توسط اشغالگران خارجی محافظت می کردند و به آن ها تضرع و زاری می‌کردند”.
فکر می‌کنم از محب تا سائر مقامات و فعالان رسانه‌یی اداره کابل، چشم هیچ یکی شان حیا ندارد، وگرنه تویت مجاهد صاحب تا تمام عمر برای شان کافی و شافی بود.
زیرا طالبان در ۲۰۰۱ به باداران محب گفته‌بودند که آماده هستند تمام مسائل و مشکلات خود را از راه گفتگو و مفاهمه حل و فصل نمایند و منطق جنگ و زورگویی به‌جز ندامت و پشیمانی نتیجه‌ای ندارد و نه هم در افغانستان بدون نظام اسلامی و اراده ملی افغان‌ها چیزی را می‌توان تحمیل و عملی نمود.
اما این انتخاب بادار محب “بوش” و دیگر مقامات سرزور غربی بود که می‌گفتند ما دموکراسی را از راه زور و جبر در افغانستان تطبیق می‌کنیم و توسط افغان‌نماهای که از نایت‌کلب‌های غرب جمع‌آوری شده‌اند بر افغان‌ها تحمیل می‌کنیم.
مفکر، محب و دارودسته شان حالا بر دو دهه گذشته فکر بکنند که لشکر یکصد و پنجاه هزار نفری امریکا و ناتو و چهار صد هزار اربکی‌ها و ملیشه‌های رژیم مزدور و مصارف یک و نیم تریلیون دالر، چه چیزی را برای افغانستان به ارمغان آوردند؟ اگر به غیر از شکست، تباهی و هلاکت دیگر دستاوردی می‌داشت، امروز امریکا با تمام نیرو و دبدبه خود به سیاست و منطق قوی طالبان تن نمی‌داد و پیمان تاریخی دوحه را امضا نمی‌کرد.
محب و دیگر چهره‌های مزدور باید عینک‌های عناد، تعصب و خود غرضی را یکطرف گذاشته، تویت مجاهد صاحب را حرف به حرف و با زیر و زبر بخوانند و این را بپذیرند و اعلان بکنند که طالب واقعا مایه افتخار افغان‌ها و نیروی دفاع از اسلام و افغانیت بوده و سیاست اش پاک و بی‌آلایش است.