جهاد معاصر افغانستان از نگاه شریعت / زن در نظام اسلام و جمهوری سیکولار/ بخش اول

مفتی عبدالله رشاد افغانی / ترجمه : حبیب زاده

مدعیان حقوق زنان در سخنان کاذب شان می کوشند از ادعای حقوق زنان استفاده نادرست کنند. آن ها در دفاع از نظام جمهوری سیکولار، بیشتر از همه شعار آزادی و حقوق زنان را زمزمه می کنند، و ضمن این شعار؛ همواره مسلمانان و نظام اسلامی را مورد انتقادات قرار می دهند. آن ها با شعار دروغین مساوات، دموکراسی را بر نظام اسلامی ترجیح می دهند، گویا زن در دموکراسی از آزادی برخوردار است و می تواند همچون مرد از خانه بیرون شود. در حالی که اسلام حقوقی را به زنان داده است که نه در تاریخ گذشته نظیر دارد و نه هم دموکراسی امروزی می تواند مانند آن را پیش کند.

در اسلام نیز، زن با ملحوظ داشتن شرایط می تواند از خانه بیرون شود. مناسب است که با حرف های چندی واضح بسازیم که اسلام به زنان چه حقوق و جایگاهی داده و قرآن و احادیث نبوی – صلی الله علیه وسلم – در باره زنان چه فرموده است.

زن در جامعه انسانی یا مادر است، یا خواهر، یا خانم و یا هم دختر. در دین اسلام، برای هر یکی از این حیثیت ها حقوق زیادی اختصاص یافته است. اگر برای زنان طبق احکام اسلامی حقوق داده شود، زن در اسلام نسبت به هر نظام دیگر، خوشحال و آرام تر خواهد بود.

زنان در نزد پیروان ادیان و مذاهب دیگر، آفریده جداگانه ای از انسان است، و گویا به گمان فاسد آن ها؛ تنها برای سیراب کردن غرایز جنسی مردان پیدا شده است.

برای اثبات این مدعا، اشارۀ مختصری می کنیم به باورها و قوانین آن ها در مورد حقوق زنان، تا بدانیم که دشمنان آزادی واقعی زنان، کی ها اند؟

زن در نزد رومی ها :

در عهد رومی ها، این شعار در مورد زنان زمزمه می شد که زنان مخلوق بی روح اند. بنا برین گاهی زن را در روغن داغِ زیتون می سوزاندند و گاهی در خانه ها بر ستون ها می بستند و گاهی هم توسط اسپان تیز رفتار می کشاندند و با تعذیب جان شان را می گرفتند.

زن در نزد هندوها :

گوستاف لوپن می گوید : عقیده هندوها اینست که ؛ شوهر برای زن مُمثِل پروردگار است. هندوها زنان بیوه و مطلقه را از کثافات می شمارند و به دیده حیوان می بینند. هرگاه شوهر زن جوان بمیرد، دیگر حیثیتی برای او باقی نمی ماند و او مادر همه بدی ها شناخته می شود. به باور هندوها، گزینه بهتر برای چنین زن اینست که در همان آتشی که پیکر شوهرش سوزانده می شود، باید خود را بیاندازد و با شوهرش یکجا بسوزد. اگر وی چنین نکند، تا پایان زندگی به نگاه حقارت دیده می شود.

زن در نزد مسیحیان :

نصرانی ها هرگاه جامعه فحش رومی ها را دیدند و زنان را عامل اوج فحشا دانستند، زیرا زنان به میله ها می رفتند و کارهای زشت انجام می دادند، پس ایشان فکر کردند که زن مادر هر بدی است و بر این عقیده کردند که زن دروازه ای از دروازه های شیطان است و باید خود را ازان نجات دهیم. از نگاه آن ها؛ مردان مجرد از همه بهتر پنداشته شدند، ازدواج کردن جرم دانسته شد و هر گونه رابطه با زنان عمل بد شمرده شد.

کوینیتوس ترتولیانوس، از شخصیت های برجسته مسیحیان در عهد قبل از اسلام، می گوید : شیطان به نفس انسان از راه زن داخل می شود و زن ناقض نوامیس پروردگار است.

در سال ۵۸۶ میلادی – پانزده سال پیش از بعثت رسول الله – صلی الله علیه و سلم – فرانسوی ها سوال های ذیل را در یک کانفرانس مطرح کرده بودند ؟

آیا زن را می توان انسان شمرد؟
آیا زن روح دارد یا نه؟
اگر روح دارد، آیا روح انسانی دارد یا حیوانی؟
و اگر روح انسانی دارد، آیا روح زنان مساوی با روح ‌مردان است یا کمتر ازان؟

بالاخره آن ها این قطعنامه را تصویب کردند که زنان تنها برای خدمت مردان آفریده شده اند.

رئیس کنیسه قِدَیس بونا فتور می گوید : هرگاه زنی را دیدید، فکر نکنید بشر را دیده اید، بلکه به چشم یک موجود وحشی هم نبینید، آنچه را می بینید در حقیقت خود شیطان است.

ادامه دارد………