مطبوعات واقعا آزاد

موفق افغان

مجله وزین حقیقت ۰۷ سال قبل از امروز بر افق مطبوعات آزاد کشور در میان صدها وسایل مطبوعاتی نمایان شد. این مجلهء آزاد با گذشت اندکی از زمان داخل اکثر خانه هایی شد که اهل آن خواهان حقیقت یابی بوده و از دروغ، نیرنگ و فریب رسانه های اجیر و مزدور به تنگ آمده بودند. مجلهء حقیقت برعکس رسانه ها و مطبوعاتی که شعار بزرگ “آزاد و غیر وابسته” را به جبین خود به خط درشت و رنگ های نمایان می نویسند از آزادی یی برخودار است که آن مطبوعات منتشره در ساحهء ادارهء اجیر کابل از آن محروم اند. این مجله وابسته به هیچ کشور، هیچ شبکه استخباراتی، هیچ موسسهء غیر دولتی و هیچ ارگان دولتی و غیر دولتی، داخلی و خارجی نبوده و به شکل واقعی آزادنه آواز ملت را بدون اینکه دست و پایش به زنجیر ها و زولانه های بردگی و غلامی بسته باشد همگانی می سازد و دست آوردهای حقیقی مجاهدین را به گوش مردم مجاهد پرور می رساند. کارکنان و نویسندگان این مجله مکلف نیستند برای نوشتار خود از ادارات امنیت کابل اجازه بگیرند و در نوشتار خود به شدت محتاط باشند تا در تعارض با مصالح شخصی رئیس، معاون، وزیر، وکیل، والی، ولسوال، قوماندان امنیه و رئیس امنیت قرار نداشته باشد. آنان بدون اندک خوف و بیم از دزدان، رهزنان و فاسدان اداری و اخلاقی حقایق را بر روی صفحه بازتاب می کنند و حقایق را تنها با در نظرداشت و رعایت صداقت و امانت و با خوف و بیم از خداوند متعال در انتقال خبر، تحلیل و بررسی اوضاع برای خوانندگان حقیقت خواه خود تقدیم می کنند.

یگانه محدودیت و عدم آزادی این مجله و قلم بدستان آن اینست که آنان حق ندارند اخبار و شایعات دروغین را نشر کنند و در نوشتار خود از افتراء، تهمت، دروغ و پرداز افگنی کار بگیرند. آنان اجازه ندارند از دایرهء احکام شرعی و معاییر اخلاقی خارج شوند و برای شهرت، بدست آوردن پول، مصلحت شخصی، خدمت به جهت معین، چاپلوسی وغیره عزت و عفت دیگران را مورد تجاوز قرار دهند. نویسندگان و قلم بدستان این مجله نمی توانند دو رو یا ذو وجهین باشند و با پلهء ترازو افکار و عقاید خودرا تغییر دهند. آنان از روز اول علیه اشغال و در حمایت از جهاد، مقدسات دین و نوامیس کشور و اتباع مسلمان آن می نوشتند و امروز نیز بدون اندک تغییر و تبدیل در منهج خویش به همان منوال در خدمت خوانندگان خود قرار دارند. آنان از گشت و گزار آزادانه، نمایان شدن در مطبوعات بصری، اظهار رأی در مجالس عامه در مناطق تحت کنترول ادارهء اجیر ممنوع اند اما لله الحمد دست و پای شان از زنجیر ها و حلقه های غلامی و بردگی کاملا آزاد است.

از سوی دیگر، در ساحات تحت کنترول ادارهء اجیر کابل به ده ها بلکه به صدها نشریات بنام آزاد و غیر وابسته فعالیت دارند و این آزادی را یکی از دست آوردهای دموکراسی نزده سالهء خود می دانند. آنان در حقیقت “آزادی” خارج شدن از چارچوب انسانیت، اخلاقیت و اسلامیت و “غیر وابسته” محدود نبودن به احکام شرع را می نامند. آنان آزاد اند که برای خشنود ساختن باداران و سپانسران خود دروغ بگویند، تهمت بزنند، افتراء کنند، به عزت و ناموس مردم تجاوز کنند، حقایق را تغییر دهند، دروغ را راست و راست را دروغ جلوه دهند، حقیقت را پنهان و شایعات را نشر و اشاعه نمایند و حلقه های بردگی را به دوش حمل کنند. آنها آزاد اند که به هر نوع و به هر گونه یی که می توانند و می خواهند در نشر و پخش فحشاء، رذالت ها، بی حیایی، بی پردگی، عفت دریدگی و بد اخلاقی در مجتمع تلاش نمایند و تمامی مردم را بخصوص طبقهء جوان را به گودال بد اخلاقی بیاندازند.

این رسانه ها آزاد اند که از اشغالگران تعریف و تمجید نمایند و پاس پول ها و دالرهای آنان را داشته باشند. بنابر این آزادی و معتقدات آزادانهء شان، آنان باید ارزش های اسلامی و اخلاقی، مصالح مردمی و وطن خود را فدای مصلحت های دشمنان دین اسلام و اشغالگران خاک، وطن و ناموس نمایند.

آنان آزاد اند تا همهء معاییر، بشمول اصول و قوانین ژورنالیستی را که خیلی بی شرمانه ادعای احترام به آن را دارند در جریان تهیه خبر، تحلیل و تبصره زیر پا کرده و کسب مقام و طعام نمایند. آنان آزاد اند که در جریان انجام کار و وظیفهء خود، به جاسوسی برای ادارات امنیتی نیز بپردازند و در این راستا باید توافق های خاص و اسناد محرم با ادارات امنیت ملی داشته باشند. آنان آزاد اند که بعد از اینکه حقیقت خبر را نیز جویا شوند، اخبار خودرا از فلترهای خاص امنیت ملی بدست بگذرانند و با وجود معلومات دقیق و کامل که صد در صد در تعارض با اخبار داده شده برای شان می باشد اخبار دروغین و تهیه شده توسط امنیت را بدست نشر بسپارند و سپس در حلقات تبصره نشسته بر مبنای آن خبر دروغ خود ساخته و خود بافته به عقل های مردم بخندند و با تبصره های سخیف و طفلانهء خویش مردم را به تمسخر بگیرند.

آنان آزاد اند تا پله های ترازو را نیز در نظر بگیرند و با حرکت آن به چپ و راست بجنبند. اگر پلهء دزدان، رهزنان و مفسدان از وزن بیشتر برخوردار بود کوشش کنند تا با نشر و اشاعهء اخبار احساسات آنها را خدشه دار نسازند و اگر احیانا پلهء ترازو بسوی مجاهدین مایل شده بود در نشر اخبار خود احتیاط کنند و کلمات نا زیبایی را که از سالها در استخدام و استفاده آن عادت پیدا کرده بودند و ادارات امنیتی برای آنان برای ناشخوار کردن داده بود به درون های متعفن خود مخفی نگهدارند و برعکس کلمات نسبتا چاپلوسانه را استخدام کنند.

آنان آزاد اند که جهت تهیهء خبر به وزارت خانه ها، ادارات امنیت ملی و ارگ ریاست جمهوری بعد از مواجه شدن با ده ها رویداد و تعامل توهین و توبیخ آمیز داخل شوند. آنان آزاد اند که در این نشست ها تنها سوالاتی را مطرح کنند که از قبل اجازهء طرح آنها را دارند و در غیر آن دیگر اجازهء ورود به چنین نشست ها را ندارند و در لست سیاه ادارهء اجیر کابل داخل خواهند شد. آنان با آزادی کامل می توانند سخنان توهین آمیز رئیس مصاب به بیماری عقلی و عصبی را تحمل کنند بلکه باید در لابلای آن سخنان نادر و کمیاب وی دست به دست هم بکوبند و نعرهء موافقت بالا کنند.

بلی این تفاوت میان آزادی های اسلام برای مطبوعات و آزادی هایی است که دموکراسی نوع B52 با فلترهای چند طبقه یی به آن معتقد است. این دست آورد نزده ساله و خط قرمزی است که اکنون از آن به افتخار یاد می شود و کسی حاضر به تنازل از آن نیست. مگر مجاهدین امارت اسلامی در همهء سنگرها اعم از نظامی، سیاسی و فرهنگی معتقد اند که وظیفهء آنان امانت، صداقت، اخلاص و وفاداری است و حقیقت را نمی توان با دو انگشت پنهان کرد و امروز یا فردا چشمان بستهء مردم ساده لوح باز خواهد شد و آنگاه از حقیقت و واقعیت آنچه از دروغ و افترا در جریان بیست سال از مطبوعات و رسانه های مزدور شنیده بودند با خبر خواهند شد.