مختصری از راپور مستند انترسیپت: داستان‌های وحشت ملیشه‌های مرگ سی‌آی‌ای/ بخش ۲

ترجمه : ابوعمیر طارق – با سپاس از وبسایت عزم

بخش اول راپور

زیادت چاپه‌ها بخشی از استراتیژی ترامپ:

راپور می‌گوید: خشونت که توسط قطعه‌ی صفر یک صورت می‌گیرد با طبیعی پنداشتن جرائم جنگی توسط رئیس جمهور آمریکا دونالد ترامپ هم‌خوانی دارد. در سال ۲۰۱۹ میلادی، ترامپ آن‌عده از عساکر آمریکایی را مورد عفو قرار داد که افغان‌های بی‌گناه را به قتل رسانده بودند. تحریم استعمال ماین‌های زمینی را از نیروهای آمریکایی لغو اعلان کرد. همچنان محکمه جنایی بین المللی را تحریم کرد. زیرا محکمه مذکور می‌خواست جرائم نیروهای آمریکایی در افغانستان را مورد تفتیش و تحقیق قرار دهد.

ترامپ در سال ۲۰۱۷ میلادی، بعد از آغاز ریاست جمهوری‌اش به مشاورین امنیت ملی و وزیر دفاع آن زمان جیمز متیس دستور داد که در انتخابات جدید جهت وفا به وعده خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان استراتیژی جدیدی را در پیش گیرند.

جهت بیرون شدن از افغانستان طرح و پلان ترامپ بر تعداد اندکی از نیروهای خاص تکیه داشت تا با تاکتیک‌های خشونت‌آمیز خود طالبان را از موقف شان به سوی میز مذاکرات مجبور سازند. اداره ترامپ آن‌عده از اوامر و پالیسی‌ها را نرم کرد که از سال ۲۰۰۷ میلادی بدین‌سو جهت کم شدن تلفات ملکی انتخاب شده بودند.

همچنین صلاحیت قوماندانان جنگی و نظامی را افزایش داد و ۳ هزار جنگجوی دیگری تازه نفس را به افغانستان فرستاد.

در اکتوبر ۲۰۱۷ میلادی، مایک پامپیو که در آن زمان رئیس سی‌آی‌ای بود گفت: سی‌آی‌ای باید تعرضی، بدطینت، سخت‌دل و خسته ناپذیر باشد.

پامپیو واضح نکرد که موقف جدید شان را کجا و در مقابل چه کسی آغاز خواهد کرد. اندکی بعد راپورها به نشر رسیدند که سی‌آی‌ای فعالیت‌هایش را در افغانستان افزوده است و با ریاست امنیت ملی اداره کابل و نیروهای خاص آمریکایی شکار نمودن آن‌عده از اهداف را آغاز نموده که قبلاً آن‌ها را از حیثیت خود کمتر و پایین‌تر می‌پنداشت.

پالیسی دیپلوماتیک ترامپ یک سال پس از ریاست جمهوری او زمانی آشکارا شد که آمریکا حکومت افغانستان را در حاشیه گذاشت و مذاکرات شان را در دوحه با طالبان آغاز نمود.

در سپتامبر سال ۲۰۱۹ میلادی، نماینده ویژه‌ی آمریکا در صلح افغانستان زلمی خلیل‌زاد گفت که با طالبان به توافق اصولی رسیده اند. اما ترامپ روز ۹ ماه سپتامبر ناگهان بعد از کشته شدن یک افسر آمریکایی پروسه صلح را به‌طور غیر انتظاری متوقف ساخت. سخنان دوحه در ماه دسامبر سال ۲۰۱۹ میلادی، دوباره آغاز شدند و در ۲۹ فبروری سال ۲۰۲۰ میلادی بعد از یک هفته آتش بس کامیاب، طالبان و آمریکا توافق‌نامه را امضا کردند، تمام جهت‌ها امیدوارند که با توافق این پیمان جنگ افغانستان به پایان خواهد رسید.

به زمین فرو رفتن قطعه‌های CIA  بعد از توافق دوحه:

انترسیپت می‌گوید که آن‌ها در ولایت میدان‌وردک زیادت خشونت را عیناً در بین آغاز نخستین دور مذاکراتی طالبان و آمریکا و روزهای نخست سال جاری مستند کرده‌است.

چاپه‌های شب‌هنگام ۰۱ (صفر یک) و در نتیجه‌ی آن کشتار مردم ملکی در زمستان گذشته به طور دراماتیک اقلیت یافته و در بهار جاری تقریباً به طور کلی متوقف شده‌اند.

سخن‌گویان سی‌آی‌ای و ماموریت پشتیبانی از ناتو در مورد اینکه آیا بینِ به پایان رسیدن چاپه‌های شب‌هنگام و توافق نامه‌ی دوحه ارتباطی وجود دارد یا خیر، چیزی نگفته‌اند.

انترسیپت می‌نویسد‌: بعد از امضای توافق نامه دوحه قطعه‌های ضربتی مذکور خودبه‌خود از بین رفتند. یک تن از محلّلین امور سیاسی به انترسیپت گفته است: اگر در ماه می عملیات نمی‌شد او گمان می‌کرد که تمام این قطعه‌ها را زمین فرو برده‌است.

آینده مامورین سی‌آی‌ای و قطعه‌های که کارهای مشاورتی‌شان را به دوش دارند در توافق طالبان با آمریکا یک بخش مهمی می‌باشد، اما جزئیات این مورد تا هنوز به محضر عمومی ارائه نشده‌اند. گذارش‌ها می‌گویند : طالبان تقاضای کم‌کردن حضور سی‌آی‌ای را در افغانستان مطرح کرده اند، اما روشن و واضح نیست که آیا این موضوع در ضمائم محرمانه‌ی توافق نامهء دوحه که فقط طالبان، افسران بلند رتبه‌ی آمریکایی و چند عضو کانگرس آن را دیده‌است موجود می‌باشد یا خیر.

برخی از افسران اداره ترامپ می‌خواستند که با بیرون شدن ارتش آمریکا حضور سی‌آی‌ای را در افغانستان افزایش دهند – موضوعی که همیشه طالبان با آن مخالفت می‌ورزند.

موسسه بای بنام Watson Institute for International and Public Affairs در سال ۲۰۱۹م میلادی در یکی از گذارش‌هایش گفته بود: بعد از بیرون شدن نیروی عمومی آمریکا باز هم سی‌آی‌ای توان عملیات قطعه‌های افغانی خود را در اختیار و فرمان خود نگاه خواهد داشت. گذارش می‌نویسد : اگر معاش و پول هنگفتی که از سوی سی‌آی‌ای به قطعه‌های مذکور داده می‌شود ممنوع و لغو شود ممکن در شکل نیروی خصوصی بروز کرده و به خدمت اشخاص زورمند مصروف شوند.

نویسنده راپور می‌گوید : اگر چه در سال ۲۰۱۴  پیمان امنیتی در بین دولت کابل و آمریکا تصویب کرد که “بدون تائید حکومت افغانستان عملیات مستقلانه‌ی آمریکا در افغانستان هیچ نوع مکانیزمی ندارد”. اما باز هم قطعه‌های یاد شده خارج از کنترل و اختیار اداره کابل فعالیت می‌کند. پنجاهمین عنوان S.C Code می‌گوید : ” خارج از کشور در صورتی که دخالت و سیاست آمریکا مخفی بماند و در محضر عمومی آشکار نشود جهت نفوذ پیدا کردن بر شرائط سیاسی، اقتصادی و نظامی آمریکا اجازه فعالیت‌های مخفی را دارد” فقط رئیس جمهور آمریکا بر این فعالیت‌های مخفی قدرت و تسلط دارد.

گوسمن به انترسیپت گفته است : هر آمریکایی که وظیفه قومنده دهی قطعه‌های مذکور را به دوش دارد و یا همراه‌شان باشد تحت پنجاهمین ماده مذکور قرار دارد.

اگر چه تا هنوز تشکیل گروهای مذکور به طور رسمی و عمومی اعلان نشده است اما شاید قطعه‌ی ۰۱ ( صفر یک ) و ۰۲ ( صفر دو ) از جمله‌ی آن گروه “شبکه‌های خدمات اجتماعی” باشد که پامپیو در اکتوبر سال ۲۰۱۷ میلادی به آن اشاره کرده و گفته بود: این گروها در مسیر شریک ساختن معلومات، راه‌اندازی عملیات مشترک با ما و رسیدن به مقام‌های نخست نیاز و شوق به کمک دارند.

سال گذشته سی‌آی‌ای در واکنش به گذارش HRW که تخلفات این قطعه‌ها را مستند کرده بود گفته بود: گذارش بر ضد نیروهای افغانی مستند شده است. اگر تمام‌شان نباشد پس اکثر ادعاها یا غلط اند یا در آن‌ها مبالغه صورت گرفته‌است.

ادعاهای توقف عملیات قطعه‌های مذکور :

در خزان گذشته بعد از کشته شدن ۱۴ فرد ملکی در شرق کشور توسط قطعه‌های ضربتی، اشرف غنی با فشار سختی رو‌به‌رو شد. رئیس امنیت ملی آن زمان معصوم ستانکزی استعفا داد و غنی در یک تویتی گفت: “علاوه بر اطمئنان‌بخشی‌های قبلی و رهنمایی‌های تغییر عملکرد ” باز هم آخرین چاپه زده شد. نامبرده افزوده بود : به لوی سارنوالى دستور داده است که حادثه مذکور را مورد تحقیق و بررسی قرار داده و با مرتکبین آن حساب و کتاب صورت گیرد. یک تن از سخنگویان لوی سارنوالى امسال گفت : گذارش ما تهیه و آماده شده و به کاخ ریاست جمهوری فرستاده شد. سخنگو گفته بود : راپور نیاز به تحقیق و تفتیش بیشتر امنیت ملی دارد.

گذارش یادآوری شده تا هنوز به محضر عام ارائه نشده‌است و یک‌تن از سخنگویان ارگ در این مورد به پرسش‌ها و سوالات انترسیپت پاسخ نداده است.

در سپتامبر ۲۰۱۹ میلادی محب به انترسیپت گفت: تا زمانی‌که حکومت افغانستان به عمق و ریشه‌ی این رویداد می‌رسد قطعه‌ی ۰۲ از راه‌اندازی عملیات در ولایت ننگرهار منع شده است. اما یک تن از اعضای برحال قطعه‌ی ۰۲ ( صفر دو ) به انترسیپت گفته است که او می‌داند قطعه‌اش قانونی خواهد شد اما یک‌ تن از اعضای دیگرش گفت : میزان عملیات قطعه ما نه توقف کرده و نه هم در روندش اعتدال و نرمی آمده است.

معصوم ستانکزی بعد از استعفا دادن به عنوان رئیس تیم مذاکراتی کابل انتخاب شد. نامبرده قبلاً برای مصاحبه با انترسیپت جواب مثبت داده بود، اما بعد از اینکه بحث قطعه‌ی ۰۱ یادآوری شد، سخنگویش تماس‌های انترسیپت را رد می‌کرد. برخورد و عملکرد سخنگویان دیگر امنیت ملی نیز به همین ترتیب بود‌. وزارت‌های دفاع و داخله و همکاران شان یا از مصاحبه انکار ورزیده اند و یا اینکه خواست‌ها و مطالبه‌ها را نظر اندازی کرده اند.

روزنامه افغانستان تایمز که از کابل نشر می‌شود در ماه سپتامبر گذشته خبر داده بود که بزرگان قومی میدان وردک در طی دیداری با اشرف غنی خواستار پایان دادن به چاپه‌ها و کم‌کردن تلفات ملکی شده‌بودند.‌غنی در برابر خواسته‌های آن‌ها به عنوان تائید سرش را تکان داد.

اما مشاور امنیت ملی حمدالله محب به انترسیپت گفت: به خاطر اینکه ولایت میدان وردک میدان تاخت و تاز گروه‌های تروریستی (به زعم خودشان) می‌باشد قطعه‌ی ۰۱ به طور کلی از عملیات‌های شان ممنوع نمی‌شود، اما آن‌ها به انتخاب تدابیر دیگر و روش محتاطانه رهنمایی شده‌‌اند.

ادامه دارد……