فاجعه خوست و خاموشی مدعیان حقوق بشر

سخن‌روز: از چند روز به اینسو، ملیشه‌های وحشی اداره کابل بنام ضربتی به همکاری اشغال‌گران خارجی، ظلم و وحشت زیادی را در ولایت خوست آغاز کرده‌اند، قاتلان اجیر بنام کمپاین یا ضربتی بر مناطق مسکونی ولسوالی صبری (خوست) هجوم برده و از زمین و هوا بر مردم بی‌گناه ملکی حمله کرده‌اند. راپورهای ابتدایی نشان می‌دهد […]

سخن‌روز:

از چند روز به اینسو، ملیشه‌های وحشی اداره کابل بنام ضربتی به همکاری اشغال‌گران خارجی، ظلم و وحشت زیادی را در ولایت خوست آغاز کرده‌اند، قاتلان اجیر بنام کمپاین یا ضربتی بر مناطق مسکونی ولسوالی صبری (خوست) هجوم برده و از زمین و هوا بر مردم بی‌گناه ملکی حمله کرده‌اند.

راپورهای ابتدایی نشان می‌دهد که تا اکنون ده‌ها نفر ملکی شهید و تعداد زیادی زخمی شده‌اند و به خانه‌های ملکیان، مساجد و تاسیسات عامه نیز زیان‌های سنگین وارد شده‌است. تصاویر قربانیان خوردسن که در رسانه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود روح انسان را به لرزه می‌آورد. اما با این همه ظلم و وحشت، بیش‌تر رسانه‌ها و سازمان‌های که خود را پاسداران حقوق بشر می‌دانند، هنوز خاموش هستند.

تا این دم (که روز دوم آغاز وحشت در خوست است) در سطح کشور و جهان هیچ صدای در تقبیح این وحشت شنیده نشده. حتی رسانه‌های که با جهت اشغال‌گر پیوسته اند هنوز این فاجعه بزرگ را انعکاس خبری هم نداده‌اند. افغان‌های مظلوم تنها را از راه شبکه‌های اجتماعی صدای مظلومیت مردم ملکی را انعکاس داده‌اند.

باید واضح بسازیم که این بار اول نیست که ملیشه‌های ضربتی خوست که از سوی اشغال‌گران تربیه شده اند دست به چنین وحشت‌ها می‌زنند، بلکه پیش ازین نیز مردم ملکی، امامان مساجد، محصلین و دیگر هموطنان بیچاره ما از سوی این ملیشه‌های وحشی در داخل خانه‌های شان بی‌رحمانه به شهادت رسانده شده‌اند و هیچکسی بازپرس هم نکرده‌است.

ملیشه ضربتی خوست یک دسته قاتل و جنایتکاری است که تنها برای وحشت‌گری تربیه شده است، اما تا اکنون هیچ سازمانی جنایات این دسته را بررسی نکرده و نه هم اعمال آن را جرایم جنگی خوانده است. به شمول یوناما بیشتر نهادهای حقوق بشر در راپورهای ماهانه و سالانه شان تنها برای متهم ساختن امارت اسلامی تلاش می کنند و بس.

باید تذکر بدهیم که اینگونه اعمال ملیشه‌های قاتل اداره کابل چنانکه جنایت بشری و جرم جنگی پنداشته می‌شود، اثرات منفی بر پروسه حل مسئله افغانستان نیز دارد. قاتلان که صبح مطالبه صلح می‌کنند، اما شب بر خانه‌های مردم ملکی چاپه می‌زنند، مردم را بمبارد می‌کنند، موسفیدان و اطفالِ داخل گهواره را می‌کشند، داعیه صلح آن‌ها به هیچ صورت قابل اعتبار نیست، بلکه ایشان می‌خواهند با تبلیغات کاذب شان مردم را فریب دهند.

تمام جهت‌ها و شخصیت‌های دخیل در معضل افغانستان باید در برابر مظالم آشکارای همچو وحشت خوست صدا بلند کنند و اینگونه رویدادها را جدی بگیرند، زیرا اینگونه واقعات می‌تواند فرصتِ به میان آمده‌‌ را سبوتاژ و روحیه انتقام گیری را قوی بسازد.