صــدای صـــلح و آزادی

محمد داود مهاجر

«صلــح و آزادی شــعار ما بُوَد» آری، مــدام
عدل و امنیت و نام حق، لوای ما «ســـلام»

بهـر نام دیـن و ملـت چون سپر ما بـوده ایم
حفظ کیش و حفظ مردم ریشه دارد در قیام

نهـضت مـا از «دل مـردم» صـدا دارد بُـرون
ظلـم و اسـتثمارِ مـردم تـا بــکَی یـوغ لـِـئام

«حـرکت مـردم» صدای عدل و انصافیم ما
«پاسـدار صـلـح» و آرامش سـرود انـسجام

جنگ و پیکارش به‌دوشِ ما ز دشمن کوله‌ای
زور و جَورش کرده بیرون تیغ ما را از نـیام

دیـن ما عدل و جــهادِ ما سـپر از بهــر او
انـدرین ره جـمـله‌ مــا را اتـحـاد و اهـتمــام

تــا ثـــریا مــی‌بـرد آیـین ما صـــلح و صــفا
گر «شریعت» راه یابد در دل حکم و نـظام

ار صبـای صـلح و آزادی به خـاک مـا وزیــد
دان که دِیو غرب دارد «قصه‌اش باب ختام»

تا که باشد «اهـرمن» اندر سرای ما چو «پیر»
«رقص خون و ظلم» دارد داسِــتانی ناتــمام

آفــرین بر عنـدلیـبان، چهـــچهِ زیـــبای‌ شـان
خــواب غفــلت را ربودند «بلــبلان نیک‌نام»

«خنــجر الله اکبــر» سیـنه‌ی دشــمن دریـد
تار شـب چـون آخر آید، صبــح می‌آید تمام

صلـح و آرامــش ز دشــمن مِی‌ نَشاید آرزو
مـکـر دشـمـن کی گــزارد مـلتی را با مـــرام

ای مهاجر! گر تو خواهی صلح‌وعدلِ پایدار
در شریعت این مجالِ نیک بینی والــسلام