تحلیل

ما هم می‌دانیم و می‌توانیم؛ ولی خود نمی‌خواهیم

بزرگان امارت اسلامی می‌توانند زیباترین لباس‌های روز را بپوشند و در بهترین کاخ‌ها زندگی کنند و سوار بهترین ماشین‌ها شده و از همهٔ امکانات روز استفاده کنند؛ اما خواسته آن‌ها این است که ملت در ناز و نعمت و در رفاه و آسایش باشد

متاسفانه امروز بیشتر از گذشته عقل مردم به چشم‌شان است و بر اساس دید (بدون تفکر و اندیشیدن) شتاب‌زده قضاوت نموده و همه را به کیش خویش می‌پندارند. یکی از پندارهای غلط، ربط‌دادن نوع لباس‌پوشیدن به دانش و سواد است؛ یعنی برداشت برخی‌ها این است که از نوع لباس پوشیدن افراد و نوع زندگی‌شان میزان سواد و دانش‌شان را می‌سنجند. مثلاً پوشیدن کت‌و‌شلوار، تراشیدن ریش، کوتاه‌کردن مو به سبک‌های خاص، بستن کراوات، گره‌زدن پاپیون، حمل‌کردن کیف و سامسونت، سوارشدن بر ماشین‌های گران‌قیمت و زندگی‌کردن در بالاشهر و … را نشانهٔ ترقی و پیش‌رفت، داشتن سواد و دانش و برخورداری از حسب و نسب بالا می‌دانند.

اما پوشیدن لباس‌های ساده و محلی، همراه‌داشتن لُنگ و کلاه و عمامه، داشتن ریش و سوارشدن بر ماشین‌های مدل پایین و زندگی‌کردن در حاشیهٔ شهر را نشانهٔ عقب‌افتادگی و بی‌سوادی و عقب‌افتادن از قافلهٔ تمدن می‌دانند. به همین دلیل است که در برابر افراد شیک‌پوش، محترمانه رفتار نموده و با افراد ژنده‌پوش و ساده‌پوش بسیار سرد و بی‌ادبانه برخورد می‌کنند؛ ولی مسئولان امارت اسلامی در رفتار و کردارشان به همه ثابت کردند که علم و دانش، اقتدار و احترام، عزت و شرف فراتر از لباس و طرز پوشش است!

آنان در مذاکرات رو در رو با سیاست‌مداران کارکشته و مذاکره‌کنندگان ماهر و مکار غرب، با لباس ساده و محلی، با کلاه، عمامه، محاسن، شلوار بالازده از قوزک پا، بدون کیف و کراوات و کت‌وشلوار، و بدون پالتو و کاپشن وارد مذاکرات شدند و به جهان و جهانیان عزت و اقتدار خود را نشان داده و حرف خود را بر کرسی نشاندند. آری تیپ و قیافهٔ آنان بسیار سنتی و محلی بود؛ ولی سواد و دانش و توان‌شان بسیار جدید و به‌روز بود.

اما همه باید بدانند که بزرگان و مسئولان رده‌بالا و پایین امارت اسلامی نیز می‌دانند و می‌توانند شیک‌ترین و زیباترین و جدیدترین لباس‌های روز را بپوشند و در بهترین کاخ‌ها و ارگ‌ها زندگی کنند و سوار بهترین و گران‌قیمت‌ترین ماشین‌ها شده و از همهٔ امکانات روز استفاده کنند؛ اما خواست، آرزو و آرمان آن‌ها این است که ملت در ناز و نعمت و در رفاه و آسایش باشد، ملت بهترین‌ها را بپوشد و لذیذترین‌ها را بخورد و از بهترین امکانات موجود استفاده کند..

آری تلاش مسئولان همین است که ملت با شکم سیر، سر بر بالین بگذارد گرچه خود گشنه باشند، محله‌ها آرامش و آسایش داشته باشند گرچه خود مورد هدف دهشت‌افکنان قرار بگیرند. مسئولان دل‌سوز با خواست و ارادهٔ خود چنین زندگی می‌کنند؛ چون دوست دارند خدمت‌گذار و فرزندان ملت، نگهبان کشور و پاس‌دار خون شهدا باشند.